Όσο βλέπω τα πρόσωπα και το παρελθόν τους, τόσο ο Χαϊκάλης δε μου γεμίζει το μάτι για θεατρίνος και ας είναι ηθοποιός.
Τι σχέση έχει ο Χαϊκάλης με αυτό που λέμε πολιτικά παρασκήνια, υπόγεια παιχνίδια και διαδρομές, δωροδοκίες, αποστασίες κι ανατροπές; Μάλλον καμία. Ακόμη και ως ηθοποιός λόγω του στυλ του, δε θα πετύχαινε ποτέ να τα ερμηνεύσει αν του δινόταν η ευκαιρία.
Περισσότερο μοιάζει με έναν απλό, χαμογελαστό άνθρωπο της γειτονιάς όπως οι ρόλοι που αναλάμβανε στην καριέρα του. Ο μανάβης, ο καλός σύζυγος, ο θυρωρός, ο γιος του Ανδροκλή.
Στα υπόλοιπα είναι άκαπνος. Απεναντίας όμως, μπαρουτοκαπνισμένος είναι ο Σαμαράς. Αυτό που το 1993 δε θα επέστρεφε ούτε αρχηγός στη Νέα Δημοκρατία. Εκείνος που δε θα έριχνε μια νομίμως εκλεγμένη κυβέρνηση.
Ποιος είναι πιο εθισμένος άραγε στα ψέματα;
Άραγε ο Συμπιλίδης του θυμίζει τίποτε; Κι αυτός πώς έριξε τότε την κυβέρνηση Μητσοτάκη;
Η ιστορική διαδρομή του καθενός στη ζωή δείχνει πολλά για τον τρόπο που σκέπτεται και πράττει.
Στην προκειμένη περίπτωση ποιος από τους δύο φαντάζει μπλεγμένος σε τέτοιου είδους παιχνίδια; Ποιος είναι ένοχος και ποιος αθώος; Ποιος φημίζεται για τις αποστασίες του;