του Στρατή Μαζίδη
Η Ελλάδα δεν έχει νοσοκομεία. Μεγάλες μονάδες έχουν σταματήσει ακόμη και τα χειρουργεία. Στερείται επίσης πρωτοβάθμιας περίθαλψης.
Η Ελλάδα δεν ανοίγει σχολεία. Αντίθετα τα κλείνει, ή καλύτερα τα συγχωνεύει (sic).
Η Ελλάδα βλέπει ένα στα τέσσερα παιδιά της να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Η Ελλάδα βλέπει τη σπατάλη, την κακοδιαχείριση και το μοίρασμα χρημάτων σε ημέτερους να συνεχίζεται.
Η Ελλάδα ταΐζει ακόμη υπεράριθμους στο δημόσιο και δεν έχει πειράξει ούτε τρίχα επίορκου.
Η Ελλάδα βλέπει να διαχειρίζονται τις τύχες της ανάξιοι άνθρωποι.
Η Ελλάδα βλέπει πολιτικές μαϊμούδες να πηδούν από το ένα δένδρο στο άλλο και από τη μια άποψη στην άλλη.
Η Ελλάδα βλέπει τις τουρκικές κορβέτες μέχρι το Λαύριο και τους γυφτοσκοπιανούς να αποκαλούν γύφτους τα παιδιά της.
Η Ελλάδα βρίσκεται για 7η χρονιά στην ύφεση και για 4η στο μνημόνιο.
Η Ελλάδα βλέπει ένα γάλα 10 ημερών να είναι φρέσκο.
Η Ελλάδα δεν ανήκει πλέον στους Ελληνες.
Η Ελλάδα βλέπει όλα τα παραπάνω κι ενώ είναι 1η Απριλίου δεν μπορεί να βροντοφωνάξει "Πρωταπριλιά"!