Από: analyst.gr / Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
Ανάλυση
Στις 26 Σεπτεμβρίου 2022, οι αγωγοί Nord Stream ανατινάχτηκαν – με τη Ρωσία να κατηγορεί τις δυτικές δυνάμεις για τρομοκρατική ενέργεια. Οι ΗΠΑ ισχυρίσθηκαν παράλογα ότι, η Ρωσία πραγματοποίησε τις επιθέσεις για να εκδικηθεί την Ευρώπη – ενώ τα δυτικά μέσα ενημέρωσης συμβιβάστηκαν με αυτήν την ανόητη ιδέα που θα σήμαινε πως η Ρωσία πυροβόλησε τα πόδια της.
Η υποθαλάσσια μη στρατιωτική υποδομή, μήκους 1.222 χιλιομέτρων, ήταν η μεγαλύτερη του είδους της στον κόσμο – στην οποία συμμετείχε μια κοινοπραξία εταιρειών από τη Ρωσία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία. Χρειάστηκε δε πάνω από μια δεκαετία για να κατασκευαστεί – ενώ εκτιμάται ότι κόστισε περισσότερα από 12 δις €. Η τεράστια απώλεια φυσικού αερίου, ως αποτέλεσμα της έκρηξης, μπορεί επίσης να υπολογιστεί σε δις €, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η οικολογική καταστροφή – οπότε η οικονομική ζημία στο σύνολο της ήταν τεράστια.
Η ερευνητική έκθεση του Seymour Hersh τώρα που κυκλοφόρησε πρόσφατα (πηγή), επιβεβαιώνει αυτό που πολλοί παρατηρητές είχαν υποψιαστεί από την αρχή: το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι, οι αγωγοί φυσικού αερίου Nord Stream ανατινάχτηκαν από τις ΗΠΑ. Επίσης πως οι Αμερικανοί υποστηρίχθηκαν από τη Νορβηγία, από μία χώρα μέλος του ΝΑΤΟ – ενδεχομένως επίσης από άλλα μέλη της συμμαχίας, όπως η Πολωνία, η Δανία και η Μ. Βρετανία.
Συνεχίζοντας, ο πόλεμος στην Ουκρανία εισέρχεται στο δεύτερο χρόνο του – χωρίς καν να επιχειρηθεί μια διπλωματική λύση. Αντί για ειρηνευτικές συνομιλίες, τα μέρη του πολέμου και της σύγκρουσης, συνέχισαν να εμπλέκονται σε ένα επικίνδυνο σπιράλ στρατιωτικής κλιμάκωσης – χρησιμοποιώντας όλο και πιο βαριά οπλικά συστήματα. Μοιάζει σαν να είμαστε ακόμη εγκλωβισμένοι στα μοτίβα σκέψης του πρώτου μισού του 20ου αιώνα – όπου οι μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές επιθέσεις, θα οδηγούσαν δήθεν στη λύση και στην ειρήνη.
Ο πόλεμος όμως θα καταστρέψει τελικά την Ουκρανία – ενώ αυξάνει συνεχώς τον κίνδυνο μίας άμεσης αντιπαράθεσης, μεταξύ των δύο μεγαλύτερων πυρηνικών δυνάμεων του πλανήτη. Των ΗΠΑ και της Ρωσίας δηλαδή, οι οποίες διαθέτουν περίπου το 90% όλων των πυρηνικών όπλων στον κόσμο.
Μετά τον 1ο και 2ο παγκόσμιο πόλεμο λοιπόν, θα ήταν η τρίτη φορά που μία σύγκρουση σε ευρωπαϊκό έδαφος, θα κλιμακωνόταν σε παγκόσμιο πόλεμο – μόνο που αυτή τη φορά με δυνητικά πολύ πιο καταστροφικές συνέπειες. Η συντριπτική πλειοψηφία πάντως του παγκόσμιου πληθυσμού που δεν συμμετέχει στον πόλεμο, υποφέρει ήδη από τις οικονομικές συνέπειες αυτής της σύγκρουσης – ενώ ένας πυρηνικός πόλεμος θα μπορούσε να εξαλείψει ολόκληρη τη ζωή στη γη.
Στα πλαίσια αυτά, έχει προκύψει στην ουσία μία πολεμική κατάσταση που, σύμφωνα με τον M. Schulenburg, οι πρόγονοι μας ήθελαν να αποτρέψουν με τη Χάρτα του ΟΗΕ – όπου στο προοίμιο της αναφέρει τα εξής:
«Οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών είναι αποφασισμένοι να σώσουν τις μελλοντικές γενιές από τη μάστιγα του πολέμου που, δύο φορές στη ζωή μας, έχει φέρει ανείπωτα δεινά στην ανθρωπότητα».
Δυστυχώς όμως, αυτή η έκκληση του Χάρτη του ΟΗΕ φαίνεται να έχει ξεχαστεί σήμερα – κάτι που οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι, οι πραγματικές προστάτιδες δυνάμεις και τα ιδρυτικά μέλη του ΟΗΕ, οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία, η Γαλλία και τώρα και η Ρωσία, έχουν διαβρώσει σταδιακά τις αρχές της Χάρτας και στην ουσία τις αγνοούν, επανειλημμένα και εντελώς. Τους είναι δε δυνατόν, επειδή ως μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ έχουν δικαίωμα αρνησικυρίας – ενώ μάλλον έχουν ξεχασθεί οι καταστροφές των δύο προηγούμενων παγκοσμίων πολέμων.
Η Χάρτα του ΟΗΕ αφορά την ειρήνη, όχι τον πόλεμο
Περαιτέρω, μια συνεχώς επαναλαμβανόμενη κατηγορία στη Δύση είναι το ότι, ο επιθετικός πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, παραβιάζει το διεθνές δίκαιο – ενώ η Ουκρανία όχι μόνο έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της αλλά, επί πλέον, να ζητήσει βοήθεια από άλλα κράτη για την άμυνά της. Τα παραπάνω δε είναι αναμφισβήτητα, σωστά δηλαδή – με δεδομένο το ότι, βασίζονται στη Χάρτα του ΟΗΕ.
Δίνει όμως αλήθεια η Χάρτα του ΟΗΕ στη Δύση το δικαίωμα να συνεχίσει αυτόν τον πόλεμο κατά βούληση; Να αγωνισθεί για μια στρατιωτική νίκη επί της Ρωσίας και να αρνηθεί όλες τις ειρηνευτικές προσπάθειες για αυτούς τους λόγους; Ασφαλώς όχι – επειδή στον πυρήνα της αποτελεί αμοιβαία υποχρέωση όλων των χωρών μελών, να επιλύουν τις συγκρούσεις ειρηνικά.
Ειδικότερα, η Χάρτα του ΟΗΕ δεν είναι μια παγκόσμια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός – αλλά μια έκκληση προς όλα τα κράτη μέλη, να εγγυηθούν την παγκόσμια ειρήνη με ειρηνικά μέσα. Με απλά λόγια, η Χάρτα που έχει ξεχασθεί, είναι πρώτα εντολή ειρήνης και μόνο μετά απαγόρευση πολέμου – ενώ αυτή ακριβώς η πτυχή της επιταγής της ειρήνης, έρχεται σε ρήξη με τη στρατιωτική λογική που έχει οδηγήσει σε τόσους καταστροφικούς πολέμους στην Ευρώπη στο παρελθόν.
Επομένως, όποιος υποστηρίζει σήμερα ξανά ότι, η ειρήνη μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη χρήση της δύναμης των όπλων, μέσω του πολέμου δηλαδή, επιστρέφει στη «λογική» της πολεμικής εποχής – πριν από τη Χάρτα του ΟΗΕ, η οποία αναφέρει επίσης ότι, το κύριο καθήκον της είναι τα εξής:
«να διατηρήσει τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια και, για το σκοπό αυτό, να αναλάβει αποτελεσματική συλλογική δράση για την πρόληψη και την εξάλειψη απειλών για την ειρήνη, για την καταστολή επιθετικών πράξεων και άλλων παραβιάσεων της ειρήνης και για την επίλυση διεθνών διαφορών ή καταστάσεων που μπορεί να οδηγήσουν σε παραβίαση της ειρήνης με ειρηνικά μέσα που πρέπει να διευθετηθεί ή να διευθετηθεί σύμφωνα με τις αρχές της δικαιοσύνης και του διεθνούς δικαίου.
Όλα τα μέλη θα επιλύουν τις διεθνείς διαφορές τους με ειρηνικά μέσα, με τρόπο που δεν θέτει σε κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη, ασφάλεια και δικαιοσύνη».
Σε κάθε περίπτωση, η υποχρέωση ειρηνικής επίλυσης των συγκρούσεων υπάρχει όχι μόνο για την πρόληψη των πολέμων, αλλά και για τον τερματισμό τους – ενώ το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ της 2ας Μαρτίου 2022, στο οποίο καταδικάστηκε πολύ σωστά δριμύτατα η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, καλεί όχι μόνο τη Ρωσία και την Ουκρανία, αλλά και όλα τα εμπλεκόμενα κράτη να βρουν μια ειρηνική λύση στον πόλεμο της Ουκρανίας. Ειδικότερα, αναφέρει τα εξής:
«Η Γενική Συνέλευση προτρέπει την άμεση ειρηνική διευθέτηση της σύγκρουσης μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ουκρανίας μέσω πολιτικού διαλόγου, διαπραγματεύσεων, διαμεσολάβησης και άλλων ειρηνικών μέσων».
Συνεχίζοντας, από πολλές απόψεις, η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών είναι πολύ ανώτερη από τις σημερινές «ασπρόμαυρες» απόψεις – για την ύπαρξη δηλαδή μόνο του καλού και του κακού χωρίς ενδιάμεσες αποχρώσεις ή ακόμη μεταξύ δήθεν δημοκρατικών και αυταρχικών κρατών. Ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ δεν αναγνωρίζει όρους όπως «επιθετικός πόλεμος», «προληπτικός πόλεμος», «αντιτρομοκρατικός πόλεμος» ή «ανθρωπιστικός πόλεμος» – ενώ δεν υιοθετεί διακρίσεις μεταξύ των αντίστοιχων πολιτικών συστημάτων των χωρών μελών, ούτε μεταξύ δικαιολογημένων και αδικαιολόγητων σημείων διαμάχης, μεταξύ των αντιμαχομένων μερών.
Αντίθετα, η Χάρτα του ΟΗΕ υποθέτει ότι, υπάρχουν πάντοτε δύο πλευρές σε κάθε σύγκρουση – η οποία μπορεί και πρέπει να διευθετηθεί με ειρηνικά μέσα. Εν προκειμένω, μετά τον πόλεμο της Ουκρανίας, τα συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας και της Ουκρανίας θα είχαν την ίδια προτεραιότητα – ενώ θα έπρεπε να επιλυθούν μέσω διαπραγματεύσεων.
Η σοβαρή συνενοχή της Δύσης στον πόλεμο της Ουκρανίας
Περαιτέρω, η σοβαρότητα της κλιμακούμενης σύγκρουσης για την επέκταση του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας που έχει πλέον οδηγήσει στον πόλεμο, είναι ξεκάθαρη σε όλους τους εμπλεκομένους – τουλάχιστον από το 1994. Είναι γνωστό άλλωστε το ότι, η Ρωσία έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει πως η αποδοχή της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, θα παραβίαζε τα βασικά της συμφέροντα ασφαλείας – οπότε θα ξεπερνούσε την «κόκκινη» γραμμή της.
Εδώ πρόκειται για μια κλασική σύγκρουση που συμβαίνει συχνά – όπου, σύμφωνα με τη Χάρτα του ΟΗΕ, θα έπρεπε να είχε επιλυθεί διπλωματικά και πιθανότατα θα μπορούσε να είχε επιλυθεί. Εν τούτοις δεν συνέβη, ούτε για να αποφευχθεί ένας πόλεμος, ούτε για να επιτευχθεί μια ειρηνική έκβαση του πολέμου που μόλις είχε ξεκινήσει – κάτι που αποτελεί ξεκάθαρα παραβίαση της Χάρτας.
Σε κάθε περίπτωση, η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ επιδιώχθηκε συστηματικά, ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ – ενώ οι ανησυχίες της Ρωσίας απλά αγνοήθηκαν. Ακόμη χειρότερα, η Δύση δεν απέφυγε καν να υποστηρίξει τη βίαιη ανατροπή ενός νόμιμα εκλεγμένου προέδρου το 2014 – προκειμένου να εγκαταστήσει μια κυβέρνηση στην Ουκρανία που θα επιδίωκε την ένταξη της στο ΝΑΤΟ (ανάλυση).
Σύμφωνα δε με τη Victoria Nuland, τώρα αναπληρώτρια υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, γνωστή από το «Fack the EU», οι Αμερικανοί χρηματοδότησαν αυτό το πραξικόπημα με 5 δις $ – αν και μάλλον με πολύ περισσότερα. Το γεγονός αυτό αποτελεί επίσης μια κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας ενός μέλους του ΟΗΕ – οπότε μία παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Συνεχίζοντας, μετά τις πρόσφατες δηλώσεις της Α. Merkel και του Φ. Ολάντ για τις συμφωνίες Minsk Ι και Minsk ΙΙ, τίθεται επίσης το ερώτημα, εάν η Δύση τις διαπραγματεύτηκε με «καλή πίστη» – ή εάν εξυπηρετούσαν μόνο το στόχο να δοθεί χρόνος για τον επανεξοπλισμό της Ουκρανίας και την προετοιμασία της για πόλεμο, όπως είπαν η Γερμανίδα και ο Γάλλος. Εφόσον δε αυτές οι συμφωνίες έγιναν νομικά δεσμευτικές με την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, θα ήταν προφανώς μια συγκλονιστική παρωδία του διεθνούς δικαίου – κάτι που δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση.
Όταν τον Δεκέμβριο του 2021 τώρα, η Ρωσία απάντησε στην απόφαση του ΝΑΤΟ να συνεχίσει την ένταξη της Ουκρανίας με μια απειλητική χειρονομία, συγκεντρώνοντας στρατεύματα στα σύνορα με την Ουκρανία, έκανε άλλη μια προσπάθεια να καταλήξει σε ειρηνική λύση – ενώ, αν και αυτό οδήγησε σε μια σειρά διπλωματικών δραστηριοτήτων, οι συνομιλίες με τη Ρωσία για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, απορρίφθηκαν κατηγορηματικά από τους δυτικούς συνομιλητές. Ακόμη χειρότερα, το Φεβρουάριο του 2022 η ουκρανική κυβέρνηση προέβη σε μαζικούς βομβαρδισμούς στο Ντονμπάς – με πολλά θύματα του Ρωσόφωνου πληθυσμού του.
Περαιτέρω, την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου του 2022, ο τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ, ο N. Bennett, προσπάθησε να επιτύχει εκεχειρία μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας – όπου, σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του, η Ρωσία και η Ουκρανία έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για ένα γρήγορο τέλος του πολέμου. Εν τούτοις δεν συνέβη, επειδή κατά τον ίδιο οι ΗΠΑ και η Μ. Βρετανία εμπόδισαν την εκεχειρία – κάτι που θεώρησε ως μεγάλο λάθος.
Στη συνέχεια, ακολούθησαν οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις Ουκρανίας και Ρωσίας – στις οποίες και οι δύο πλευρές είχαν ήδη συμφωνήσει στα βασικά περιγράμματα μίας συμφωνίας, την τρίτη εβδομάδα του Μαρτίου. Μόλις ένα μήνα λοιπόν μετά το ξέσπασμα του πολέμου, η Ουκρανία υποσχέθηκε να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να μην επιτρέψει ξένες στρατιωτικές βάσεις στην επικράτεια της – ενώ, ως αντάλλαγμα, η Ρωσία υποσχέθηκε να αναγνωρίσει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και να αποσύρει όλες τις ρωσικές δυνάμεις κατοχής, με ειδικούς διακανονισμούς για το Ντονμπάς και την Κριμαία.
Αυτά τα βασικά χαρακτηριστικά της συμφωνίας, σχεδιαζόταν να συγκεκριμενοποιηθούν αναλυτικά – σε μια ειρηνευτική διάσκεψη που έχει προγραμματιστεί για τις 29 Μαρτίου του 2022 στην Κωνσταντινούπολη. Στη συνέχεια όμως, η Ουκρανία αποχώρησε από τις ειρηνευτικές συνομιλίες, υπό την πίεση των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας – ενώ ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών, δήλωσε αργότερα, για την αποτυχημένη ειρηνευτική διάσκεψη στην Κωνσταντινούπολη, τα εξής: «Ορισμένες χώρες του ΝΑΤΟ ήθελαν να συνεχιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, για να αποδυναμώσουν τη Ρωσία».
Πόσα δεινά, πόσες ζωές και πόσες καταστροφές αλήθεια θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, εάν το ΝΑΤΟ είχε ταχθεί στο πλευρό της ειρηνευτικής προσπάθειας μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας τον Μάρτιο; Δεν είναι υπεύθυνες οι δυνάμεις που την απέτρεψαν, για τα θύματα του πολέμου έκτοτε;
Όσον αφορά τώρα τον πρόεδρο Zelensky, η αλήθεια είναι πως προσπάθησε να βρει μια γρήγορη, ειρηνική λύση στον πόλεμο που μόλις είχε ξεσπάσει – αφού αυτός είχε ζητήσει από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Bennett να μεσολαβήσει με τη Ρωσία και ήταν αυτός που ενέκρινε τις ειρηνευτικές συνομιλίες Ουκρανίας-Ρωσίας.
Ειδικότερα, έως τις 27 Μαρτίου 2022, ο Zelensky είχε το θάρρος να υπερασπιστεί δημόσια τα αποτελέσματα των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων Ουκρανίας και Ρωσίας, απέναντι σε Ρώσους δημοσιογράφους – παρά το ότι το ΝΑΤΟ είχε ήδη αποφασίσει σε μία ειδική σύνοδο κορυφής στις 24 Μαρτίου 2022, να μη συνεχισθεί η υποστήριξη των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων. Στο τέλος όμως, ο Zelensky υπέκυψε στην πίεση του ΝΑΤΟ – επιλέγοντας αναγκαστικά να συνεχιστεί ο πόλεμος. Γιατί αντέδρασαν οι ΗΠΑ και οι υποτελείς τους; Προφανώς για να αποτρέψουν την πολυπολικότητα του πλανήτη που ήδη συμβαίνει σε οικονομικό επίπεδο (ανάλυση).
Η απόφαση αυτή έχει πλέον οδηγήσει σε μία εκτεταμένη καταστροφή της Ουκρανίας, σε ανείπωτα δεινά του άμαχου πληθυσμού και στην απώλεια μεγάλων τμημάτων της Ουκρανίας – ενώ σήμερα η διαπραγματευτική θέση της Ουκρανίας, εάν θα ήθελε να ξεκινήσει ξανά συζητήσεις, θα ήταν πολύ χειρότερη, από ό,τι ήταν τον Μάρτιο του 2022. Το γεγονός αυτό επεξηγεί την τρέχουσα θέση του Zelensky, να στοιχηματίσει τα πάντα σε μια συνολική νίκη επί της Ρωσίας – παρά το ότι ακόμη και μια τέτοια νίκη, εάν υποθέσουμε πως θα ήταν εφικτή, θα είχε τεράστιο ανθρώπινο κόστος και θα μπορούσε να οδηγήσει στην ολοκληρωτική καταστροφή της Ουκρανίας.
Πρέπει δε να έχει γίνει πλέον σαφές στον Zelensky και στους περισσότερους συμπολεμιστές του ότι, δεν θα έπρεπε να είχαν ακούσει τους δυτικούς φίλους τους τον Μάρτιο/Απρίλιο – πως θα έπρεπε να μην είχαν απορρίψει τις διαπραγματεύσεις. Αυτοί που πληρώνουν βέβαια με το αίμα τους το λάθος και την υποστήριξη των στρατηγικών πολεμικών στόχων της Δύσης, είναι οι Ουκρανοί – ενώ δεν θα είναι η τελευταία φορά που θα αισθάνονται προδομένοι.
Εδώ θα έπρεπε να συνυπολογίσει κανείς τους Ρώσους που χάνουν επίσης τη ζωή τους – καθώς επίσης να σκεφθεί ποιες θα ήταν οι συνέπειες τυχόν ήττας της Ρωσίας και διάλυσης της Ομοσπονδίας της για τον πλανήτη, όσον αφορά τη σταθερότητα, το μεταναστευτικό, την Οικονομία και βέβαια την ειρήνη.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Δύση και ιδιαίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες, αμφισβήτησαν επανειλημμένα την εγκυρότητα της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών – επειδή η αρχή της για μία «κυρίαρχη ισότητα», δεν είναι συμβατή με την παγκόσμια ηγεμονία που θεωρούν δικαίωμα τους οι ΗΠΑ.
Για να διατηρήσουν δε την παγκόσμια ηγεμονία τους οι ΗΠΑ, έχουν πραγματοποιήσει 251 στρατιωτικές επεμβάσεις σε άλλες χώρες μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, σύμφωνα με την Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου των ΗΠΑ – χωρίς να υπολογίζονται οι μυστικές επιχειρήσεις της CIA και η χρηματοδότηση των πολέμων δια αντιπροσώπων.
Εύλογα τώρα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι πολλές, εάν όχι οι περισσότερες από αυτές τις παρεμβάσεις, ήταν παραβιάσεις του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών – ενώ σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, δήθεν για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, προκάλεσαν ανθρώπινο πόνο, καταστροφές, χάος και δυσλειτουργικές κυβερνήσεις. Δημοκρατίες πάντως δεν προέκυψαν ποτέ από αυτές τις επεμβάσεις.
Από την άλλη πλευρά, ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φέρει τον κόσμο πιο κοντά σε μία πυρηνική καταστροφή, από οποιαδήποτε άλλη σύγκρουση μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου – ίσως ακόμη και μετά το τέλος και των δύο παγκοσμίων πολέμων. Το γεγονός αυτό θα έπρεπε να μας είχε διδάξει πόσο σημαντικός, αναντικατάστατος, πράγματι, εξακολουθεί να είναι ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών σήμερα – ενώ, προκειμένου να διατηρηθεί η παγκόσμια ειρήνη, η μόνη μας επιλογή είναι η εθελοντική συμφωνία μεταξύ των κρατών, για την ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων.
Η Χάρτα του ΟΗΕ ήταν κάποτε ένα δώρο στην ανθρωπότητα, από τις νικήτριες δυνάμεις του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου: τις ΗΠΑ, την τότε Σοβιετική Ένωση, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία. Σήμερα, ακριβώς αυτά τα κράτη ή τα κράτη διάδοχά τους, έχουν απαξιώσει τόσο πολύ τον εαυτό τους με τον πόλεμο της Ουκρανίας που δεν μπορούμε να περιμένουμε να ανανεώσουν τη Χάρτα του ΟΗΕ – οπότε ο «πυρσός» για μια ειρηνική, συνεργατική παγκόσμια τάξη πρέπει τώρα να μεταφερθεί από άλλες χώρες που θα ενδιαφέρονται περισσότερο για την παγκόσμια ειρήνη και για έναν πολυπολικό πλανήτη, με όλες τις χώρες κυριαρχικά ισότιμες μεταξύ τους.
Εάν δεν συμβεί, τότε θα βιώσουμε μία τεράστια καταστροφή της Ευρώπης, εάν όχι ολόκληρου του πλανήτη – σημειώνοντας πως ο βασικός πολεμικός άξονας του ΝΑΤΟ σήμερα, αυτός που κινεί τα νήματα υπέρ του πολέμου, είναι οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία, η Πολωνία και η Ουκρανία, με την παράπλευρη στήριξη των χωρών της Βαλτικής.
Υστερόγραφο: Με δεδομένη τη χειραγώγηση των δυτικών ΜΜΕ, με αποτέλεσμα να κατηγορείται όποιος είναι υπέρ των διαπραγματεύσεων ως Ρωσόφιλος, καθώς επίσης τα συμπεράσματα από τη διάσκεψη ασφαλείας του Μονάχου, όπου ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να πάρουν καθαρή θέση υπέρ του πολέμου προφανώς, δεν φαίνεται να υπάρχουν ελπίδες ειρηνικής επίλυσης – ενώ ακόμη και ο πρέσβης της Σουηδίας μας είπε πως η ειρήνη εξαρτάται μόνο από τον Putin. Πόσο μάλλον όταν ορισμένες χώρες του Βορά, όπως η Νορβηγία, εκθειάζουν τα πυρηνικά καταφύγια τους – θεωρώντας ανόητα πως μπορεί μέσω αυτών να αποφύγουν το θάνατο!