Από: bankingnews.gr
Μετά από μια μικρότερη του αναμενομένου πτώση του ΑΕΠ το 2022 κατά -2,1%, η Ρωσία έχει ξεφύγει από τις κυρώσεις του ΝΑΤΟ και προβλέπεται από το ΔΝΤ πως θα τρέξει με θετικό ρυθμό ανάπτυξης 0,3% το 2023.
Σοκαρισμένα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης από την εξέλιξη διερωτώνται, πως συνέβη.
Το ίδιο ερώτημα θέτουν μάλλον αφελώς γεωπολιτικά και έγκριτοι οικονομολόγοι της Δύσης.
Μόλις πριν από μήνες, πολιτικοί ηγέτες και οικονομολόγοι περίμεναν την πλήρη δημοσιονομική καταστροφή της Ρωσίας και τη Μόσχα μέσα σε οικονομικά ερείπια.
Έτσι περίμεναν, πως θα τερματιζόταν η στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία.
Ο Joe Biden δεσμεύτηκε να «αιχμαλωτίσει» τη ρωσική οικονομία, δηλώνοντας ότι ο Putin «δεν έχει ιδέα τι πρόκειται να συμβεί».
Υπήρχαν δραματικές προβλέψεις για μείωση του ρωσικού ΑΕΠ ακόμα και κατά 25% με 30%.
Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Bruno Le Maire προέβλεψε τη ρωσική κατάρρευση μετά το πρώτο κύμα κυρώσεων της Δύσης.
Κασσάνδρες αλλά …διαψεύστηκαν
Η Annalena Baerbock υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, είχε δεσμευτεί ότι οι κυρώσεις «πλήττουν το σύστημα Putin στον πυρήνα της εξουσίας του».
Η Liz Truss η τότε ομόλογός της στο Ηνωμένο Βασίλειο είχε προβλέψει ότι οι ολιγάρχες του Putin δεν θα έχουν πουθενά να κρυφτούν.
Οι κυρώσεις της ΕΕ, είχε δηλώσει η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula Von der Leyen «δουλεύουν για να ακρωτηριάσουν την ικανότητα του Putin να χρηματοδοτεί την πολεμική του μηχανή».
Σε μια ενημέρωση τον Ιανουάριο του 2022, αξιωματούχοι του State Department δήλωσαν ότι η Ουάσινγκτον ήταν έτοιμη να εφαρμόσει κυρώσεις «με τεράστιες συνέπειες που δεν είχαν ληφθεί υπόψη το 2014 (σ.σ. όταν η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία). Αυτό σημαίνει ότι η τακτική των σταδίων του παρελθόντος έχει τελειώσει και αυτή τη φορά θα ξεκινήσουμε από την κορυφή της κλίμακας και θα παραμείνουμε εκεί».
Το Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών (IIF) είχε προαναγγείλει πτώση του ρωσικού ΑΕΠ κατά 15% το 2022.
Η JP Morgan προέβλεψε συρρίκνωση κατά 12%.
Άλλοι τεχνοκράτες είχαν μιλήσει για πτώση του ρωσικού ΑΕΠ κατά 30%
Η αποσύνθεση που δεν ήρθε
Το Politico έκανε αφιέρωμα για τα «οφέλη» της επερχόμενης αποσύνθεσης της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Η προπαγάνδα έχει συσκοτίσει ορισμένες οικονομικές πραγματικότητες που θα έπρεπε να ήταν προφανείς.
Η ρωσική οικονομική ανθεκτικότητα δεν αποτελεί έκπληξη για εκείνους, οι οποίοι είχαν επισημάνει πριν από ένα χρόνο ότι οι κύριοι εμπορικοί εταίροι της Ρωσίας, η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία, αποτελούν το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού και περίπου το 24% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Είναι επίσης χώρες που παρασκευάζουν μεγάλο μέρος των παγκόσμιων αγαθών.
Είναι οι BRICS
Η Ρωσία είναι πλούσια σε εμπορεύματα και πόρους, συμπεριλαμβανομένου του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, επιτρέποντας κερδοφόρες εμπορικές ευκαιρίες για τα κράτη που είναι πρόθυμα να αγνοήσουν τις δυτικές κυρώσεις.
Μακριά από το να διακόψουν τις εμπορικές σχέσεις μεταξύ των χωρών των BRICS, οι προσπάθειες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να διεξάγουν οικονομικό πόλεμο για τη σύγκρουση στην Ουκρανία έχουν φέρει αυτά τα κράτη πιο κοντά.
Οι BRICS αναπτύσσουν νομισματικές πρωτοβουλίες που τερματίζουν τον ρόλο του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος και η Κίνα επιδιώκει ισχυρότερους στρατιωτικούς δεσμούς με τη Ρωσία πέρα από τις αυξημένες αγορές ρωσικών εμπορευμάτων.
Δεδομένης της αυξανόμενης πιθανότητας για μελλοντικές εχθροπραξίες μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, οι στενότερες σχέσεις της με τη Ρωσία θα μπορούσαν να συντρίψουν την άμυνα της Ταϊβάν ή άλλων συμμάχων στον Ειρηνικό.
Αυτογκόλ ΗΠΑ
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει δυνητικά σαμποτάρει τα δικά της συμφέροντα.
Η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ για την παγκόσμια οικονομική κατάσταση δείχνει ότι η Ρωσία, παρά όλους τους ισχυρισμούς των δυτικών μέσων ενημέρωσης για επικείμενη καταστροφή, είναι σχετικά ανεπηρέαστη από τις κυρώσεις και την απομάκρυνσή της από το δίκτυο SWIFT.
Ανεξάρτητα από το ποια «πλευρά» υποστηρίζει κανείς στη συνεχιζόμενη σύγκρουση της Ουκρανίας, πρέπει να παραδεχτεί ότι τα οικονομικά όπλα της συλλογικής Δύσης ήταν ως επί το πλείστον αναποτελεσματικά.
Αντίθετα, αυτό που αποκάλυψαν οι κυρώσεις είναι ότι απλώς δεν υπάρχει παγκόσμια συναίνεση για την Ουκρανία, και αυτή η πραγματικότητα έρχεται σε αντίθεση με το παρόν αφήγημα που έχει ειπωθεί στο κοινό τον περασμένο χρόνο.