Ted Galen Carpenter - libertarianinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η αξιοπιστία τυχόν διαβεβαιώσεων ασφαλείας των ΗΠΑ προς την Ταϊπέι βασίζονται στην υπόθεση πως οι δυνάμεις των ΗΠΑ θα επικρατούσαν εάν ξεσπούσαν μάχες. Ωστόσο, είναι πολύ ασαφές εάν αυτό θα συμβεί. Οι προσομοιώσεις που πραγματοποιούνται από το Πεντάγωνο και τις δεξαμενές σκέψης τα τελευταία χρόνια έχουν δώσει ανάμεικτα αποτελέσματα. Ορισμένες από αυτές υποδεικνύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχαναν έναν τέτοιο πόλεμο. Άλλοι επισημαίνουν μια σκληρή νίκη των ΗΠΑ. Και τα δύο σενάρια συνεπάγονται τρομακτικό κόστος σε ζωές και οικονομία. Στο παρασκήνιο διαφαίνεται η ανησυχία πως οποιαδήποτε χώρα μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κλιμάκωση της χρήσης πυρηνικών όπλων θα ήταν απαραίτητη για να αποφευχθεί μια ταπεινωτική ήττα.
Το Πεντάγωνο και οι υποστηρικτές του εστιάζουν όλο και περισσότερο σε τρόπους ενίσχυσης της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στο δυτικό Ειρηνικό για να μεγιστοποιήσουν την αξιοπιστία της αποτροπής. Χαρακτηριστικό είναι ένα πρόσφατο άρθρο του υποναύαρχου Mark Montgomery (επ.) και του Bradley Bowman. Συνιστούν πέντε βήματα για την αποφυγή της ήττας: ενίσχυση της ικανότητας να χτυπήσουν επιτιθέμενες δυνάμεις της ΛΔΚ, ενίσχυση της ικανότητας της Ταϊβάν να αμύνεται, ενίσχυση της επιβίωσης των προς τα εμπρός αναπτυσσόμενων μονάδων των ΗΠΑ, βελτίωση των δυνατοτήτων των ΗΠΑ και των συμμαχικών δυνάμεων να πολεμήσουν μαζί και δημιουργία πιο ανθεκτικής στον κυβερνοχώρο υποδομής για την υποστήριξη της στρατιωτικής κινητικότητας.
Τέτοιες αναλύσεις επικεντρώνονται σε ένα μόνο στοιχείο αποτροπής - την ισορροπία των στρατιωτικών δυνάμεων. Ακόμη και με αυτή την στενή εστίαση, οι προοπτικές των ΗΠΑ δεν είναι ευοίωνες. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η ΛΔΚ έχει αφιερωθεί σε ένα εξαιρετικά φιλόδοξο πρόγραμμα στρατιωτικού εκσυγχρονισμού. Το επίκεντρο αυτής της προσπάθειας ήταν στα αεροπορικά και ναυτικά οπλικά συστήματα που θα καθιστούσαν απαγορευτικά προβληματική και δαπανηρή μια επέμβαση των ΗΠΑ για την υπεράσπιση της Ταϊβάν. Το Πεκίνο μπορεί να έχει ήδη επιτύχει αυτή την ικανότητα. Αν όχι, είναι μόλις λίγα χρόνια μακριά.
Ο Μοντγκόμερι και ο Μπάουμαν αναγνωρίζουν σιωπηρά ένα από τα άλλα στοιχεία αποτροπής, τη θέση του πεδίου μάχης, και παραδέχονται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βρίσκονταν σε σοβαρή μειονεκτική θέση και από αυτό το πρότυπο. Το έργο είναι εγγενώς δύσκολο «επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να αποτρέψουν τις συγκρούσεις σε περιοχές σε απόσταση 100 μιλίων από τα κινεζικά λιμάνια και αεροδρόμια, αλλά 8.000 μίλια από τη δυτική ακτή των ΗΠΑ». Πράγματι, η επικράτηση ενάντια σε μια πρώτης τάξεως στρατιωτική δύναμη (και η ΛΔΚ είναι τώρα αυτή) στην στρατηγική της αυλή μάλλον δεν είναι εφικτή όποια προσπάθεια κι αν γίνει.
Ένα άλλο κρίσιμο στοιχείο όσον αφορά την αποτρεπτική αξιοπιστία είναι το πόσο σημαντικό είναι το επίμαχο ζήτημα για τις αντιμαχόμενες δυνάμεις. Η Κίνα κατέχει το πλεονέκτημα και σε αυτή τη βάση. Η Ταϊβάν δεν είναι ένα ασήμαντο συμφέρον για τις Ηνωμένες Πολιτείες όπως είναι η Ουκρανία (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να ήταν). Σε αντίθεση με τη διεφθαρμένη, αυταρχική Ουκρανία, η Ταϊβάν είναι μια φιλελεύθερη δημοκρατία που έχει νόμιμα προσελκύσει το θαυμασμό του αμερικανικού λαού. Το νησί είναι επίσης σημαντικός παίκτης στην παγκόσμια οικονομία, κυρίως επειδή είναι ο κορυφαίος παραγωγός προηγμένων μικροτσίπ υπολογιστών. Οι ΗΠΑ και άλλοι δυτικοί ηγέτες είναι κατανοητό πως δε θέλουν η Ταϊβάν να τεθεί υπό τον έλεγχο της ΛΔΚ.
Ωστόσο, όσο σημαντική μπορεί να είναι η Ταϊβάν για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους της, είναι ακόμη πιο σημαντική για την Κίνα. Για τους Κινέζους ηγέτες και μεγάλο μέρος του πληθυσμού της ηπειρωτικής χώρας, η Ταϊβάν είναι το τελευταίο σημαντικό σύμβολο του «αιώνα ταπείνωσης» της Κίνας όταν εξωτερικές δυνάμεις κατέλαβαν την κινεζική επικράτεια και αντιμετώπισαν το Μέσο Βασίλειο ως δύναμη τρίτης διαλογής. Η ανάκτηση της κυριαρχίας στο νησί είναι σημαντική για τη ΛΔΚ από οικονομική άποψη, αλλά η σημασία του νησιού για το Πεκίνο υπερβαίνει κατά πολύ αυτό το σκεπτικό. Οι Κινέζοι θυμούνται το καύχημα του στρατηγού Douglas MacArthur ότι η Ταϊβάν ήταν το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» της Αμερικής και σημειώνουν τα πολυάριθμα σημάδια ότι η Ουάσιγκτον συνεχίζει να θεωρεί την Ταϊβάν ως το θεμέλιο λίθο στην πρώτη νησιωτική αλυσίδα για να καταπνίξει τις δυνατότητες προβολής αεροπορικής και ναυτικής δύναμης του Πεκίνου. Προσθέστε το συναισθηματικό, πατριωτικό συναίσθημα στις πιο ουσιαστικές πτυχές και είναι σαφές πως η ανάκτηση της Ταϊβάν αποτελεί εξαιρετικά υψηλή προτεραιότητα για την Κίνα.
Οι χώρες συνήθως επιλέγουν να πολεμήσουν για να υπερασπιστούν ζωτικά συμφέροντα, ανεξάρτητα από τους κινδύνους, το κόστος ή τις προοπτικές επιτυχίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επανειλημμένα υπολογίσει λάθος σε σχέση με αυτήν την πτυχή της αποτροπής. Η κυβέρνηση του Προέδρου Φράνκλιν Ρούσβελτ υποστήριξε την Αυτοκρατορική Ιαπωνία σχετικά με την οικονομική της επιβίωση και τη διατήρηση της πολιτικής του Τόκιο για την Κίνα. Οι Ιάπωνες ηγέτες επέλεξαν τον πόλεμο παρά τη συνθηκολόγηση, παρόλο που μερικοί από αυτούς, συμπεριλαμβανομένου του ναύαρχου IsorokuYamamoto, του αρχιτέκτονα της επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ, υποψιάζονταν ότι η χώρα τους δεν μπορούσε να κερδίσει έναν πόλεμο κατά των Ηνωμένων Πολιτειών.
Πιο πρόσφατα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ αγνόησαν επανειλημμένες προειδοποιήσεις από τη ρωσική κυβέρνηση ότι η προσπάθεια να γίνει η Ουκρανία μέλος του ΝΑΤΟ ή στρατιωτικό πλεονέκτημα θα ξεπερνούσε τις απαράδεκτες κόκκινες γραμμές όσον αφορά την ασφάλεια της Ρωσίας. Είμαστε μάρτυρες των συνεχιζόμενων τραγικών συνεπειών αυτής της αποτυχίας της αποτροπής. Η Ουκρανία ήταν ζωτικής σημασίας ρωσικό συμφέρον και οι Ρώσοι ηγέτες ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν για το θέμα.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ φαίνεται να περπατούν σε παρόμοιο μονοπάτι σε σχέση με τη ΛΔΚ και την Ταϊβάν. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η αποτροπή δεν είναι πιθανό να λειτουργήσει σε αυτή την περίπτωση. Η δέσμευση για την υπεράσπιση της Ταϊβάν σημαίνει πως ο αμερικανικός λαός πρέπει να είναι πρόθυμος να πολεμήσει σε πλήρη κλίμακα με την Κίνα στην άμεση γειτονιά της ΛΔΚ. Το κόστος σε αίμα, χρήμα και πόρους θα ήταν τεράστιο, και οι προοπτικές ακόμη και για μια πολύ μολυσμένη «νίκη» δεν είναι καλές.