του Στρατή Μαζίδη
Δυστυχώς όμως το 21 δεν πρόκειται να ξανάρθει. Η φιλότιμη κάποτε αυτή χώρα που έβγαζε Κολοκοτρώνηδες και Μπουμπουλίνες, σταμάτησε πια να βγάζει ήρωες απλούς κι αληθινούς μέσα από τη ζωή και περιορίστηκε μόνο στους...πολιτικούς μπακαλιάρους.
Ανάλατους μπακαλιάρους σε μια άνοστη νεοελληνική πραγματικότητα.
Σήμερα κλείστηκαν μέσα στο κλουβάκι τους δημιουργώντας και προστατευτικό κλοιό από πλήθος αστυνομικών οχημάτων που απέκλεισαν την πλατεία Συντάγματος σε μια παρέλαση που κάποτε συνωστιζόσουν για να μπορέσεις να την παρακολουθήσεις.
Φοβούνται τα αστεία ανθρωπάκια μέχρι και τη σκιά τους. Τρέμουν να βγουν έξω στο δρόμο να αντικρύσουν την κοινωνία. Όμως μόνο ένα αίσθημα ξεπερνά το φόβο τους. Η ηδονή της εξουσίας την οποία δεν εγκαταλείπουν με τίποτε. Την αγαπούν τόσο πολύ, ώστε δέχονται ακόμη και αυτό τον εξευτελισμό, χεσμένοι από το φόβο τους, να παρακολουθούν μια στρατιωτική παρέλαση ενός κράτους που αυτοί οδήγησαν στην υποδούλωση.
Δε χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Η φωτογραφία μιλά από μόνη της. Είναι αυτή εικόνα γιορτής και επετείου σε ανάμνηση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα;
Με μια εικόνα που παραπέμπει σε σκλαβιά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, δεν μπορεί να τιμάται κανένα 1821.
Αυτό όμως είναι το φυσικό επακόλουθο μιας πατρίδας που σταμάτησε να γεννά Κολοκοτρώνηδες και αρκείται πλέον σε ξαλμυρισμένους μπακαλιάρους.
Ας ταξιδέψουμε λοιπόν με τη φαντασία μας...