pixabay / vansilein |
Θόδωρος Γαλανόπουλος
Μας πειράζει που τα Σκόπια χρησιμοποιούν το όνομα Μακεδονία, αλλά πάμε εκεί να γεμίσουμε με βενζίνη τα αυτοκίνητα, πάμε στα καζίνο τους, φωνάζουμε και τις δημοτικές τους ορχήστρες να έρθουν να παίξουν στα πανηγύρια της Βόρειας Ελλάδας.
Διαμαρτυρόμαστε που εισρέουν κάθε μέρα εκατοντάδες λαθραίοι από τα σύνορά μας, όμως χωρίς Πακιστανούς και Μπαγκλαντεσιανους, δε μαζεύονται οι ελιές γιατί οι Βαλκάνιοι έμαθαν καλά τη δουλειά και ακρίβυναν πολύ.
Διαμαρτυρόμαστε για την κατάντια της πολιτικής κατάστασης της χώρας, αλλά μόλις έρθει η ώρα των εκλογών, ψηφίζουμε όποιον γραφικό ή μαϊντανό της τηλεόρασης και τον κάνουμε βουλευτή ή ακόμα και ευρωβουλευτή και ας μην ξέρει να πει How do you do.
Βρίσκουμε πολύ δύσκολα κάποιον να κάνει τον τσοπάνη για τα πρόβατα, αλλά σαλαγήζουμε δύο τρία σκυλιά και τους μαζεύουμε τις ακαθαρσίες από το σαλόνι μας. Τρέχουμε στο δερματολόγο να μας δει ένα σπυράκι στο δέρμα μας (και καλά κάνουμε), αλλά κάνουμε το κορμί μας μουτζουρωμένο πίνακα από το τατουάζ, με κάνα δυο κιλά μπογιές κάτω από το δέρμα μας.
Θέλουμε μία καθαρή πόλη και ύπαιθρο, αλλά πετάμε έξω από το αυτοκίνητο τα μπουκάλια με το νερό και τις σακούλες με τα κρουασάν τα κινέζικα. Άντε ρε ελληναράδες μου, αυτή είναι η χώρα μας, αυτή μας αξίζει, και πολύ μας είναι…