Κάθε μέρα που περνά δικαιωνόμαστε όταν σημειώναμε ότι η κυβέρνηση Ζάεφ μόνο μετριοπαθής δεν είναι αλλά τηρεί την ίδια σκληρή στάση με άλλο περιτύλιγμα όπως εκείνη του Γκρουέφκι.
Του Στρατή Μαζίδη
Τι συνήθιζε να μας λέει η ελληνική κυβέρνηση και ο κ. Κοτζιάς την «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής»; Μας έλεγαν για μια κυρία που έχει παντρευτεί και συζητά αν θα πάρει και το επώνυμο του συζύγου της. Μας μιλούσαν για συμφωνία η οποία α. θα είχε ένα όνομα για όλες τις χρήσεις και β. πως οι Σκοπιανοί θα τροποποιούσαν το Σύνταγμά τους.
Μας μιλούσαν επίσης για ανάγκη συμβιβασμού. Μόνο που η σκοπιανή πλευρά δεν έχει τέτοια διάθεση σε θέματα ουσίας κι ας βρίσκεται πολύ κοντά στη διάλυση δεχόμενη τις πιέσεις του αλβανικού και βουλγαρικού στοιχείου.
Ο κ. Ζάεφ διέλυσε τις ψευδαισθήσεις της ελληνικής πλευράς αποκλείοντας τη μία ονομασία για όλες τις χρήσεις και την πιθανότητα συνταγματικής μεταρρύθμισης.
Κάπως έτσι ο κ. Κοτζιάς έμεινε με το καπέλο της φωτογραφίας στο χέρι, δεν μπόρεσε ούτε στα Σκόπια να επιβληθεί ενώ η ελληνική κυβέρνηση δίνει ένα όνομα (και μια ιστορία) έχοντας πάρει μέχρι στιγμής τη μετονομασία μιας μικρής εθνικής οδού και ενός αεροδρομίου.