Η πτώση του συμβολαίου αερίου TTF σε επίπεδα κάτω από 50 ευρώ/MWh για πρώτη φορά από το Δεκέμβριο του 2021 (και όχι από τα μέσα του 2021 όπως γράφτηκε) οδήγησε σε κύμα αισιοδοξίας στην Ευρώπη για την τελική της έκβαση. Είναι όμως αιτιολογημένη;
Από: energypress.gr / Του Χάρη Αποσπόρη
Κεντρικό ερώτημα αποτελεί το αν το κόστος του αερίου θα είναι στο εξής υψηλότερο ή αντίστοιχο με το παρελθόν σε ένα πιο σταθερό ορίζοντα. Η πτώση της τιμής τους τελευταίους μήνες ήταν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα του θερμού χειμώνα και όχι μόνο των προσπαθειών εξεύρεσης φορτίων LNG και μείωσης της κατανάλωσης. Άρα αποδίδεται και σε συγκυριακούς παράγοντες, όχι μόνο δομικούς.
Παράλληλα, η πτώση της τιμής αερίου σε αυτά τα επίπεδα είναι πιθανό να επαναφέρει την όρεξη μεγάλων πελατών στην Ασία για εισαγωγές, οδηγώντας σε ακόμη μια άνοδο της ζήτησης και της τιμής αργότερα φέτος, όταν αρχίσει η περίοδος αναπλήρωσης των αποθεμάτων.
Ως εκ τούτου, παρά τις δηλώσεις σε επίπεδο Βρυξελλών περί ενεργειακής ήττας του Βλαντιμίρ Πούτιν, η λογική λέει ότι από τα τέλη Μαρτίου και έπειτα θα αυξηθεί εκ νέου η ζήτηση και ο διεθνής ανταγωνισμός για αέριο με ότι αυτό συνεπάγεται για την τιμή.
Μπορεί να μη δούμε φέτος εξωπραγματικές τιμές όπως του περσινού Αυγούστου, όταν το TTF είχε "χτυπήσει" 350 ευρώ/MWh, όμως αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα διατηρηθούν στα χαμηλά των 50 ευρώ που βρίσκονται σήμερα.
Ακόμα και αν η τιμή του καυσίμου βρεθεί για τη φετινή χρονιά κατά μέσο όρο π.χ. στα 60 ευρώ/MWh, πρόκειται και πάλι για σημαντική αύξηση σε σχέση με ότι προηγήθηκε της κρίσης. Μιλάμε για επίπεδο υπερδιπλάσιο από ότι είχε συνηθίσει η ευρωπαϊκή και ελληνική οικονομία. Σε μια τέτοια περίπτωση το ενεργειακό κόστος θα συνεχίσει να επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας, το βάρος για τους οικιακούς καταναλωτές και τις επιχειρήσεις, παρόλο που δεν θα παράγει πλέον "πιασάρικα" πρωτοσέλιδα.
Κεντρικό ερώτημα αποτελεί το αν το κόστος του αερίου θα είναι στο εξής υψηλότερο ή αντίστοιχο με το παρελθόν σε ένα πιο σταθερό ορίζοντα. Η πτώση της τιμής τους τελευταίους μήνες ήταν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα του θερμού χειμώνα και όχι μόνο των προσπαθειών εξεύρεσης φορτίων LNG και μείωσης της κατανάλωσης. Άρα αποδίδεται και σε συγκυριακούς παράγοντες, όχι μόνο δομικούς.
Παράλληλα, η πτώση της τιμής αερίου σε αυτά τα επίπεδα είναι πιθανό να επαναφέρει την όρεξη μεγάλων πελατών στην Ασία για εισαγωγές, οδηγώντας σε ακόμη μια άνοδο της ζήτησης και της τιμής αργότερα φέτος, όταν αρχίσει η περίοδος αναπλήρωσης των αποθεμάτων.
Ως εκ τούτου, παρά τις δηλώσεις σε επίπεδο Βρυξελλών περί ενεργειακής ήττας του Βλαντιμίρ Πούτιν, η λογική λέει ότι από τα τέλη Μαρτίου και έπειτα θα αυξηθεί εκ νέου η ζήτηση και ο διεθνής ανταγωνισμός για αέριο με ότι αυτό συνεπάγεται για την τιμή.
Μπορεί να μη δούμε φέτος εξωπραγματικές τιμές όπως του περσινού Αυγούστου, όταν το TTF είχε "χτυπήσει" 350 ευρώ/MWh, όμως αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα διατηρηθούν στα χαμηλά των 50 ευρώ που βρίσκονται σήμερα.
Ακόμα και αν η τιμή του καυσίμου βρεθεί για τη φετινή χρονιά κατά μέσο όρο π.χ. στα 60 ευρώ/MWh, πρόκειται και πάλι για σημαντική αύξηση σε σχέση με ότι προηγήθηκε της κρίσης. Μιλάμε για επίπεδο υπερδιπλάσιο από ότι είχε συνηθίσει η ευρωπαϊκή και ελληνική οικονομία. Σε μια τέτοια περίπτωση το ενεργειακό κόστος θα συνεχίσει να επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας, το βάρος για τους οικιακούς καταναλωτές και τις επιχειρήσεις, παρόλο που δεν θα παράγει πλέον "πιασάρικα" πρωτοσέλιδα.