Μένω στα Νότια Προάστια. Ταλαιπωρούμαι όπως όλοι οι κάτοικοι της Αττικής στην κίνηση. Κάθε μέρα. Εδώ και πολλά-πολλά χρόνια.
Από: newsbomb.gr / Του Νίκου Συρίγου
Χθες το απόγευμα ήμουν στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Πήγαινα προς Γλυφάδα. Ξαφνικά είδα από τον καθρέφτη πίσω μου να έρχεται ολόκληρη πομπή από αυτοκίνητα και μηχανές… Δεν έχει σημασία ποιος ήταν.
Σημασία έχει ότι με όλους αυτούς τους τροχονόμους που είχαν επιστρατευτεί, τις σειρήνες που είχαν ανάψει κτλ οι τύποι εκμηδένισαν τις αποστάσεις… Εμείς ξανά στην κίνηση. Κανονικά.
Από τη Γλυφάδα στη… Γλυφάδα περίπου μισή ώρα. Σκέφτηκα ότι αυτοί που κυβερνούν αυτόν τον τόπο είναι αδύνατον να έχουν επαφή με τα καθημερινά προβλήματα αυτών που κυβερνούν. Γιατί δεν τα αντιμετωπίζουν. Δεν μπλέκουν στην κίνηση, δεν πάνε σούπερ μάρκετ, δεν ψάχνουν που να αφήσουν το παιδί όταν έχει απεργία ο δάσκαλος, δεν ψάχνουν τρόπους να φτάσουν στη δουλειά τους όταν απεργούν τα ΜΜΜ… Γενικά δεν τραβάνε κανένα ζόρι. Τους ζορίζουν κάπως όταν υπάρχουν θύματα και είμαστε σε προεκλογική περίοδο. Όπως τώρα πχ… Αλλά πάντα βρίσκουν ή θα βρουν τρόπο να το ξεπεράσουν.
Το έκαναν σχεδόν όλοι οι προηγούμενοι, θα το κάνουν και αυτοί, θα το κάνουν και οι επόμενοι… Φαντάζομαι ότι σε αυτή την προεκλογική περίοδο, θα ακούσετε πάλι πράγματα που θα σας κάνουν να πιστέψετε αν ζείτε στην ίδια χώρα με αυτή που περιγράφουν οι πολιτικοί!
Θα ακούσετε πάλι πόσο φτιάχτηκε η Ελλάδα! Σε όλα τα επίπεδα… Μπορεί και να ακούσετε ότι είχαμε και τα καλύτερα τρένα στη Γη αλλά πέσαμε σε έναν μαλάκα σταθμάρχη που τα έκανε όλα μπάχαλο και σκότωσε 57 παιδιά… Εδώ ο υπουργός που παραιτήθηκε λόγω ευθιξίας για τους 57 νεκρούς στην πλάτη του, με την ίδια ακριβώς ευθιξία θα είναι υποψήφιος στις εκλογές!
Αλλά μην σκάτε… Στη χώρα των θαυμάτων που λέγεται Ελλάδα, δεν είναι μακριά η ώρα που ο πολιτικός θα σου τάζει και ανάσταση νεκρών για να σε ψήσει να τον ψηφίσεις. Καλομελέτα, δηλαδή κι έρχεται… Στην Ελλάδα ζεις. Για όσο… Μέχρι δηλαδή να αποφασίσεις να ζεις επικίνδυνα, πχ παίρνοντας το τρένο Αθήνα- Θεσσαλονίκη…
Χθες το απόγευμα ήμουν στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Πήγαινα προς Γλυφάδα. Ξαφνικά είδα από τον καθρέφτη πίσω μου να έρχεται ολόκληρη πομπή από αυτοκίνητα και μηχανές… Δεν έχει σημασία ποιος ήταν.
Σημασία έχει ότι με όλους αυτούς τους τροχονόμους που είχαν επιστρατευτεί, τις σειρήνες που είχαν ανάψει κτλ οι τύποι εκμηδένισαν τις αποστάσεις… Εμείς ξανά στην κίνηση. Κανονικά.
Από τη Γλυφάδα στη… Γλυφάδα περίπου μισή ώρα. Σκέφτηκα ότι αυτοί που κυβερνούν αυτόν τον τόπο είναι αδύνατον να έχουν επαφή με τα καθημερινά προβλήματα αυτών που κυβερνούν. Γιατί δεν τα αντιμετωπίζουν. Δεν μπλέκουν στην κίνηση, δεν πάνε σούπερ μάρκετ, δεν ψάχνουν που να αφήσουν το παιδί όταν έχει απεργία ο δάσκαλος, δεν ψάχνουν τρόπους να φτάσουν στη δουλειά τους όταν απεργούν τα ΜΜΜ… Γενικά δεν τραβάνε κανένα ζόρι. Τους ζορίζουν κάπως όταν υπάρχουν θύματα και είμαστε σε προεκλογική περίοδο. Όπως τώρα πχ… Αλλά πάντα βρίσκουν ή θα βρουν τρόπο να το ξεπεράσουν.
Το έκαναν σχεδόν όλοι οι προηγούμενοι, θα το κάνουν και αυτοί, θα το κάνουν και οι επόμενοι… Φαντάζομαι ότι σε αυτή την προεκλογική περίοδο, θα ακούσετε πάλι πράγματα που θα σας κάνουν να πιστέψετε αν ζείτε στην ίδια χώρα με αυτή που περιγράφουν οι πολιτικοί!
Θα ακούσετε πάλι πόσο φτιάχτηκε η Ελλάδα! Σε όλα τα επίπεδα… Μπορεί και να ακούσετε ότι είχαμε και τα καλύτερα τρένα στη Γη αλλά πέσαμε σε έναν μαλάκα σταθμάρχη που τα έκανε όλα μπάχαλο και σκότωσε 57 παιδιά… Εδώ ο υπουργός που παραιτήθηκε λόγω ευθιξίας για τους 57 νεκρούς στην πλάτη του, με την ίδια ακριβώς ευθιξία θα είναι υποψήφιος στις εκλογές!
Αλλά μην σκάτε… Στη χώρα των θαυμάτων που λέγεται Ελλάδα, δεν είναι μακριά η ώρα που ο πολιτικός θα σου τάζει και ανάσταση νεκρών για να σε ψήσει να τον ψηφίσεις. Καλομελέτα, δηλαδή κι έρχεται… Στην Ελλάδα ζεις. Για όσο… Μέχρι δηλαδή να αποφασίσεις να ζεις επικίνδυνα, πχ παίρνοντας το τρένο Αθήνα- Θεσσαλονίκη…