Η ενεργειακή κρίση και η ξέφρενη άνοδος των τιμών αερίου και ρεύματος κατά το περασμένο έτος οδήγησαν σε λουκέτα ενεργοβόρων βιομηχανιών και περιορισμούς παραγωγής που εν τέλει έφεραν μείωση της ζήτησης και αποκλιμάκωση των τιμών.
Από: energypress.gr / Χάρης Αποσπόρης
Το ερώτημα είναι αν η παρούσα κατάσταση σήμερα είναι αποδεκτή για την Ευρώπη σε όρους βιομηχανικής παραγωγής και επενδυτικής προοπτικής ή όχι.
Η Ευρώπη μείωσε ραγδαία την κατανάλωσή της στο αέριο και το ρεύμα και αυτός ήταν καθοριστικός παράγοντας που άσκησε καθοδική πίεση στις τιμές τους. Όμως το ζητούμενο είναι να επανέλθει η βιομηχανική δραστηριότητα εκεί που βρισκόταν προηγουμένως, αλλιώς μιλάμε για αποβιομηχάνιση.
Καθώς η τιμή του αερίου παραμένει ακόμα και σήμερα σε διπλάσιο επίπεδο συγκριτικά με την περίοδο πριν την κρίση, η πίεση παραμένει για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες, έστω και σε μειωμένο βαθμό. Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα είναι σχετικό αφού η ευρωπαϊκή βιομηχανία πρέπει να ανταγωνιστεί αντίστοιχες στην Ασία και αλλού, όπου το ενεργειακό κόστος είναι χαμηλότερο.
Το παράδειγμα της BASF
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τομέας των χημικών. Η BASF, μεγαλύτερη χημική βιομηχανία παγκοσμίως, προέβη πρόσφατα σε 2.600 απολύσεις και λουκέτο στο ένα από τα δύο εργοστάσια αμμωνίας που διαθέτει στη Γερμανία. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι μονάδες της εταιρείας στη Γερμανία είχαν 1,4 δισ. ευρώ υψηλότερο ενεργειακό κόστος πέρυσι παρά την μείωση της κατανάλωσης αερίου κατά 35%.
Η BASF παραμένει κερδοφόρος ακόμα και σήμερα σαν όμιλος, αλλά τονίζει ότι αυτό οφείλεται στις δραστηριότητές της εκτός Ευρώπης. Η διοίκηση δήλωσε σχετικά ότι η παραγωγή της στο εξής θα στηρίζεται από μονάδες εκτός Ε.Ε. σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ν. Κορέα.
Η BASF διευκρίνισε ότι θα προχωρήσει σε ενεργειακές αναβαθμίσεις στις μονάδες της Γερμανίας ώστε να μειωθεί μόνιμα το ενεργειακό τους κόστος, αλλά είναι μια διαδικασία που χρειάζεται χρόνο και χρήματα, τα οποία μονάδες σε τρίτες χώρες δεν χρειάζεται να δαπανήσουν.
Παραμένει δύσκολη η κατάσταση λόγω και των δικαιωμάτων CO2
Πλέον η προσοχή της ευρωπαϊκής και της εγχώριας βιομηχανίας στρέφεται σε όσα ακολουθήσουν φέτος, ιδίως από το Μάρτιο και μετά όταν θα αρχίσει η περίοδος αναπλήρωσης των αποθεμάτων αερίου με νέες αγορές και πιθανή άνοδο της ζήτησης και των τιμών.
Παράλληλα, στελέχη της ελληνικής βιομηχανίας έχουν τονίσει ότι σήμερα με τις τιμές αερίου στα 40-50 ευρώ και του ρεύματος στα 160 ευρώ, η κατάσταση παραμένει δύσκολη. Παράλληλα, το αυξημένο κόστος των δικαιωμάτων εκπομπών CO2 σε επίπεδα κοντά στα 100 ευρώ ασκούν περαιτέρω πιέσεις στη βιομηχανία που βλέπει την ενεργειακή κρίση να συνεχίζεται.