Στη Βουλγαρία ο πρωθυπουργός Μπορίσοφ παραιτείται με όλο το υπουργικό συμβούλιο να τον ακολουθεί, υπό το βάρος της αντίδρασης του λαού για την αλματώδη αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος...Οι επίμονες διαδηλώσεις σ' όλες τις πόλεις της γείτονος χώρας ανάγκασαν σε παραίτηση την κυβέρνηση και την ανάκληση αδείας τσέχικης εταιρείας παροχής και εκμετάλλευσης ηλεκτρικής ενέργειας.
του Στέλιου Συρμόγλου
Στην Αγγλία, ο πρωθυπουργός Κάμερον πραγματοποιεί επίσημο ταξείδι στην Ινδία και αποκομίζει τεράστια οικονομικά οφέλη υπογράφοντας συμφωνίες επενδύσεων εκατοντάδων εκατομμυρίων λιρών...Στην Ελλάδα της εξαθλίωσης και της απελπισίας των ευρύτερων κοινωνικών ομάδων, ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει τις ισχνές διαδηλώσεις και τις απεργίες με αυταρχικές αποφάσεις και μετατρέπει την Αθήνα σε κολαστήριο, ακόμα και με την πιο μικρή κινητοποίηση των εργαζόμενων, δίνοντας εντολή να κλείσουν οι "επιστρατευμένοι" υπάλληλοι του Μετρό όλους τους κεντρικούς σταθμούς, για να περιοριστεί επί της ουσίας η προσέλευση διαδηλωτών στις προγραμματισμένες συγκεντρώσεις των συνδικαλιστικών φορέων. Ενα μέτρο άκρως "δημοκρατικό", με την γελοία και προσχηματική δικαιολογία της κοινωνικής αφάλειας...
Και είναι ο ίδιος πρωθυπουργός, ο οποίος ακολουθώντας την ίδια διαδρομή των προκατόχων του προς το Κατάρ, για την εξεύρεση επενδυτών, που ειπράττει όχι απλώς την άρνηση των υποτιθέμενων ενδιαφερόμενων Αράβων, αλλά και την ειρωνική τους αντίδραση, αποκαλώντας τους Ελληνες "μαζόχους".
Και είναι ο Αντώνης Σαμαράς, με την ανοχή των κυβερνητικών του εταίρων με όλα τα δομικά χαρακτηριστικά της μικροαστικής τους και μικροκομματικής τους λογικής, που υποδέχθηκε χθές τον Γάλλο πρόεδρο στην Αθήνα, σ' ένα εξαιρετικά σύντομο και άνευ σημασίας για την...ουσία των πραγμάτων ταξείδι του τελευταίου στην "αποικία" των τιμωρημένων της Ευρώπης...
Ετσι, το Μαξίμου χθές "φόρεσε" τα καλά του. Στο πρωθυπουργικό μέγαρο της Ηρώδου Αττικού επικρατούσε ευφορία και ατμόσφαιρα ενθουσιασμού. Ο εσμός των συμβούλων και των παρατρεχάμενων, αφού εξανάγκασε τους απεργούντες δημοσιογράφους της ΕΡΤ να καλύψουν ζωντανά την επίσκεψη του Φρανσουά Ολάντ και τους "ραγιαδισμούς" του πρωθυπουργού, προσπάθησε να εκμεταλλευτεί και επικοινωνιακά το γεγονός, δίνοντας φαντασμαγορικό περιέχομενο, προς τέρψιν των αείποτε αφελών και ευαπάτητων αυτού του τόπου.
Το Μεγάρο Μαξίμου σε πλήρη έξαρση. Αστυνομικοί, μυστικοί και φανεροί. Υπουργοί και παράγοντες. Βλέμματα αγρυπνούντα, αστραποβόλα, ταυρηδόν υποβλέποντα. Και να καταφτάνουν λιμουζίνες, ενώ οι δημοσιογράφοι και οι φωτορεπόρτερς έτοιμοι να αρπάξουν τη φράση, τη λέξη, την γκριμάτσα, τον υπαινιγμό. Και το έθνος των Ελλήνων να περιμένει να τρυγήσει από την...τελετουργική μυστικοπάθεια της επίσκεψης Ολάντ και των δηλώσεων Σαμαρά, πόθους, ελπίδες, ευχολόγια και...ξόρκια!
Το όλο σκηνικό στην Ηρώδου Αττικού θύμιζε χθές εποχή Ριχάρδου του Γ΄. Ετσι, θα είχε συλλάβει την "εικόνα" αν παρίστατο ο ευφάνταστος Γούντι Αλεν. Πρώτα πρέπει να σχηματοποιήσετε την "εικόνα". Εισέρχεται στο παλάτι (Μαξίμου) ο Ριχάρδος ο Γ', όπως κάθε μέρα εισέρχεται ο Αντώνης Σαμαράς, έτοιμος να υποδεχθεί την..ελπίδα των επενδύσεων προσωποποιημένη στον Γάλλο πρόεδρο. Χωρίς βέβαια το χρυσοποίκιλτο μανδύα του Ριχάρδου, αλλά με παρόμοια κακκόγουστη αμφίεση και ύφος σε απόλυτη σισθητική αρμονία με το ύφος και το ήθος, που ασκεί την εξουσία...Ακολουθούν οι δολοπλοκίες, η λατρεία του...βασιλικού (πρωθυπουργικού) θώκου και έπονται γυμνοσάλιγκες και γλοιώδεις αναξιοκράτες, εραστές της εξουσίας και ακόρεστοι για αξιώματα και εύκολο χρήμα. Ναι, "εύκολο χρήμα" σε καιρούς μιζέριας για τους πολλούς Ελληνες...
Και φανταστείτε τον Γούντι Αλεν, ιστάμενος τουρίστας επί των ρείθρων της Ηρώδου Αττικού, να συλαμβάνει το θέμα της επόμενης ταινίας του...Το σκηνικό είναι συναρπαστικό. η "γυμνή" Ηρώδου Αττικού από κίνηση τροχοφόρων. οι εύζωνες πιο κάτω να φρουρούν...μαρμαρωμένο πρόεδρο. Στο βάθος το Στάδιο με τις αψίδες του θριάμβου. Και από την πλάτη του Γούντι Αλεν να έρχεται η αύρα του εθνικού -πάλαι τε- βαιλικού κήπου. Ο δε διερχόμενος πειναλέων Ελληνας πολίτης να στρέφει το βλέμμα στο μέγαρο και τις παρακαρισμένες λιμουζίνες και να επιδίδεται στην παραγωγή σιέλου για...φτύσιμο. Και η διερχόμενη άνεργη μητέρα ξελιγωμένη να περιμένει τα νέα της...μπουκιάς, ενώ από τα μεγάφωνα της παρακείμενης μονάδας των ευζώνων να ακούγεται Παλαμάς: "Δεν χάνεσαι στα τάρταρα, μονάχα ξαποσταίνεις, στη ζωή ξαναφαίνεσαι και λαούς ανασταίνεις".
Και όταν τελείωσαν οι δηλώσεις και τα επίσημα γεύματα στο Μαξίμου και εξέρχονταν με...οδοντογλυφίδες στο στόμα οι υπουργοί, ο Γούντι Αλεν να συναρπάζεται με το θέαμα. Και να βλέπει στην...οδοντογλυφίδα τα λαικά ερεθίσματα της εξουσίας. Και να παρατηρεί: Τους δημοσιογράφους να διαγκωνίζονται για δηλώσεις. Οποιος προλάβαινε, όποιον προλάβαινε. Και τον γεράκο στη γωνία της ηρώδου Αττικού και βασιλίσσης Σοφίας να απαγγέλλει φωναχτά Ρίτσο: "Ομπρός της γης οι κολασμένοι...".
Ναι, αυτό το το θέαμα ενός πρωθυπουργού της απόλυτης πολιτικής απάτης, της υποταγμένης λογικής και της κακόγουστης επικοινωνιακής "τελετουργίας" με την ευκαιρία της επίσκεψης Ολάντ, θα μπορούσε να γίνει με κάποια πρόσθετα σκηνοθετικά ευρήματα θέμα ταινίας του Γούντι Αλεν. Με άφθονο μπλάκ χιούμορ και απρόβλεπτες σκηνές γέλιου εναλλασσόμενων με κλάμα, για την κατάντια του Ελληνα.
Για τον Ελληνα της μιζέριας και της απαξίωσης. Για τον Ελληνα του ωχαδερφισμού και της ανασφάλειας σε συνδυασμό με τις μόνιμες φοβίες του. Για τον Ελληνα, έστω και μερικώς "βολεμένο" του "δεν βαριέσαι αδελφέ..." και πάμε για ψαράκι σήμερα ημέρα γενικής απεργίας, αλλά και θαλπωρής του ήλιου...Για τον Ελληνα που συντάσσεται με την άποψη: Ο,τι απέμεινε ως δημοκρατία και οργάνωση κράτους στην Ελλάδα, είναι χάρτινο. Κάπου είναι γραμμένο σε κάποιο δημοκρατικό Σύνταγμα. Στο Σύνταγμα που ο ανώτατος άρχοντας επαφίεται στην...πρωθυπουργική δικτατορία με μανδύα κοινοβουλευτικό.
Μια χάρτινη δημοκρατία, που τη δέχονται οι "δημοκρατικές ευαισθησίες" όσων εμφανίζονται ως Ηρακλείς της δημοκρατίας. Αυτοί οι χάρτινοι δημοκράτες. Οι ίδιοι που σέρνουν στο...χορό του Ζαλόγγου τους απλούς ανθρώπους του μεροκάματου και του μόχθπου, ενώ οι ίδιοι ως σύγχρονοι Μυνχάουζεν, με ύφος αυτάρεσκο και νερώνεια αδιαφορία, παρακολουθούν το θέαμα της καταστροφής μιας χώρας.
Το χειρότερο δεν είναι, ωστόσο, τα λάθη της συγκυβέρνησης των αθλίων και η υποτέλεια τους στα ανομολόγητα συμφέροντα, με τη δικαιολογία της αδήριτης εθνικής ανάγκης. Είναι ότι αυξήθηκε η επίστρωση λίπους στις συνειδήσεις των κυβερνώντων και των διαφόρων παρείσακτων στελεχών στα κυβερνητικά γραφεία. Δεν αντιλαμβάνονται τίποτα. Δεν ενδιαφέρονται ουσιαστικά για τίποτα. Ανίκανοι να δώσουν λύσεις. Ανεπαρκείς ακόμα και για τα αυτονόητα. Λιπαρές συνειδήσεις σε...λαδόχαρτο. Αλλες με διανοητικά εφευρήματα, άλλες με ένδεια και πενία, άλλες με λαιμαργία και άλλες ανίδεες, μα χορτάτες. Αλλες ανυποψίαστες και γελοίες, ταυτιζόμενες με το πνεύμα της διαθήκης εκείνου του πλούσιου Ρωμαίου, που έπρεπε οι κληρονόμοι του να φάνε πρώτα το πτώμα του και μετά την περιουσία του...
Είναι αργά για τον Αντώνη Σαμαρά και τους κυβερνητικούς του εταίρους. Απώλεσε το κοινωνικό του πρόσωπο. Αυτό, έστω, που κατ' επίφασιν διατηρούσε. Ο πρωθυπουργός έχασε το μίτο της Αριάδνης σ' όλους τους χώρους, κοινωνικούς και πολιτικούς. Κι ας "μαγειρεύονται" δημοσκοπήσεις. Κι ας παρατηρείται σιωπή λαού. Κι ας "συντηρείται" με επικοινωνιακά τερτίπια των δανειστών...Αλαζονεύτηκε. και υπερτίμησε τις δυνατότητες του, ενώ υποτίμησε την αλήθεια:
Οτι αν ο λαός είναι το σύνολο αυτών που ζουν σε μια χώρα, τότε το εθνος είναι το σύνολο αυτών που έζησαν, που ζουν και που θα ζήσουν σ' αυτή τη χώρα.
Τούτο σημαίνει πως η εξουσία μπορεί με τον έναν ή άλλον τρόπο να κάνει ό,τι θέλει έναν λαό. Μπορεί να αλαζονεύεται και να αγνοεί τις ανάγκες του λαού. Μπορεί να σωρεύει λάθη ενίοτε οδυνηρά για το λαό. Δεν μπορεί, όμως, να κάνει ό,τι θέλει ένα έθνος. Διότι δεν εξουσιάζει ούτε τους νεκρούς του έθνους, ούτε τους αγέννητους. Γι' αυτό, το έθνος ως υπερεξουσιαστικός οργανισμός και ως ιστορικό μόρφωμα έχει τις δικές του "σταθερές" που δεν μπορεί να τις τροποποιήσει καμία πρόσκαιρη εξουσία.