"Ξέρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός. είθε να ήσουν ψυχρός ή ζεστός. έτσι επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, πρόκειται να σε ξεράσω από το στόμα μου” Αποκάλυψη 3:15-19
Ο Γιάνης Βαρουφάκης, όπως ο ίδιος παραδέχεται, σε συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά στις 20 Ιανουαρίου του 2016, ήδη από την τρίτη μέρα, που ήταν Υπουργός Οικονομικών, ήξερε διά στόματος του Γερούν Ντάισελμπλουμ, ότι η Ελλάδα είχε μία επιλογή, είτε να δεχτεί τις προτάσεις του Eurogroup είτε να οδηγηθεί σε κλείσιμο τραπεζών.
Επομένως ήξερε ότι το οικονομικό πρόγραμμα, που συνυπέγραφαν οι Jeff Sachs, Larry Summers και Norman Lamont, το οποίο ποτέ δεν κατατέθηκε από την ελληνική κυβέρνηση στους Δανειστές και περιελάμβανε μεταξύ άλλων, υψηλή φορολογία, μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό, αποπληρωμή των χρεών με βάση τους ρυθμούς ανάπτυξης και τη δημιουργία μιας τράπεζας, η οποία θα αναλάμβανε τα «τοξικά» δάνεια, δεν αποτελούσε βάση συζήτησης για την Τρόικα. (Πραγματικά είμαι πολύ περίεργος να δω αυτό το οικονομικό πρόγραμμα, στο οποίο συμμετείχε και ο Jeff Sachs …).
Όπως είχε δηλώσει ακόμη και προτού γίνει Υπουργός Οικονομικών, εάν οι Ευρωπαίοι ήθελαν να κλιμακώσουν την επίθεσή τους κατά της Ελλάδας θα έκλειναν τις Ελληνικές τράπεζες, σταματώντας την παροχή ρευστότητας προς αυτές. Τότε η Ελλάδα θα έπρεπε (σύμφωνα με τον Βαρουφάκη) να προχωρήσει σε δύο κινήσεις. Να μεταθέσει χρονικά την αποπληρωμή των ομολόγων του προγράμματος SMP, που είχε στην κατοχή της η ΕΚΤ και να βάλει σε λειτουργία ένα παράλληλο σύστημα πληρωμών. Βεβαίως σε περίπτωση που οι Δανειστές δεν έκαναν πίσω και δεν πρότειναν έναν έντιμο συμβιβασμό, η ελληνική κυβέρνηση και ο Γιάνης Βαρουφάκης, το μόνο που θα έκαναν ήταν το σταυρό τους….
Αναπάντητα Ερωτήματα
Όλη η διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης, από την αρχή, που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, βασιζόταν, στο ότι οι Δανειστές θα υποχωρούσαν στις απαιτήσεις της. Ο λαλίστατος κατά τα άλλα Γιάνης Βαρουφάκης δεν έχει δώσει καμία απάντηση από πού αντλούσε αυτή τη βεβαιότητα.
Οπότε πρόκειται είτε για αφέλεια, από τη στιγμή που δεν καταλαβαίνεις, ότι το ΔΝΤ δεν είναι κανένας εξωραϊστικός σύλλογος, ο οποίος νοιάζεται για την ευημερία των λαών , αλλά η ναυαρχίδα του νεοφιλελευθερισμού, η οποία είναι υπεύθυνη για τη λεηλασία πολλών λαών ανά τον κόσμο, είτε έχεις πάρει διαβεβαιώσεις από την άλλη μεριά του ατλαντικού, ότι δεν θα αφήσουν την Ελλάδα να βουλιάξει, διαβεβαιώσεις όμως οι οποίες αποδεικνύονται αβάσιμες.
Επιπλέον δεν έχει δώσει καμία απάντηση στο αν η ανυποχώρητη στάση των δανειστών θα σήμαινε και την απομάκρυνση της Ελλάδας από τη ζώνη του Ευρώ και πως η Ελλάδα θα αντιδρούσε σε μια τέτοια εξέλιξη.
Αντ’ αυτού η ελληνική κυβέρνηση είχε λάβει την απόφασή της να παραμείνει πάση θυσία στην Ευρωζώνη ακόμη κι αν αυτό σήμαινε μια άνευ όρων συνθηκολόγηση και την πλήρη καταστροφή της χώρας μας. Όταν έχεις χάσει το 25% του ΑΕΠ σου, γεγονός που παραπέμπει σε πολεμική περίοδο, έπρεπε η κυβέρνηση να είχε προετοιμάσει τον ελληνικό λαό για το χειρότερο σενάριο, ακριβώς για να μην πραγματοποιηθεί. Αντί να καθησυχάζει τον ελληνικό λαό και να ελπίζει πως θα πραγματοποιηθεί το καλύτερο σενάριο, έπρεπε η ηγεσία να είναι αποφασισμένη να φτάσει την αντιπαράθεση με τους δανειστές στα άκρα. Κάτι που φάνηκε να συμβαίνει με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος, για να αυτοδιαψευστεί μια μέρα μετά το περήφανο ΟΧΙ του ελληνικού λαού.
Σε αυτή τη μάχη η Ελλάδα δεν πήγαινε χωρίς όπλα. Η αποφασιστικότητα των Ελλήνων, όσο και η γεωπολιτική σημασία της πατρίδας μας είναι παράγοντες οι οποίοι δεν πρέπει να θεωρούνται αμελητέοι. Όμως και εδώ ο Γιάνης Βαρουφάκης και η κυβέρνηση φρόντισαν να «ευνουχίσουν» τις όποιες δυνατότητες αντίστασης. Ακόμη και στη συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά ο Γιάνης Βαρουφάκης, χωρίς να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις, υποστήριξε ότι ήταν ιδιαίτερα αρνητικός να πάρει χρήματα από τον Πούτιν… Η δυνατότητα η Ελλάδα να αποκτήσει μια πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική ψαλιδιζόταν από τα μέσα…
Δυο λύκοι να φυλάνε τα πρόβατα
Έκπληξη αν όχι οργή προκαλεί η επιλογή των συμβούλων του Βαρουφάκη. Ο πρώτος σύμβουλός του ήταν ο Jeff Sachs, ο «Νέος Δόκτορας του Σοκ» όπως τον αποκαλεί στο βιβλίο της ‘Το Δόγμα του Σοκ’ η Naomi Klein, ο «ευαγγελιστής του Δημοκρατικού φιλελευθερισμού», όπως τον αποκαλούν οι New York Times. Ένας άνθρωπος, ο οποίος αν και ο ίδιος ισχυρίζεται ότι πολεμάει στο πλευρό των καταπιεσμένων, έχει συνδέσει το όνομα του με κάποια από τα μεγαλύτερα νεοφιλελεύθερα πειράματα σε ολόκληρο τον κόσμο. Από την Βολιβία, την Αργεντινή και το Περού, ως την Πολωνία και τη Ρωσία του Γιέλτσιν, οι ιδέες του και οι πρακτικές του έχουν φέρει το θάνατο, τον πόνο και την καταστροφή στους πολίτες αυτών των χωρών. Χαρακτηριστικά η Naomi Klein αναφέρει για το παράδειγμα της Βολιβίας: «Τα μέτρα που εφάρμοσε ήταν τόσο οδυνηρά ώστε για να εφαρμοστούν απαιτούνταν οιονεί φασιστικές μέθοδοι».
Κι όμως αυτόν τον άνθρωπο επέλεξε για σύμβουλό του ο Γιάνης Βαρουφάκης, αν και ο ίδιος όπως αποκάλυψε το kourdistoportokali.gr, αρχές Ιουνίου του 2015 θεωρούσε πως ο George Soros, μέσω του Jeff Sachs, πίεζε τον Αλέξη Τσίπρα για την απομάκρυνσή του και για την αποδοχή οποιασδήποτε συμφωνίας με τους Ευρωπαίους, ενώ παράλληλα τον προέτρεπε ξεχάσει την ελάφρυνση του χρέους. Όμως τότε ήταν πια αργά για δάκρυα…
Ο έτερος σύμβουλός του Βαρουφάκη ήταν ο Kim Glenn. Είχε εργαστεί επί μια εικοσαετία στη Lehman Brothers και από τη στιγμή δημιουργίας του EFSF και του ESM δούλευε ως σύμβουλος της Γερμανικής Χρηματοπιστωτικής Υπηρεσίας. Τώρα αποτελεί δεξί χέρι του Ευκλείδη Τσακαλώτου και έναν από τους κύριους υπεύθυνους του Νέου Ταμείου αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δις ευρώ…
Συμπερασματικά
Εκ του αποτελέσματος δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η διαπραγματευτική τακτική του Γιάνη Βαρουφάκη και της ελληνικής κυβέρνησης ήταν καταστροφική για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, το μέγεθος της οποίας δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί σε όλη της την έκταση.
Ο εκδημοκρατισμός της Ευρώπης και η δημιουργία μιας δίκαιης κοινωνίας δεν επαφίεται στις προσπάθειες μια κάστας Superstar της πολιτικής και της οικονομίας, αλλά είναι υπόθεση των λαών της Ευρώπης και του κόσμου. Ο δρόμος του εκδημοκρατισμού της Ευρώπης και της δημιουργίας ενός κόσμου ειρήνης και κοινωνικής δικαιοσύνης δεν περνάει μέσα από τα «κουπόνια τροφίμων» για όσους ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας (πρόταση του Γιάνη στο Royal Festival Hall, ως το βασικότερο μέλημα της Ε.Ε), αλλά από τους αγώνες των λαών για την καταστροφή του καπιταλισμού των πολυεθνικών και της παγκόσμιας ολιγαρχίας του Χρήματος.