του Ευάγγελου Σταυριανάκη
Είχαμε ξεχάσει. Μας κάνανε να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε. Μας κάνανε να ξεχάσουμε μέσα από την ελλειπή παιδεία.
Ο Έλληνας μετά από τη μεταπολίτευση για να νιώσει ότι αξίζει έπρεπε να είναι δεξιός ή σοσιαλιστής. Ξέχασε να είναι Έλληνας.
Ο σοσιαλισμός, ο κουμμουνισμός, ο φιλελευθερισμός είναι ιδεολογίες, δεν παύει να είναι και πρακτικές.
Θέλουμε ελευθερία της επιχειρηματικότητας; Χρησιμοποιούμε το φιλελευθερισμό.
Θέλουμε προστασία των χαμηλών στρωμάτων; Χρησιμοποιούμε το σοσιαλισμό.
Θέλουμε την εργατική τάξη άρχουσα; Τότε χρησιμοποιούμε τον κουμμουνισμό.
Θέλουμε ελευθερία δίχως όρια για το κεφάλαιο; Χρησιμοποιούμε τον καπιταλισμό.
Όλα τα παραπάνω τα χρησιμοποιούμε. Δεν μας χρησιμοποιούν.
Χάσαμε την ταυτότητά μας. Ο ένας έγινε διεθνής σοσιαλιστής, ο άλλος διεθνής κουμουνιστής, ο άλλος διεθνής αριστερός, ο άλλος διεθνής καπιταλιστής.
Τίποτα ελληνικό, τίποτα για την πατρίδα.
Όταν τα παραπάνω ξαναγίνουν εργαλεία, τότε θα αρχίσει η κοινωνία να τραβάει την ανηφόρα.
