Νέο βήμα στη σκάλα της κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες επιχειρεί η Μόσχα, προαναγγέλλοντας επιχείρηση για την ανέλκυση του μη επανδρωμένου αεροχήματος MQ-9 Reaper της USAF που κατέρριψε στη Μαύρη θάλασσα. Η εξέλιξη αυτή, πέραν του ότι εμφανώς επιδιώκει να φέρει σε δύσκολη θέση την Ουάσινγκτον, ενδεχομένως δίνει υπόσταση στις αρχικές υποψίες που είχαν εκφραστεί από το DP, ότι η συντριβή του αεροχήματος ήταν απόφαση της USAF, καθώς διέκρινε… πρόθεση “απαγωγής”, όπως περίπου κατέληξε το διαβαθμισμένης τεχνολογίας RQ-170 Sentinel, στις 5 Δεκεμβρίου 2011. Ας το δούμε όμως πιο αναλυτικά.
Από: defence-point.gr
Μιλώντας στη ρωσική κρατική τηλεόραση, ο γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Ρωσίας, Νικολάι Πατρούσεφ επιβεβαίωσε ότι η Μόσχα σκοπεύει να επιχειρήσει να εντοπίσει το αερόχημα και να το ανελκύσουν από τον βυθό της Μαύρης θάλασσας. Ωστόσο, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, Τζον Κέρμπι, είχε αναφέρει σε δηλώσεις του ότι οι ΗΠΑ έχουν λάβει όλα τα μέτρα ασφαλείας για την προστασία των όποιων στοιχείων περιέχει ένα MQ-9 Reaper, προσθέτοντας βέβαια ότι θα προτιμούσαν προφανώς να μην καταλήξει σε ρωσικά χέρια.
Σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους που μίλησαν στο δορυφορικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν τη δυνατότητα αυτόματης διαγραφής του λογισμικού του αεροχήματος, ώστε να αποτρέψουν το ενδεχόμενο απόσπασης διαβαθμισμένων πληροφοριών από τον αντίπαλο. Η περιορισμένη παρουσία του αμερικανικού -ή του Συμμαχικού- Ναυτικού στη Μαύρη θάλασσα, δεν επιτρέπει την εκτέλεση επιχείρησης ανέλκυσης του MQ-9 Reaper. Ενδεχομένως, αυτό δεν θα ήταν και επιθυμητό. Το ξεκάθαρο στρατιωτικό πλεονέκτημα που έχει η Ρωσία λόγω γειτνίασης, θα καθιστούσε τέτοια επιχείρηση ιδανικό πρόσχημα ξεσπάσματος ενός στρατιωτικού θερμού επεισοδίου, με την πρωτοβουλία των κινήσεων να βρίσκεται σε… ξένα χέρια.
Τούτων λεχθέντων όμως, αξίζει να επιχειρηθεί περαιτέρω ανάλυση της υποψίας ότι η απόφαση για συντριβή και καταστροφή του MQ-9 Reaper ελήφθη σε κέντρο επιχειρήσεων της USAF και εκτελέστηκε κατά τρόπον που η συντριβή του να γίνει σε διεθνή ύδατα… “Κλειδί” στην ανάλυση αυτή, είναι το δεδομένο της παρουσία δύο ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών τύπου Su-27 Flanker. Ο πρώτος βασικός προβληματισμός που προκύπτει, είναι για ποιον λόγο θα χρειαζόντουσαν δύο μαχητικά και μάλιστα με άμεση εμπλοκή στην αναχαίτιση ενός απλού MQ-9 Reaper.
Εάν στόχος ήταν η κατάρριψη, θα αρκούσε μια βολή από το πολυβόλο του ρωσικού μαχητικού. Θεωρητικά, εφόσον τα Su-27 πέρασαν από μπροστά του (“ψεκάζοντάς το” με καύσιμα και προκαλώντας ισχυρές αναταράξεις), η USAF πρέπει να λάμβανε ζωντανή καταγραφή όσων γινόντουσαν, άρα υπάρχει κάποιο βίντεο. Το ζήτημα είναι εάν σκοπεύει να το αποδεσμεύσει. Εφόσον κινείται ευθεία και οριζόντια χωρίς την παραμικρή δυνατότητα να προστατευθεί από μαχητικά αεροσκάφη, η προσπάθεια του χειριστή του, λογικά ήταν η αλλαγή πορείας και εγκατάλειψη της περιοχής. Το ότι δεν του επετράπη από τους Ρώσους πιλότους, αποτελεί ισχυρότατη ένδειξη ότι με άλλες διαταγές είχαν μεταβεί στην περιοχή. Και αφού υπήρχε εναλλακτική εύκολης κατάρριψης, το πιθανότερο ήταν ότι επιχειρήθηκε… “απαγωγή” του MQ-9Reaper!
Το DP συμβουλεύθηκε έμπειρους χειριστές πολεμικών αεροσκαφών, με αποτέλεσμα να προκύψουν κάποιες ενδιαφέρουσες επιχειρησιακές παράμετροι. Η βασικότερη όλων, είναι ότι δύο μαχητικά αεροσκάφη μπορούν να κατευθύνουν ένα UAV με τρόπο που να μην “υπακούσει” στις εντολές του χειριστή του, οδηγώντας το σε μια περιοχή πλήρους ελέγχου του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Μπορούν στην κυριολεξία, ακόμα και να “κάτσουν” πάνω του και με μικρές επαφές να το κατευθύνουν.
Οι Ρώσοι διαθέτουν πολύ αξιόλογα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, οπότε εικάζεται, ότι αφού το οδηγούσαν πάνω από ρωσικό έδαφος, θα επιχειρούσαν να προσγειώσουν το αερόχημα, αναλαμβάνοντας μέσω ηλεκτρονικών παρεμβολών τον έλεγχό του! Έχοντας λοιπόν διαγνώσει οι Αμερικανοί επιχειρησιακοί υπεύθυνοι τη ρωσική πρόθεση, κατέληξαν με συνοπτικές διαδικασίες στην απόφαση να προχωρήσουν στην “αυτοκαταστροφή” του. Πώς το έκαναν; Σβήνοντας τον κινητήρα… Για να προλάβουμε πιθανές απορίες, ας διευκρινιστεί ότι σύστημα αυτοκαταστροφής με εκρηκτικά δεν μπορεί να φέρει, διότι σε περίπτωση τεχνικής βλάβης, θα μπορούσε να καταπέσει σε κατοικημένη περιοχή και να λειτουργήσει όπως ένα UAV-καμικάζι…
Υπενθυμίζεται, ότι το RQ-170 Sentinel κατέληξε σε ιρανικά -και ενδεχομένως ρωσικά- χέρια, με ρωσικής προέλευσης σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου. Και έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε, με την πρόοδο στη συγκεκριμένη τεχνολογία, κυριολεκτικά να “καλπάζει”. Εάν συνυπολογιστεί ο παγκόσμιος επικοινωνιακός αντίκτυπος αυτής της υπόθεσης, ενισχύονται οι ενδείξεις που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι εξ αρχής ο ρωσικός στόχος ήταν να πάρουν οι ένοπλες δυνάμεις στα χέρια τους τους, το συγκεκριμένο αερόχημα.
Και σε αυτό τον τομέα όμως. η τεχνολογία εξελίσσεται ταχύτατα. Αυτό που έμεινε στην ιστορία όμως, είναι η “απαγωγή” του RQ-170 Sentinel. Όχι ότι σε χρόνο ρεκόρ εμφανίστηκε ένας πολύ πιο προηγμένος τεχνολογικά διάδοχος, το RQ-180, αν και πολλοί τονίζουν τη συμπληρωματικότητα των δυο UAV. Επίσης, υπενθυμίζεται, ότι ιρανικό αερόχημα με σκανδαλώδη ομοιότητα με το RQ-170 Sentinel, συνετρίβη το 2021, παρά τις φιέστες του καθεστώτος με στόχο να πείσει πόσο καλά το είχε αντιγράψει με τη μέθοδο προφανώς της “αντίστροφης μηχανικής” (reverse engineering). Τα πρωτότυπα θα είναι πάντα καλύτερα από τα κλεψίτυπα αντίγραφα και αυτό ισχύει για πολλούς περισσότερους από τους Ιρανούς μουλάδες… Οπότε επιστρέφουμε στον παράγοντα “επικοινωνία”.
Καταλήγουμε επισημαίνοντας, ότι προς το παρόν τουλάχιστον, δεν υπάρχει πληροφόρηση από που είχε απογειωθεί το MQ-9 Reaper. Κατά συνέπεια, θεωρητικά και παρά τη διαβεβαίωση του ΓΕΕΘΑ ότι δεν απογειώθηκε από ελληνική αεροπορική βάση, η 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα παραμένει ως μια από τις δυο-τρεις υποψηφιότητες. Βλέποντας μάλιστα την εικόνα από την πορεία του που αποδέσμευσαν οι Ρώσοι στο Telegram, δεν μπορούμε και λογικά να την αποκλείσουμε, έχοντας υπόψη τα δρομολόγια παρόμοιων συμμαχικών αποστολών. Δεν υπονοείται εδώ τίποτα περισσότερο, από το ότι μια αμερικανική διευκρίνιση θα ήταν χρήσιμη.
Μιλώντας στη ρωσική κρατική τηλεόραση, ο γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Ρωσίας, Νικολάι Πατρούσεφ επιβεβαίωσε ότι η Μόσχα σκοπεύει να επιχειρήσει να εντοπίσει το αερόχημα και να το ανελκύσουν από τον βυθό της Μαύρης θάλασσας. Ωστόσο, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, Τζον Κέρμπι, είχε αναφέρει σε δηλώσεις του ότι οι ΗΠΑ έχουν λάβει όλα τα μέτρα ασφαλείας για την προστασία των όποιων στοιχείων περιέχει ένα MQ-9 Reaper, προσθέτοντας βέβαια ότι θα προτιμούσαν προφανώς να μην καταλήξει σε ρωσικά χέρια.
Σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους που μίλησαν στο δορυφορικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν τη δυνατότητα αυτόματης διαγραφής του λογισμικού του αεροχήματος, ώστε να αποτρέψουν το ενδεχόμενο απόσπασης διαβαθμισμένων πληροφοριών από τον αντίπαλο. Η περιορισμένη παρουσία του αμερικανικού -ή του Συμμαχικού- Ναυτικού στη Μαύρη θάλασσα, δεν επιτρέπει την εκτέλεση επιχείρησης ανέλκυσης του MQ-9 Reaper. Ενδεχομένως, αυτό δεν θα ήταν και επιθυμητό. Το ξεκάθαρο στρατιωτικό πλεονέκτημα που έχει η Ρωσία λόγω γειτνίασης, θα καθιστούσε τέτοια επιχείρηση ιδανικό πρόσχημα ξεσπάσματος ενός στρατιωτικού θερμού επεισοδίου, με την πρωτοβουλία των κινήσεων να βρίσκεται σε… ξένα χέρια.
Τούτων λεχθέντων όμως, αξίζει να επιχειρηθεί περαιτέρω ανάλυση της υποψίας ότι η απόφαση για συντριβή και καταστροφή του MQ-9 Reaper ελήφθη σε κέντρο επιχειρήσεων της USAF και εκτελέστηκε κατά τρόπον που η συντριβή του να γίνει σε διεθνή ύδατα… “Κλειδί” στην ανάλυση αυτή, είναι το δεδομένο της παρουσία δύο ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών τύπου Su-27 Flanker. Ο πρώτος βασικός προβληματισμός που προκύπτει, είναι για ποιον λόγο θα χρειαζόντουσαν δύο μαχητικά και μάλιστα με άμεση εμπλοκή στην αναχαίτιση ενός απλού MQ-9 Reaper.
Εάν στόχος ήταν η κατάρριψη, θα αρκούσε μια βολή από το πολυβόλο του ρωσικού μαχητικού. Θεωρητικά, εφόσον τα Su-27 πέρασαν από μπροστά του (“ψεκάζοντάς το” με καύσιμα και προκαλώντας ισχυρές αναταράξεις), η USAF πρέπει να λάμβανε ζωντανή καταγραφή όσων γινόντουσαν, άρα υπάρχει κάποιο βίντεο. Το ζήτημα είναι εάν σκοπεύει να το αποδεσμεύσει. Εφόσον κινείται ευθεία και οριζόντια χωρίς την παραμικρή δυνατότητα να προστατευθεί από μαχητικά αεροσκάφη, η προσπάθεια του χειριστή του, λογικά ήταν η αλλαγή πορείας και εγκατάλειψη της περιοχής. Το ότι δεν του επετράπη από τους Ρώσους πιλότους, αποτελεί ισχυρότατη ένδειξη ότι με άλλες διαταγές είχαν μεταβεί στην περιοχή. Και αφού υπήρχε εναλλακτική εύκολης κατάρριψης, το πιθανότερο ήταν ότι επιχειρήθηκε… “απαγωγή” του MQ-9Reaper!
Το DP συμβουλεύθηκε έμπειρους χειριστές πολεμικών αεροσκαφών, με αποτέλεσμα να προκύψουν κάποιες ενδιαφέρουσες επιχειρησιακές παράμετροι. Η βασικότερη όλων, είναι ότι δύο μαχητικά αεροσκάφη μπορούν να κατευθύνουν ένα UAV με τρόπο που να μην “υπακούσει” στις εντολές του χειριστή του, οδηγώντας το σε μια περιοχή πλήρους ελέγχου του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Μπορούν στην κυριολεξία, ακόμα και να “κάτσουν” πάνω του και με μικρές επαφές να το κατευθύνουν.
Οι Ρώσοι διαθέτουν πολύ αξιόλογα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, οπότε εικάζεται, ότι αφού το οδηγούσαν πάνω από ρωσικό έδαφος, θα επιχειρούσαν να προσγειώσουν το αερόχημα, αναλαμβάνοντας μέσω ηλεκτρονικών παρεμβολών τον έλεγχό του! Έχοντας λοιπόν διαγνώσει οι Αμερικανοί επιχειρησιακοί υπεύθυνοι τη ρωσική πρόθεση, κατέληξαν με συνοπτικές διαδικασίες στην απόφαση να προχωρήσουν στην “αυτοκαταστροφή” του. Πώς το έκαναν; Σβήνοντας τον κινητήρα… Για να προλάβουμε πιθανές απορίες, ας διευκρινιστεί ότι σύστημα αυτοκαταστροφής με εκρηκτικά δεν μπορεί να φέρει, διότι σε περίπτωση τεχνικής βλάβης, θα μπορούσε να καταπέσει σε κατοικημένη περιοχή και να λειτουργήσει όπως ένα UAV-καμικάζι…
Υπενθυμίζεται, ότι το RQ-170 Sentinel κατέληξε σε ιρανικά -και ενδεχομένως ρωσικά- χέρια, με ρωσικής προέλευσης σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου. Και έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε, με την πρόοδο στη συγκεκριμένη τεχνολογία, κυριολεκτικά να “καλπάζει”. Εάν συνυπολογιστεί ο παγκόσμιος επικοινωνιακός αντίκτυπος αυτής της υπόθεσης, ενισχύονται οι ενδείξεις που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι εξ αρχής ο ρωσικός στόχος ήταν να πάρουν οι ένοπλες δυνάμεις στα χέρια τους τους, το συγκεκριμένο αερόχημα.
Και σε αυτό τον τομέα όμως. η τεχνολογία εξελίσσεται ταχύτατα. Αυτό που έμεινε στην ιστορία όμως, είναι η “απαγωγή” του RQ-170 Sentinel. Όχι ότι σε χρόνο ρεκόρ εμφανίστηκε ένας πολύ πιο προηγμένος τεχνολογικά διάδοχος, το RQ-180, αν και πολλοί τονίζουν τη συμπληρωματικότητα των δυο UAV. Επίσης, υπενθυμίζεται, ότι ιρανικό αερόχημα με σκανδαλώδη ομοιότητα με το RQ-170 Sentinel, συνετρίβη το 2021, παρά τις φιέστες του καθεστώτος με στόχο να πείσει πόσο καλά το είχε αντιγράψει με τη μέθοδο προφανώς της “αντίστροφης μηχανικής” (reverse engineering). Τα πρωτότυπα θα είναι πάντα καλύτερα από τα κλεψίτυπα αντίγραφα και αυτό ισχύει για πολλούς περισσότερους από τους Ιρανούς μουλάδες… Οπότε επιστρέφουμε στον παράγοντα “επικοινωνία”.
Καταλήγουμε επισημαίνοντας, ότι προς το παρόν τουλάχιστον, δεν υπάρχει πληροφόρηση από που είχε απογειωθεί το MQ-9 Reaper. Κατά συνέπεια, θεωρητικά και παρά τη διαβεβαίωση του ΓΕΕΘΑ ότι δεν απογειώθηκε από ελληνική αεροπορική βάση, η 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα παραμένει ως μια από τις δυο-τρεις υποψηφιότητες. Βλέποντας μάλιστα την εικόνα από την πορεία του που αποδέσμευσαν οι Ρώσοι στο Telegram, δεν μπορούμε και λογικά να την αποκλείσουμε, έχοντας υπόψη τα δρομολόγια παρόμοιων συμμαχικών αποστολών. Δεν υπονοείται εδώ τίποτα περισσότερο, από το ότι μια αμερικανική διευκρίνιση θα ήταν χρήσιμη.