Έναν ηγέτη ο οποίος στην περίπτωση που δεν εισέπραττε την δέουσα ανταπόκριση για το θέμα των τουρκικών προκλήσεων κατά τη διάρκεια ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, θα διαμαρτυρόταν και θα αποχωρούσε, επιδεικνύοντας τον δέοντα σεβασμό απέναντι στην πατρίδα του.
Ο οποίος αμέσως μετά, θα αποκάλυπτε τη θέση των χωρών-μελών της Ε.Ε. απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, αλλά και τις τυχόν διπλωματικές και οικονομικές πιέσεις που υφίστανται, με ένα εθνικό διάγγελμα. Στο οποίο θα έκανε γνωστές τυχόν διαμεσολαβητικές προτάσεις τρίτων χωρών μαζί με το περιεχόμενό τους. Θα εξηγούσε στους Έλληνες τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της Ελλάδας, σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Θα ανέλυε γιατί είναι παράνομες οι τουρκικές διεκδικήσεις, οι οποίες δεν αφορούν μόνο θαλάσσια κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά και ελληνικά εδάφη. Θα εξηγούσε γιατί δεν υπάρχουν αμφισβητούμενες ή αμφιλεγόμενες θαλάσσιες περιοχές σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών. Θα τόνιζε την παραβίαση από την Τουρκία σωρείας ψηφισμάτων του ΟΗΕ για την Κύπρο, τη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη. Θα γνωστοποιούσε την έναρξη νομικών προσφυγών εναντίον της Τουρκίας για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων της Κύπρου, της Ίμβρου, της Τενέδου, της Κωνσταντινούπολης, της Σμύρνης, του Πόντου, της Μικράς Ασίας, καθώς και για τη διεκδίκηση οικονομικών αποζημιώσεων όσων έχουν υποστεί ζημιές και αρπαγές περιουσιών, αλλά και για τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου κατά την εισβολή στην Κύπρο στα αρμόδια διεθνή δικαστήρια. Θα κήρυττε εμπορικό εμπάργκο στην Τουρκία και θα έκλεινε τα ελληνοτουρκικά σύνορα για λόγους εθνικής ασφάλειας. Θα ανακοίνωνε την επιβολή βέτο σε όποια οικονομική ή διπλωματική ευρωπαϊκή διαδικασία υφίσταται με την Τουρκία και την οποία η Ελλάδα διαθέτει το δικαίωμα να μπλοκάρει. Θα ανέλυε τους πιθανούς λόγους για τους οποίους οι Ευρωπαίοι τηρούν στάση Ποντίου Πιλάτου. Θα πρότεινε στα μέλη της Ε.Ε. να συμμετάσχουν στις θαλάσσιες έρευνες στην ελληνική ΑΟΖ, ώστε να εξασφαλίσουν προνομιακούς όρους στην προμήθεια φυσικού αερίου και πετρελαίου για τις χώρες τους, που είναι μέχρι τα μπούνια ελλειμματικές. Θα διακήρυσσε την επέκταση των χωρικών μας υδάτων σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών. Θα πρότεινε σε όλες τις γειτονικές χώρες για εδώ και τώρα εξ αρχής και δεσμευτική διευθέτηση των ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο του Αμβούργου, και όχι της Χάγης. Την ίδια στιγμή θα τους έκανε γνωστό ότι προσφυγή θα γίνει έτσι κι αλλιώς μεταξύ της Ελλάδας και της Κύπρου. Θα καλούσε τις πολιτικές ηγεσίες και τους πολίτες της Κύπρου, της Συρίας, του Ιράκ, της Αρμενίας, καθώς και τους Κούρδους να ενώσουν τις δυνάμεις τους απέναντι στον κοινό εκβιαστή που λέγεται Τουρκία. Θα υπενθύμιζε σειρά γεγονότων που αποδεικνύουν ότι οι Τούρκοι δεν σέβονται καμία συμφωνία και πως όσο δεν αντιδράμε, αποθρασύνονται όλο και περισσότερο. Πως δεν ενδιαφέρονται για διάλογο, αλλά καταπατούν συνεχώς ελληνικές θαλάσσιες περιοχές ισχυριζόμενοι που είναι δικές τους με τη μέθοδο της νταβατζίδικης χρησικτησίας. Θα τόνιζε ότι πλέον η Τουρκία απειλεί και με κατάληψη ελληνικών εδαφών. Θα κήρυττε τις ένοπλες δυνάμεις σε κατάσταση πολεμικής ετοιμότητας. Θα έκανε σαφές πως σε περίπτωση που η Τουρκία δεν αποσύρει το Ορούκ Ρέις από την ελληνική υφαλοκρηπίδα, η νοτιοανατολική Μεσόγειος και η βόρεια Μέση Ανατολή θα γίνει κόλαση. Θα δήλωνε ευθέως, ότι θα προασπίσει την πατρίδα του με την ίδια του τη ζωή. Ένα διάγγελμα καρδιάς, που θα προκαλούσε διεθνή πολιτικό σεισμό, από έναν νέο Τάσο Παπαδόπουλο.
Αλλά, πού ή σε ποιον μπορούμε να στηριχτούμε; Μα, πρώτα από όλους και πάνω από όλα στον Χριστό, που το παρόν πολιτικό σύστημα έχει βαλθεί να τον βγάλει από τη ζωή μας. Αλλά και που εμείς οι ίδιοι, λίγο ή πολύ, τον έχουμε ξεχάσει. Έπειτα, εκεί όπου όσες φορές ακουμπήσαμε βγήκαμε πάντοτε κερδισμένοι. Στην ελληνική ψυχή. Γιατί, μόνο όταν εμείς, εμείς οι ίδιοι την ανασύρουμε από εκεί που είτε το πολιτικό κατεστημένο την έχει βυθίσει, είτε μόνοι μας την έχουμε θάψει, μόνο τότε θα αποκτήσουμε εκείνο το κριτήριο, το οποίο θα μας καθοδηγήσει να επιλέξουμε έναν πολιτικό ηγέτη που θα διαθέτει εθνικό φρόνημα και πυγμή.
Στη μυστική συνέλευση της Βοστίτσας, στα τέλη Ιανουαρίου του 1821, ο παπά Γρηγόριος Δικαίος, γνωστός ως Παπαφλέσσας, είπε απευθυνόμενος στους προεστούς, οι οποίοι τον ειρωνεύονταν και μιλούσαν για επικείμενες καταστροφές αν ξεκινούσε η επανάσταση: «Μη σας περάσει όμως απ’ το νου πώς δεν καταλαβαίνω πούθε ξεκινάνε τα φερσίματά σας. Τρέμετε για τα τομάρια σας και την καλοπέρασή σας, όχι για το Έθνος. … Αλίμονο στους αγώνες που κρέμονται απ’ τα χαρτιά. … Έχετε καρδιά; Έχετε πίστη; Αλλιώς καθίστε εκεί που κάθεστε.»
Ο Τούρκος έχει ήδη κλωτσήσει την πόρτα της αυλής μας κι έρχεται προς το σπίτι μας. Θα ξεθάψουμε, επιτέλους, την ελληνική ψυχή ή έχει κηδευτεί οριστικά; Έχουμε καρδιά; Έχουμε πίστη; Αλλιώς, ας καθίσουμε να χαζεύουμε τους Τούρκους να μας εκβιάζουν, να μας ξευτιλίζουν και να μας αρπάζουν σιγά σιγά, κομμάτι κομμάτι, «τμηματικά», το σπίτι μας, την Ελλάδα.
Μαργέλης Κωνσταντίνος
Λευκάδα, 16 Οκτωβρίου 2020