Από: energia.gr - Του Κώστα Κόλμερ
Υπουργό …πολέμου διόρισε τον στρατηγό Γιασάρ Γκιουλέρ, τέως αρχηγό του Γενικού Επιτελείου που δεν είχε συμμετάσχει στο αποτυχόν Γκιουλενικόν πραξικόπημα το 2016 – μάλιστα είχε συλληφθεί από τους στασιαστές – αλλ’ η πιο σημαντική αλλαγή ήταν η παράταση της θητείας των αξιωματικών του Τουρκικού στρατού από τα 67 στα 72 έτη - μέχρις ότου αποκτήσουν εμπειρία οι νεότεροι που δεν τους πολυεμπιστεύεται.
Έως εδώ ουδέν το μη αναμενόμενον. Έμπλεος χαράς ο Ερντογάν, που διεσώθη από το νέο πραξικόπημα (της αντιπολιτεύσεως , η οποία συσπειρώθηκε για να τον ανατρέψει) θα εφαρμόσει την «Ενός Ανδρός Αρχή» για να προστατευθεί απ’ εχθρούς και «φίλους», με πρώτον τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν (όταν δεν χάνει την ισορροπία του).
Την πολιτική των παζαριών και εκβιασμών, ο Ερντογάν δεν πρόκειται να εγκαταλείψει. Εν τούτοις, υπό τις μεταβληθείσες συνθήκες βάζει νερό στο… ρακί του. Εσωτερικά, ο Τουρκικός λαός είναι διχασμένος. Ο σεισμός απεκάλυψε την σαθρότητα της μεγαλαυχίας του. Η Τουρκική διανόηση (καθηγητές πανεπιστημίων, φοιτητές, δημοσιογράφοι, ποιητές και συγγραφείς) τον αποστρέφεται. Η Τουρκική νεολαία μεταναστεύει στην δύση κι οι οικονομικοί παράγοντες ανησυχούν με τον ανυποχώρητο πληθωρισμό που προκάλεσε με την ετερόδοξη πολιτική του.
Εξωτερικώς ο Ερντογάν, με την «πολυδιάστατη πολιτική» του (λέγε με Ανδρέας Παπανδρέου) έκαμε την Τουρκία περισσότερο απομονωμένη διεθνώς κι από την εποχή του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ . Μπορεί η χώρα να μην θεωρείται ως άλλοτε ο «μεγάλος ασθενής» αλλά πλην της Γερμανίας κι Ολλανδίας, στερείται πραγματικών φίλων και θαυμαστών. Ακόμη κι αυτές οι φιλότουρκες εκ παραδόσεως έχουν αμφιβολίες για την αξιοπιστία του Ερντογάν. Μερικές Αραβικές χώρες ακόμη τον εμπιστεύονται αλλά κι αυτών τα «δοσίματα» εξαντλούνται. Η λυκοφιλία με τον Πούτιν δεν είναι βιώσιμος. Ρωσία και Τουρκία έχουν αντίθετα συμφέροντα.
Εν τούτοις, ο μέγας πονοκέφαλος του Ερντογάν είναι η Αμερική που δεν τον έχει πλέον ανάγκη και τον υποπτεύεται ως σύμμαχο της Κίνας και φίλο των Ιρανών. Οι Πέρσες αγιατολάχ Σιίτες τον «παίζουν» αν κι αυτός Σουνίτης. Η Αλεξανδρούπολη έχει ακυρώσει το μονοπώλιο των Στενών και η τιμή του πετρελαίου διεθνώς πέφτει. Η διαιρεμένη Ευρώπη δεν ξέρει πώς να τον αντιμετωπίσει αλλά εισδοχή της Τουρκίας , «γιοκ». Τελεία και παύλα.
Με την Ελλάδα, ακόμη σε προεκλογική περίοδο, είναι κάπως πρόωρο να εξαχθούν συμπεράσματα. Πάντα υπάρχουν οι οπαδοί μιας «νέας Πρέσπας» στο Αιγαίον αν και προς το παρόν, έχουν λουφάξει. Τα 15 σύγχρονα Ελληνικά Ραφάλ (εύγε Μακρόν και Κυριάκε), η απαξίωση των 270 Τουρκικών F-16 που για να εκσυχρονισθούν χρειάζονται χρόνο και «κωλοτούμπα» (διεθνής όρος) με την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, έχουν μεταβάλλει την ισορροπία αεροπορικής ισχύος από Αιγαίου μέχρις Κατελλορίζου.
Η Κύπρος δεν είναι πιά του χεριού του. Η εκεί παρουσία της Γαλλίας αισθητή. Ο Ερντογάν το ξέρει. Γι’ αυτόν είναι πλήγμα αλλά για τον νέον , Έλληνα πρωθυπουργό ευκαιρία. Να μην ενδώσει σε πονηρές εισηγήσεις και εκβιασμούς και να κερδίσει χρόνο, έως ότου η ΕΞΟΝ-Μόμπιλ επιβεβαιώσει ότι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην δυτική Ελλάδα επαρκούν για να απεξαρτήσουν την Ευρώπη από την ενεργειακή αγκαλιά της Αρκούδας στην οποία την είχε ρίξει η καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ , χαϊδευτικώς… «Μούτι» , πρώην στέλεχος της κομμουνιστικής κυβερνήσεως Χόνεκερ της Ανατολικής Γερμανίας. Μετά έχει ο Θεός της Ελλάδος…