Ιστορικός - Δρ. Βαλκανικού Πολιτισμού
«Στην Αμισό (Σαμψούντα) φτωχούς δεν είχε, αν πέθαινε κάποιος νοικοκύρης υπήρχε μια επιτροπή που αναλάμβανε την οικογένεια του και τα παιδιά του και τους προμήθευε ότι χρειάζονταν».
Τι ιδεολογία είχε άραγε η επιτροπή; Τι ιδεολογία να είχε ο Υψηλάντης όταν παράτησε την βολεμένη ζωή και το άνετο μέλλον που τον περίμενε στο πλευρό του τσάρου; Ο Καποδίστριας; Ο πρώτος υπουργός οικονομικών Δόμπολης πλούσιος καπιταλιστής που δεν καταδέχτηκε να βάλει δεκάρα στην τσέπη από το ταμείο του κράτους που προσπαθούσε να χτιστεί, αντίθετα έδωσε;
Οι οπαδοί των ιδεολογιών έχουν συνδέσει τα πιστεύω τους με τις πιο βασικές ανθρώπινες αξίες και ιδανικά, τον ανθρωπισμό, την κοινωνική δικαιοσύνη και τον πατριωτισμό και διεκδικούν το μονοπώλιο στην δυνατότητα εφαρμογής τους, σύμφωνα με το περιεχόμενο που τους αποδίδουν οι ίδιοι, απαξιώντας ή υποτιμώντας την θέληση ή την ικανότητα των άλλων να αγωνίζονται για τις ίδιες αξίες και ιδανικά, τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό με εκείνους.
Οι δεξιοί θεωρούν τους εαυτούς τους πατριώτες και οι αριστεροί ανθρωπιστές.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι πραγματικοί ανθρωπιστές και πατριώτες διακρίνονταν από την αγάπη τους για τον τόπο τους και την επιθυμία τους για βελτίωση του, και όχι από την ιδεολογία τους.
Ο φιλοτουρκισμός του Μεταξά, που ονόμασε την οδό Αποστόλου Παύλου σε Κεμάλ και φρόντισε με τα λεφτά του Ελληνικού δημοσίου να αγοραστεί το σπίτι που δήθεν γεννήθηκε ο Κεμάλ, και ο φιλοτουρκισμός της αριστεράς που καυχιόταν για τους λιποτάκτες που δημιούργησε στη Μικρά Ασία βοηθώντας το γενοκτόνο Κεμάλ που είχε την στήριξη όλων των ιμπεριαλιστών, δείχνει ότι μια χαρά βρίσκουν κοινό έδαφος οι ιδεοληπτικοί και οι ολιγοπάτριδες, ανεξαρτήτως διαφορών.
Και οι τρεις βασικοί σχηματισμοί που σχηματίστηκαν κατά την διάρκεια της κατοχής, ανεξαρτήτως επιμέρους διαφορών, πρέσβευαν την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική αλλαγή. Το ποιοι επικράτησαν σε αυτούς τους σχηματισμούς και πως αφέθηκαν να παρασυρθούν ή να εξυπηρετήσουν συμφέροντα δεν σχετίζονταν με τους στόχους δημιουργίας τους.
Επί σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ το 1982 οι εφοπλιστές μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν φθηνούς αλλοδαπούς ως κατώτερο πλήρωμα, γεγονός που οδήγησε όπως ήταν φυσικό στον σταδιακό αφελληνισμό της ναυτιλίας.
Το μπούκωμα ημετέρων αλλά και η αποκατάσταση πραγματικών αδικιών για να τηρηθεί ένας ελάχιστος αριθμός δεσμεύσεων και να κρατηθεί η καρέκλα, δεν μπορούσε να κρύψει την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων, πέρα από την δημιουργία μιας νέας κομματικής και επιχειρηματικής αριστοκρατίας.
Η νεοφιλελεύθερη αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί ηθικά πλεονεκτήματα με ξένους αγώνες, ενώ ονομάζει την εξόντωση του λαού και την ισοπέδωση του προς τα κάτω από τα μεγαλοαστικά ή κομματικά στελέχη του που ζούνε από το κόμμα ως αριστερή πολιτική, τα δε τζάμπα ταξίδια στο εξωτερικό και οι ιδεοληπτικές κορώνες περί αλλαγής της Ευρώπης ενώ δε είχαν ούτε στοιχειώδες σχέδιο για την Ελλάδα, τα ονόμασαν διαπραγμάτευση.
Η δε δεξιά, της οποίας ο πατριωτισμός από την εποχή του "στρατηγέ ιδού ο στρατός σας" αναζητείται, (και παλιότερα ο πατριωτισμός δεν ήταν κυρίως θέμα ιδεολογίας) δεν είναι καλύτερη, αλλά τουλάχιστον δεν επικαλέστηκε ποτέ ηθικά πλεονεκτήματα .
Όποιος αυτοπροσδιορίζεται ως δεξιός ή αριστερός πρώτα, είναι περισσότερο δογματικός και λιγότερο ή καθόλου ανθρωπιστής και πατριώτης.
Αναζητούνται οι πρώτα πατριώτες και ανθρωπιστές Έλληνες που δεν θεωρούν τους ανθρώπους μάζα και θέλουν αυτόν τον λαό, όπως και όλους τους λαούς, αφέντες στους τόπους τους.