 |
| PublicDomainPictures / pixabay |
Σε άρθρο της Deutsche Welle το 2018 ο Γερμανός ιστορικός Karl Heinz Roth αναφερει πως το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων δεν εχει κλείσει. Ο ίδιος μάλιστα στην αρχή της κρίσης θεωρούσε, ότι το χρέος πρέπει να συμψηφιστεί με τα υποχρεωτικά ναζιστικα δάνεια, θυμίζοντας πως σβήστηκε στη συμφωνία του Λονδίνου το 50 τοις εκατό του χρέους της χώρας που κατέστρεψε την Ευρώπη.
Μελίνα Κονταξή
Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Το 2010 η Γερμανία ολοκλήρωσε την πληρωμή επανορθώσεων για τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Το γεγονός ότι οι δουλοπρεπείς κυβερνήσεις δε διεκδίκησαν ποτέ τίποτα και εξευτέλισαν το αίτημα, δεν το παραγραφεί. Είμαστε η χώρα που μια ζωή πληρώναμε. Από τις σπατάλες των Βαυαρων που τους έφεραν να μας κυβερνήσουν ως και αποζημιώσεις στην Τουρκία που δεν σταμάτησε να εξοντώνει τότε Έλληνες που είχε υποχρέωση να προστατεύει στην Κωσταντινοπουλη, την Ιμβρο και την Τένεδο.
Είμαστε η χώρα μας που οι σύμμαχοι μας έκλεισαν τρεις φορές τα λιμάνια μας. Μια από αυτές ήταν από τους Άγγλους συμμάχους το 1850 με την υπόθεση Πατσιφικο όταν οι Άγγλοι απέκλεισαν την χώρα και κατέσχεσαν ελληνικά πλοία γιατί το ελληνικό κράτος αρνούνταν να πληρώσει την υπέρογκη αποζημίωση που ζητούσε ένας υπήκοος του.
Είμαστε η χώρα που συντρίψαμε μια αυτοκρατορία, αντισταθήκαμε στην μεγαλύτερη πολεμική μηχανή της εποχής και καταλήξαμε χειρότερα από τους ηττημένους! Πραγματική ανάπτυξη στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ. Η παραγωγή δευτορογενων αγαθών δεν είναι ανάπτυξη. Ανάπτυξη είναι η δυνατότητα μετασχηματισμού των πρώτων υλών.
Αυτοί που λένε τι ωραία ήταν τα παλιά χρόνια, ξεχνάνε τότε χιλιάδες μετανάστες στη Γερμανία, το Βέλγιο, τις ΗΠΑ. Στα 13 από τα νησιά και τα χωριά τα κορίτσια που πήγαιναν υπηρέτριες. Η ιστορία της 14χρονης Σπυριδούλας που τη σιδέρωσαν τα αφεντικά της είναι το πιο γνωστό παράδειγμα αναπτυξιακού προτύπου της εποχής.
Ποτέ δεν σταματήσαμε να είμαστε προτεκτοράτο. Ποτέ δεν υπήρξε ανάπτυξη κι ούτε κυβέρνηση που να ενδιαφέρθηκε για τη χώρα και το λαό.