Από: Το Παρόν - Υπουργείο Εξωφρενικών
Είναι όλοι γνωστοί για τη θέση τους υπέρ της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, αλλά στο άρθρο τους περιλαμβάνονται ορισμένες προτάσεις που ξεφεύγουν από κάθε όριο, πέραν του γεγονότος ότι δίνεται η εντύπωση πως για την ένταση λίγο – πολύ ευθύνεται, και μάλιστα το ίδιο με την Τουρκία, και η Ελλάδα.
Ζητούν με το άρθρο τους να ξεκινήσει διάλογος όχι μόνο για την οριοθέτηση των ζωνών άσκησης δικαιωμάτων εκμετάλλευσης (ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα) αλλά και τα χωρικά μας ύδατα και για τον ελληνικό εναέριο χώρο. Και καλά το πρώτο, αλλά τα υπόλοιπα δεν γνωρίζουν ότι αποτελούν κυριαρχικό δικαίωμα της χώρας, που ασκείται μονομερώς; Γιατί να βάλει η χώρα μας συνομιλητή την Τουρκία για την άσκηση κυριαρχίας, όπως είναι η αιγιαλίτιδα ζώνη;
Όμως δεν σταματούν εκεί: Ζητούν «διάλογο, συμφωνίες ή τερματισμό μονομερούς διεκδίκησης σε θέματα όπως η ενεργειακή πολιτική, συνέργειες όπου αυτό είναι δυνατό (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), διάλογο για τους υδρογονάνθρακες…».
Επειδή δημιουργείται σύγχυση, τι ακριβώς εννοούν οι κ. καθηγητές και αναλυτές; Να συζητήσουμε με την Τουρκία το τουρκολιβυκό μνημόνιο ή μήπως να ζητήσουμε άδεια για τις έρευνες νότια της Κρήτης; Με τη συζήτηση που άνοιξε η κ. Μπακογιάννη, άρχισαν να ξεμυτίζουν πολλοί θιασώτες τέτοιων απόψεων, μπροστά στους οποίους ο κ. Ροζάκης φαίνεται… εθνικιστής.