Με δυο διαφορετικές ώρες ξύπνησε την περασμένη Κυριακή ο Λίβανος καθώς στην γειτονική χώρα ξέσπασε αντιπαράθεση μεταξύ πολιτικών και θρησκευτικών αρχών σε σχέση με την απόφαση της υπηρεσιακής κυβέρνησης να διατηρηθεί η ώρα για έναν ακόμη μήνα.
Από: philenews.com / Γράφει ο Κώστας Βενιζέλος
Από κάποιους -όπως συναφώς μεταδόθηκε- θεωρήθηκε ως μια προσπάθεια του υπηρεσιακού πρωθυπουργού να κερδίσει τους μουσουλμάνους, επιτρέποντας σε όσους νηστεύουν για το Ραμαζάνι να σταματάνε μία ώρα νωρίτερα τη νηστεία, στις 6 το απόγευμα, αντί για τις 7. Την ίδια ώρα, η εκκλησία των Μαρωνιτών του Λιβάνου δεν υπάκουσε και άλλαξε την ώρα την περασμένη Κυριακή! Συνεπώς, η μισή χώρα είναι με την παλιά ώρα και η υπόλοιπη με την καινούργια. Η εικόνα που εκπέμπεται δεν είναι η καλύτερη καθώς δείχνει ότι πρόκειται για ένα κράτος, που δεν μπορεί να αντιμετωπίζει τα μικρά, τα καθημερινά. Αλλά το θέμα δεν είναι ο Λίβανος. Η εξέλιξη αυτή αναδεικνύει την ανάγκη διασφάλισης της λειτουργικότητας ενός κράτους. «Θέμα» με την ώρα, προέκυψε στο παρελθόν και στην Κύπρο. Βασικά με τα κατεχόμενα, που το 2016 εναρμονίστηκαν με την Τουρκία και είχαν διαφορά ώρας με τις ελεύθερες περιοχές. Ήταν μια ακόμη παραδοξότητα, που αφορά ασφαλώς τη συνεχιζόμενη κατοχή εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία.
Η κίνηση τότε έγινε στα πλαίσια της πλήρους εναρμόνισης των κατεχομένων με την Τουρκία. Εντασσόταν στους σχεδιασμούς για βαθμηδόν ενσωμάτωση της κατεχόμενης περιοχής. Υπενθυμίζεται ότι η απόφαση εκείνη, η οποία έδειξε πολιτικές προθέσεις, άλλαξε με τραγικό τρόπο. Τότε δυο 16χρονες μαθήτριες και οδηγός έχασαν τη ζωή τους κατά τη σύγκρουση μικρού λεωφορείου μεταφοράς μαθητών και φορτηγού ενώ πολλοί τραυματίσθηκαν. Πώς ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα μπορεί να έχει σχέση με τις πολιτικές που υιοθετούνται από την Τουρκία και επιβάλλονται διά του ψευδοκράτους στα κατεχόμενα; Τρεις συνδικαλιστικές οργανώσεις εκπαιδευτικών κατηγόρησαν το κατοχικό καθεστώς ότι λειτουργεί ως υποχείριο της Άγκυρας και υιοθέτησε την εντολή για μη αλλαγής της ώρας. Όπως αναφέρθηκε τότε, τα παιδιά ήταν αναγκασμένα να ξεκινούν για το σχολείο πριν χαράξει το φως καθώς το κατοχικό καθεστώς επέλεξε με εντολές της Τουρκίας να διχοτομήσει τη χώρα και στο θέμα της ώρας. Και εκείνη η απόφαση, είχε τραγικό αποτέλεσμα. Άλλαξε δε κάτω από το βάρος του πολύνεκρου δυστυχήματος.
Για την απόφαση εναρμόνισης της ώρας, μεταξύ Τουρκίας και κατεχομένων, η Λευκωσία, στις 3 Οκτωβρίου 2017, απέστειλε επιστολή προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ κ. Αντόνιο Γκουτέρες, σημειώνοντας ότι «η επίδραση της πολιτικής της Τουρκίας στην τουρκοκυπριακή κοινότητα είναι άμεση και καθολικά αισθητή. Το ενδεικτικότερο παράδειγμα, ο συμβολισμός του οποίου είναι εμφανής, είναι η επιβολή της εφαρμογής της τουρκικής ώρας στα κατεχόμενα, η οποία έχει ως αποτέλεσμα στο ίδιο μικρό νησί να υπάρχουν δύο διαφορετικές ώρες…»
Εκείνη η απόφαση επιβεβαίωνε την πλήρη εξάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία. Και η εξάρτηση αυτή, κανονικά και φυσιολογικά, πρέπει να τερματιστεί με την επίτευξη συμφωνίας. Αυτό δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Εξαρτάται και από το περιεχόμενο μιας συμφωνίας. Κι είναι σαφές πως όλα όσα συζητούνταν εδώ και δεκαετίες, είναι τόσο περίπλοκα και δαιδαλώδη, που προδήλως δεν οδηγούν σε μια λειτουργική λύση, σε ένα κανονικό κράτος. Μπορεί να μην υπάρχει διαφορά ώρας, αλλά κάποιες ρυθμίσεις θα ενισχύουν το διαχωρισμό και τη δυσλειτουργικότητα. Για παράδειγμα, το θέμα του βέτο, της μιας θετικής ψήφου όπως είναι ο όρος που χρησιμοποιείται, αφορά την λειτουργικότητα του κράτους και τη δημοκρατία. Όπως και οι αξιώσεις για χωριστά FIR κλπ.
Η εξέλιξη στο Λίβανο, τα όσα έγιναν στα κατεχόμενα, αναδεικνύουν το προφανές σε σχέση με την Κύπρο. Μια συμφωνία θα πρέπει να διασφαλίζει την λειτουργικότητα του κράτους, το οποίο θα είναι απαλλαγμένο από τις εξαρτήσεις και την παρουσία τρίτων. Είναι σαφές πως μετά από την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Ποιος θα διορθώσει τις στρεβλώσεις όταν θα βολευτεί η Τουρκία; Μια συμφωνία θα αφορά την αποκατάσταση της ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι την ενίσχυση δυο χωριστών οντοτήτων, που θα λειτουργούν παράλληλα και σε κάποιο- μικρό βαθμό- μαζί! Οι στρεβλώσεις, οι «εποικοδομητικές ασάφειες», δεν αποκλείεται να ανοίγουν παράθυρα για δυο χωριστές ώρες! Υπερβολή;
Από κάποιους -όπως συναφώς μεταδόθηκε- θεωρήθηκε ως μια προσπάθεια του υπηρεσιακού πρωθυπουργού να κερδίσει τους μουσουλμάνους, επιτρέποντας σε όσους νηστεύουν για το Ραμαζάνι να σταματάνε μία ώρα νωρίτερα τη νηστεία, στις 6 το απόγευμα, αντί για τις 7. Την ίδια ώρα, η εκκλησία των Μαρωνιτών του Λιβάνου δεν υπάκουσε και άλλαξε την ώρα την περασμένη Κυριακή! Συνεπώς, η μισή χώρα είναι με την παλιά ώρα και η υπόλοιπη με την καινούργια. Η εικόνα που εκπέμπεται δεν είναι η καλύτερη καθώς δείχνει ότι πρόκειται για ένα κράτος, που δεν μπορεί να αντιμετωπίζει τα μικρά, τα καθημερινά. Αλλά το θέμα δεν είναι ο Λίβανος. Η εξέλιξη αυτή αναδεικνύει την ανάγκη διασφάλισης της λειτουργικότητας ενός κράτους. «Θέμα» με την ώρα, προέκυψε στο παρελθόν και στην Κύπρο. Βασικά με τα κατεχόμενα, που το 2016 εναρμονίστηκαν με την Τουρκία και είχαν διαφορά ώρας με τις ελεύθερες περιοχές. Ήταν μια ακόμη παραδοξότητα, που αφορά ασφαλώς τη συνεχιζόμενη κατοχή εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία.
Η κίνηση τότε έγινε στα πλαίσια της πλήρους εναρμόνισης των κατεχομένων με την Τουρκία. Εντασσόταν στους σχεδιασμούς για βαθμηδόν ενσωμάτωση της κατεχόμενης περιοχής. Υπενθυμίζεται ότι η απόφαση εκείνη, η οποία έδειξε πολιτικές προθέσεις, άλλαξε με τραγικό τρόπο. Τότε δυο 16χρονες μαθήτριες και οδηγός έχασαν τη ζωή τους κατά τη σύγκρουση μικρού λεωφορείου μεταφοράς μαθητών και φορτηγού ενώ πολλοί τραυματίσθηκαν. Πώς ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα μπορεί να έχει σχέση με τις πολιτικές που υιοθετούνται από την Τουρκία και επιβάλλονται διά του ψευδοκράτους στα κατεχόμενα; Τρεις συνδικαλιστικές οργανώσεις εκπαιδευτικών κατηγόρησαν το κατοχικό καθεστώς ότι λειτουργεί ως υποχείριο της Άγκυρας και υιοθέτησε την εντολή για μη αλλαγής της ώρας. Όπως αναφέρθηκε τότε, τα παιδιά ήταν αναγκασμένα να ξεκινούν για το σχολείο πριν χαράξει το φως καθώς το κατοχικό καθεστώς επέλεξε με εντολές της Τουρκίας να διχοτομήσει τη χώρα και στο θέμα της ώρας. Και εκείνη η απόφαση, είχε τραγικό αποτέλεσμα. Άλλαξε δε κάτω από το βάρος του πολύνεκρου δυστυχήματος.
Για την απόφαση εναρμόνισης της ώρας, μεταξύ Τουρκίας και κατεχομένων, η Λευκωσία, στις 3 Οκτωβρίου 2017, απέστειλε επιστολή προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ κ. Αντόνιο Γκουτέρες, σημειώνοντας ότι «η επίδραση της πολιτικής της Τουρκίας στην τουρκοκυπριακή κοινότητα είναι άμεση και καθολικά αισθητή. Το ενδεικτικότερο παράδειγμα, ο συμβολισμός του οποίου είναι εμφανής, είναι η επιβολή της εφαρμογής της τουρκικής ώρας στα κατεχόμενα, η οποία έχει ως αποτέλεσμα στο ίδιο μικρό νησί να υπάρχουν δύο διαφορετικές ώρες…»
Εκείνη η απόφαση επιβεβαίωνε την πλήρη εξάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία. Και η εξάρτηση αυτή, κανονικά και φυσιολογικά, πρέπει να τερματιστεί με την επίτευξη συμφωνίας. Αυτό δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Εξαρτάται και από το περιεχόμενο μιας συμφωνίας. Κι είναι σαφές πως όλα όσα συζητούνταν εδώ και δεκαετίες, είναι τόσο περίπλοκα και δαιδαλώδη, που προδήλως δεν οδηγούν σε μια λειτουργική λύση, σε ένα κανονικό κράτος. Μπορεί να μην υπάρχει διαφορά ώρας, αλλά κάποιες ρυθμίσεις θα ενισχύουν το διαχωρισμό και τη δυσλειτουργικότητα. Για παράδειγμα, το θέμα του βέτο, της μιας θετικής ψήφου όπως είναι ο όρος που χρησιμοποιείται, αφορά την λειτουργικότητα του κράτους και τη δημοκρατία. Όπως και οι αξιώσεις για χωριστά FIR κλπ.
Η εξέλιξη στο Λίβανο, τα όσα έγιναν στα κατεχόμενα, αναδεικνύουν το προφανές σε σχέση με την Κύπρο. Μια συμφωνία θα πρέπει να διασφαλίζει την λειτουργικότητα του κράτους, το οποίο θα είναι απαλλαγμένο από τις εξαρτήσεις και την παρουσία τρίτων. Είναι σαφές πως μετά από την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Ποιος θα διορθώσει τις στρεβλώσεις όταν θα βολευτεί η Τουρκία; Μια συμφωνία θα αφορά την αποκατάσταση της ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι την ενίσχυση δυο χωριστών οντοτήτων, που θα λειτουργούν παράλληλα και σε κάποιο- μικρό βαθμό- μαζί! Οι στρεβλώσεις, οι «εποικοδομητικές ασάφειες», δεν αποκλείεται να ανοίγουν παράθυρα για δυο χωριστές ώρες! Υπερβολή;