Από: defence-point.gr
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, στον ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί μια κατάσταση πανικού, αφού ακόμα και οι πλέον ψύχραιμοι αντιλαμβάνονται ότι ο επηρεασμός των εξελίξεων είναι εξαιρετικά δύσκολος. Αναζητούν στρατηγική περιορισμού της ζημιάς και “προστασίας κεκτημένων“. Στο επίπεδο της θεωρίας, το κόμμα απασχολεί το ότι πλέον αισθάνεται καυτή την “ανάσα” του ΠΑΣΟΚ , κατά τρόπον που συνιστά πραγματική απειλή για τη δεύτερη θέση. Η διαφορά είναι πλέον πολύ μικρή, δεδομένης της παρουσίας στον ΣΥΡΙΖΑ μεγάλου αριθμού ΠΑΣΟΚογενών ψηφοφόρων, οι οποίοι θα μπορούσαν να ολοκληρώσουν τον κύκλο της “πολιτικής μετανάστευσης” και να επιλέξουν τον επαναπατρισμό. Θα αρκούσε ένα ποσοστό μικρότερο των πέντε μονάδων για να κρίνει τη δεύτερη θέση.
Το πρόβλημα αυτό είναι εξ αντικειμένου εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί, δεδομένης της δυναμικής που δημιούργησε το αποτέλεσμα, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί τάση. Τα πράγματα είναι όμως χειρότερα, διότι τα μηνύματα στην Κουμουνδούρου είναι εξαιρετικά δυσάρεστα από ένα ακόμα “μέτωπο”: Ισχυρές ενδείξεις θέλουν μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να είναι βαθύτατα απογοητευμένο και να σχεδιάζει τη στάση του στις δεύτερες εκλογές με κυρίαρχα τα ακόλουθα δυο ενδεχόμενα…
Το πρώτο είναι να μην προσέλθουν στις κάλπες. Το δεύτερο είναι να επιλέξουν κάποιο μικρό κόμμα, με στόχο να περιορίσουν την ισχύ μιας νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη μέσω της αύξησης των κομμάτων που θα εκπροσωπηθούν στο Κοινοβούλιο, το οποίο θα αυξήσει το όριο της αυτοδυναμίας και θα περιορίσει την κοινοβουλευτική της δύναμη. Κατά συνέπεια, πρώτος στόχος του εκλογικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ είναι να δουλέψει συστηματικά προς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή με στόχο να πείσει όσους στήριξαν το κόμμα ότι η ζημιά μπορεί να περιοριστεί, κάτι που περνά κατά προτεραιότητα από τη δική τους ψήφο.
Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ δείχνει να αντιμετωπίζει την πιο θετική συγκυρία τις δυο τελευταίες δεκαετίες. Το εκλογικό επιτελείο δεν είναι σαφές εάν έχει αντιληφθεί ότι η εκπομπή μηνυμάτων υπερβολικής αισιοδοξίας, συχνά μπορούν να ερμηνευθούν ως όψιμη εμφάνιση αλαζονείας. Αυτό θα μπορούσε να ακυρώσει στην πράξη τα αποτελέσματα της πρώτης εκλογής και το σημαντικότερο, να ανακόψει αυτή τη δυναμική μεγάλης ανατροπής και ολικής επαναφοράς του ΠΑΣΟΚ στο επίκεντρο της πολιτικής σκηνής, ως βασικός αντιπολιτευτικός πυλώνας. Η απώλεια τέτοιας ιστορικής ευκαιρίας θα μπορούσε να βυθίσει το ΠΑΣΟΚ σε μια νέα κρίση με απρόβλεπτη την κατεύθυνση που θα λάβει η νέα τάση. Με απλά λόγια, οι επιλογές που θα γίνουν είναι εξαιρετικά κρίσιμες…
Στην περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας, το εντυπωσιακό είναι ότι από την πρώτη στιγμή και μάλιστα στο επίπεδο του Κυριάκου Μητσοτάκη -που θα είχε κάθε λόγο να να πανηγυρίζει για το αποτέλεσμα, επιχειρώντας να δημιουργήσει μεγάλο ενθουσιασμό και να ενισχύσει το ηθικό των οπαδών του- επελέγη εντελώς διαφορετική στρατηγική. Οι αναλογικά χαμηλοί τόνοι και οι προειδοποιήσεις, είχαν διττό στόχο. Αφενός, να μην ακυρωθεί στην πράξη το χειροπιαστό αποτέλεσμα του “ανοίγματος στον μεσαίο χώρο” με μια “προσβλητική” ρητορική σε όσους ψήφισαν “διερευνητικά” τον ίδιο προσωπικά και όχι τόσο αυτό το συνολικότερο που εκπροσωπεί η Νέα Δημοκρατία.
Το ζήτημα της αλαζονείας τονίστηκε σε κάθε κατεύθυνση, τόσο στους οπαδούς του κόμματος όσο και στα στελέχη. Η ερμηνεία δείχνει να μην είναι απλά και μόνο κάποιο ένστικτο αυτοσυντήρησης και καλή κατανόηση των δεδομένων της μετεκλογικής ψυχολογίας. Στην Πειραιώς, δείχνουν να μην… έπεσαν και τόσο από τα σύννεφα από το αποτέλεσμα στην κάλπη και είχαν από πριν αντιληφθεί τις παγίδες, άρα σχεδιάσει τον τρόπο αντίδρασης. Αυτό που διακυβεύεται είναι εξαιρετικά σοβαρό, καθότι σημασία έχει ο σχηματισμός κυβέρνησης με τέτοια κοινοβουλευτική δύναμη που θα επιτρέψει την άνετη ανάπτυξη του κυβερνητικού έργου και την υλοποίηση του προγράμματος.
Στη Νέα Δημοκρατία αντιλαμβάνονται ότι σε περίπτωση που η κοινοβουλευτική δύναμη είναι λίγο πάνω από τους 150, το οποίο θα σήμαινε τόσο την είσοδο περισσοτέρων κομμάτων στη Βουλή, σε συνδυασμό με ενδεχόμενη χαλάρωση των ψηφοφόρων που έδωσαν στο κόμμα την ψήφο τους, θα ερμηνευθεί ως αποτυχία, δεδομένου του ότι το αποτέλεσμα της πρώτης εκλογής έθεσε τον πήχη πολύ ψηλά. Εδώ βρίσκεται όμως και η παγίδα. Η πρόκληση είναι η διατήρηση και η διεύρυνση ει δυνατόν του ποσοστού του κόμματος, το οποίο προϋποθέτει την αποφυγή σφαλμάτων στη στρατηγική προς τη δεύτερη κάλπη.
Κάπου εδώ εμφανίζονται και μερικά περίεργα φαινόμενα. Δεν είναι λίγοι αναλυτές που διαπιστώνουν ότι η απουσία κόμματος που να εκπροσωπεί τη Χρυσή Αυγή, έστειλε κρίσιμες “σκληρές” αντισυστημικές ψήφους στην Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, βοηθώντας την να βρεθεί στο κατώφλι της διάσπασης του ορίου του 3% που απαιτείται για την είσοδο στη Βουλή. Η Νέα Δημοκρατία αυτό δεν το επιθυμεί, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα προσπαθήσει να ανακτήσει με το φόβητρο της “ανεξέλεγκτης κυβέρνησης” διαρροές ψηφοφόρων που είχε προς κάθε κατεύθυνση.
Άρα, διαμορφώνεται μια κάπως περίεργη σύμπτωση συμφερόντων. Με την ίδια λογική όμως και με βάση τα νέα δεδομένα, το συμφέρον της Νέας Δημοκρατίας θα εξυπηρετούσε η παρουσία κόμματος προσκείμενου στον Ηλία Κασιδιάρη. Τέτοια κόμματα όμως απαγορεύθηκαν πριν τις πρώτες εκλογές… Τελικά, όλα θα κριθούν από το πόσοι που δεν ψήφισαν θα προσέλθουν, πόσοι εξ όσων ψήφισαν είτε θα χαλαρώσουν καθησυχασμένοι, είτε άλλοι απογοητευμένοι θα απέχουν και γενικότερα, ποια αντανακλαστικά θα κινητοποιήσει η εικόνα της πρώτης αναμέτρησης.