Η ΧΩΡΑ, ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Συνήθως είναι ασήμαντες οι αφορμές που προκαλούν μεγάλες πολιτικές κρίσεις, των οποίων οι πραγματικές αιτίες αφορούν μείζονα προβλήματα, που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση και έχουν οδηγήσει σε μείζονα αδιέξοδα τη χώρα, αδιέξοδα τα οποία φτάνουν σε σημείο μηδέν.
Η κατά Μουζάλα «γκάφα», με το προσωνύμιο «Μακεδονία», έχει μετατρέψει σε αρένα την κυβερνητική συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία εμφανίζει, μαζί με την κυβέρνηση συνολικά, ένα γελοίο θέαμα και δίνει την αίσθηση ενός θιάσου που παίζει θέατρο παραλόγου.
Η ειδησεογραφία παρουσιάζει τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, τον «εύθικτο» περί τα εθνικά, Πάνο Καμμένο, να ετοιμάζει τα πράγματά του στο Υπουργείο για αναχώρηση, ενώ σειρά υπουργών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζουν το κωμικό θέαμα να δίνουν εξετάσεις «προοδευτικότητας» στηρίζοντας τον Γ. Μουζάλα, ο οποίος παρουσιάζεται περίπου ως «θύμα». Αυτό το κύμα υπουργών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έχει καταπιεί τα καταστροφικά μνημόνια, τις πολιτικές δουλοφροσύνης και τις εγκληματικές προσφυγικές επιλογές της κυβέρνησης, εμφανίζεται να θέλει να αποκτήσει εύσημα «προοδευτικής» στάσης, συμπαραστεκόμενο στον υπουργό, που παίζει το ρόλο της επικοινωνιακής ασπίδας σε μία πολιτική γκετοποίησης των προσφύγων υπό απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, με την καταπάτηση όλων των δικαιωμάτων τους.
Η κυβέρνηση έχει περιέλθει σε τρομακτικά αδιέξοδα και η χώρα ζει έναν εφιάλτη, ο οποίος θα πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις μετά την απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ (17-18/3), η οποία αναμένεται να θέσει τα σύνορα της Ευρώπης στην Ειδομένη, με την Ελλάδα εκτός της ευρωπαϊκής «γεωγραφίας», εντός, όμως, ευρωπαϊκού μνημονιακού ζυγού.
Όλα δείχνουν ότι η χώρα βαδίζει σε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, στις οποίες η Αριστερά καλείται να παρέμβει κινηματικά και πολιτικά ενωμένη, για να πάρουν ανατρεπτικό αντιμνημονιακό χαρακτήρα.