Στο τελευταίο μου άρθρο (ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΚΟΤΖΙΑ: Μακεδονική ρελάνς του Καμμένου με το Μάτι στις ΗΠΑ;) θα βρείτε άλλη μια εκδοχή για ερμηνεία της παραίτησης Κοτζιά, της «δικαίωσης» Καμμένου, περί Αλέξη, ΝΔ, Κούλη κλπ.
Του Δημήτρη Γιαννόπουλου
Αυτά όμως είναι η συνήθης συζήτηση του συρμού και της Αδράνειας, δεν είναι πολιτική!
Υπάρχει και η άλλη πλευρά του άρθρου που απαιτεί μια απάντηση, ένα συγκροτημένο σχόλιο, έστω αντίλογο:
Γιατί δεν μπορούμε να αδράξουμε την ευκαιρία που γεννάται από το Αδιέξοδο της κυρίαρχης πολιτικής στο Μακεδονικό;
Μήπως έχουμε συνηθίσει στην ευκολία της (σωστής) απόρριψης του ηγεμονικού πολιτικού λόγου χωρίς να τολμάμε να αντιπαραθέσουμε τα δικά μας εναλλακτικά προτάγματα;
Γι αυτό τα χάνουμε όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με «θετική» εξέλιξη στην οποία πρέπει να απαντήσουμε θετικά, αντί να αρκούμαστε στην ανέξοδη καταγγελία!
Θυμάστε μήπως το ΟΧΙ των Κυπρίων στο σχέδιο Ανάν (2004) και πώς ΔΕΝ το αξιοποιήσαμε ΠΟΤΕ;
ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΑΛΕΞΗ, ΠΑΝΟ ΚΑΙ ΚΟΥΛΗ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;
Σιγά-σιγά λοιπόν, το Βαρντάρσκα μπορεί και πρέπει να γίνει meme ώστε μαζί με την καταγγελία των Πρεσπών και λήξη κάθε συζήτησης «για το όνομα», να δημιουργήσουμε τετελεσμένα από «κάτω» που θα σπάσουν τον κλειό της καθεστωτικής κοινοτοπίας.
Βλέπετε πως όλοι πάλι μιλάνε γιατί και πως παραιτήθηκε ο ένας και νίκησε ο άλλος, λίγοι όμως μιλάνε για την ΤΑΜΠΑΚΙΕΡΑ, δηλαδή την ευκαιρία επανατοποθέτησης ενός εθνικού θέματος επιβίωσης του Ελληνισμού — ειδικά μάλιστα του Μακεδονικού — από μηδενική βάση.
Το ίδιο συμβαίνει 45 χρόνια και στο Κυπριακό.
Βγαίνει ο Σαλβίνι και λέει «δεν έχει δουλειά να συζητάει η ΕΕ με την Τουρκία όταν η Κύπρος είναι υπό Κατοχή» και προκαλεί σοκ στους Έλληνες — όχι μόνο τους κυβερνώντες — που έχουν αφαιρέσει αυτά τα λόγια από το λεξιλόγιό τους εδώ και χρόνια!!
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ.
ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ ΑΥΤΟ:
Είναι η τελευταία Ευκαιρία Ανατροπής από τα κάτω