Έχει ο καιρός γυρίσματα. Και αυτό ισχύει και για τον πρόεδρο της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ, ο οποίος όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος στη χώρα του, έγινε το μαύρο πρόβατο της διεθνούς διπλωματίας. Η Συρία μετατράπηκε σε κράτος παρία και αποβλήθηκε από κάθε διεθνή συνάντηση, με αποτέλεσμα ελάχιστοι να ποντάρουν τότε στην πολιτική επιβίωση του προέδρου της.
Από: philenews.com / Της Ξένιας Τούρκη
Με τη βοήθεια όμως της Ρωσίας αλλά και του Ιράν, ο Σύρος πρόεδρος παραμένει ακόμη στη θέση του. Και δεκατρία χρόνια μετά την πολιτική του απομόνωση, χθες με την συμμετοχή του στην σύνοδο του Αραβικού Συνδέσμου απέδειξε σε όλους πως παραμένει ένας σημαντικός παίκτης στην σκακιέρα της Μέσης Ανατολής. Ο Μπασάρ αλ Άσαντ συναντήθηκε με τους άλλους Άραβες ηγέτες, μίλησε μαζί τους και έθεσε θέματα που αφορούν τη χώρα του.
Οι εξελίξεις δικαιώνουν όσους από την αρχή έλεγαν πως είτε μας αρέσει ο Μπασάρ αλ Άσαντ είτε όχι, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του παζλ στη Συρία αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή, ειδικά αν ληφθεί υπόψη πως η εναλλακτική λύση είναι πολύ χειρότερη. Οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες είναι εξίσου σκληροί και αντιδημοκρατικοί ενώ το ενδεχόμενο να αναλάβουν την εξουσία τζιχαντιστές και τρομοκράτες, μόνο φόβο προκαλεί. Αυτό φαίνεται, πλέον να το έχουν αντιληφθεί οι περισσότεροι που χώνεψαν πως στο κάδρο χωρεί και ο Μπασάρ αλ Άσαντ.
Σημαντικό ρόλο στην διπλωματική ανάκαμψη του Σύρου προέδρου έπαιξε η Σαουδική Αραβία. Η οποία παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ, που ούτε κουβέντα δεν θέλουν να ακούσουν, συνειδητοποίησε πως το μόνο που πετυχαίνουν με την τακτική απομόνωσης του αλ Άσαντ είναι να δίνουν χώρο στο Ιράν και τη Χεζμπολάχ να απλώνουν την επιρροή τους στη Συρία, στο Λίβανο και στο Ιράκ. Έτσι, με αυτόνομες κινήσεις το ουαχαμπίτικο βασίλειο κτίζει μια νέα αρχιτεκτονική περιφερειακής ασφάλειας με δική του πρωτοκαθεδρία, ενώ ένας από τους κύριους στόχους του είναι γίνουν πιο διαχειρίσιμες οι αντιπαλότητες των κρατών της περιοχής.
Έτσι, ο Μπασάρ αλ Άσαντ βγαίνει από την διπλωματική αφάνεια και έχει πολλούς λόγους να ελπίζει πως θα διατηρήσει την εξουσία του. Καθώς προωθεί με επιτυχία τη διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων του καθεστώτος του με τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο, μάλλον θα έχει συνειδητοποιήσει πως πέτυχε μια μεγάλη νίκη. Και αποδεικνύει πως στις διεθνείς σχέσεις ακόμη και η πιο απίθανη κωλοτούμπα είναι πιθανή.
Με τη βοήθεια όμως της Ρωσίας αλλά και του Ιράν, ο Σύρος πρόεδρος παραμένει ακόμη στη θέση του. Και δεκατρία χρόνια μετά την πολιτική του απομόνωση, χθες με την συμμετοχή του στην σύνοδο του Αραβικού Συνδέσμου απέδειξε σε όλους πως παραμένει ένας σημαντικός παίκτης στην σκακιέρα της Μέσης Ανατολής. Ο Μπασάρ αλ Άσαντ συναντήθηκε με τους άλλους Άραβες ηγέτες, μίλησε μαζί τους και έθεσε θέματα που αφορούν τη χώρα του.
Οι εξελίξεις δικαιώνουν όσους από την αρχή έλεγαν πως είτε μας αρέσει ο Μπασάρ αλ Άσαντ είτε όχι, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του παζλ στη Συρία αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή, ειδικά αν ληφθεί υπόψη πως η εναλλακτική λύση είναι πολύ χειρότερη. Οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες είναι εξίσου σκληροί και αντιδημοκρατικοί ενώ το ενδεχόμενο να αναλάβουν την εξουσία τζιχαντιστές και τρομοκράτες, μόνο φόβο προκαλεί. Αυτό φαίνεται, πλέον να το έχουν αντιληφθεί οι περισσότεροι που χώνεψαν πως στο κάδρο χωρεί και ο Μπασάρ αλ Άσαντ.
Σημαντικό ρόλο στην διπλωματική ανάκαμψη του Σύρου προέδρου έπαιξε η Σαουδική Αραβία. Η οποία παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ, που ούτε κουβέντα δεν θέλουν να ακούσουν, συνειδητοποίησε πως το μόνο που πετυχαίνουν με την τακτική απομόνωσης του αλ Άσαντ είναι να δίνουν χώρο στο Ιράν και τη Χεζμπολάχ να απλώνουν την επιρροή τους στη Συρία, στο Λίβανο και στο Ιράκ. Έτσι, με αυτόνομες κινήσεις το ουαχαμπίτικο βασίλειο κτίζει μια νέα αρχιτεκτονική περιφερειακής ασφάλειας με δική του πρωτοκαθεδρία, ενώ ένας από τους κύριους στόχους του είναι γίνουν πιο διαχειρίσιμες οι αντιπαλότητες των κρατών της περιοχής.
Έτσι, ο Μπασάρ αλ Άσαντ βγαίνει από την διπλωματική αφάνεια και έχει πολλούς λόγους να ελπίζει πως θα διατηρήσει την εξουσία του. Καθώς προωθεί με επιτυχία τη διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων του καθεστώτος του με τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο, μάλλον θα έχει συνειδητοποιήσει πως πέτυχε μια μεγάλη νίκη. Και αποδεικνύει πως στις διεθνείς σχέσεις ακόμη και η πιο απίθανη κωλοτούμπα είναι πιθανή.