Στις 20/02/2023 το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έβγαλε την εξής ανακοίνωση: «Οι
Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν σθεναρά τον ρόλο της Ελλάδας ως ηγέτη
στη διαφοροποίηση του ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης και στη
διασφάλιση της περιφερειακής κοινής χρήσης ενεργειακών πόρων. Η
γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας και η συμμετοχή της σε πολυμερείς
διπλωματικές πρωτοβουλίες, όπως το «3+1» με την Κυπριακή Δημοκρατία και
το Ισραήλ συν τις Ηνωμένες Πολιτείες, την καθιστούν επίσης σημαντικό
εταίρο στην ενθάρρυνση του διαλόγου και των οικονομικών ευκαιριών στην
Ανατολική Μεσόγειο».
Η στήλη έχει προειδοποιήσει επανειλημμένα ότι επίκειται αμερικανική παρέμβαση στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό με όχημα την ενέργεια. Κάτι που επιβεβαίωσαν ο Φιλελεύθερος Κύπρου (04/12/2022), η Σημερινή Κύπρου (19/12/2022) το Realnews (27/12/2022), η Εστία (31/12/2022), το Bήμα (02/01/2023), το Euronews (30/01/2023), το Liberal (14/02/2023), το Energia (15/02/2023) και η Μακεδονία (18/02/2023).
Οι
Αμερικανοί αξιωματούχοι δεν έχουν σταματήσει να πιέζουν με σχετικές
δηλώσεις εδώ και χρόνια. Από το 2016 ο τότε Ειδικός Απεσταλμένος και νυν
Ανώτερος Σύμβουλος Ενεργειακής Ασφάλειας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Άμος Χόκσταϊν (πολέμιος του EastMed και πρωτεργάτης του αμερικανικού non-paper) αναφέρει ότι: «Για
να μπορέσει να συνειδητοποιήσει το οικονομικό όφελος της ενεργειακής
ασφάλειας [η Τουρκία], πρέπει να συνάψει συμφωνία με την Κύπρο, γιατί ο αγωγός που θα οδεύει από το Ισραήλ στην Τουρκία περνάει από την ΑΟΖ της Κύπρου. Και πραγματικά ελπίζω και πιστεύω ότι η
Τουρκία κατανοεί την κρίσιμη φύση και τη στρατηγική φύση ή το στοιχείο
που έχει προστεθεί στις συζητήσεις για το Κυπριακό, δηλαδή την ενέργεια».
Πιο πρόσφατα, συγκεκριμένα στις 19/01/2022 ο Χόκσταϊν είπε: «Από το 2015-2017 [περίοδο κατά την οποία ο χάρτης Μπάιντεν παρουσιάστηκε στον Ερντογάν και τους Ε/κ ενώ χρησιμοποιήθηκε ως δέλεαρ κατευνασμού μετά την ισραηλοτουρκική κρίση του Μαβί Μαρμαρά] υπήρχε
πολιτική δραστηριότητα για να υποστηρίξουμε μια λύση στο κυπριακό
πρόβλημα και η ενέργεια ήταν νέο αντικείμενο για τη διαπραγμάτευση και
την ειρηνευτική διαδικασία επί του εδάφους. Αν υπήρχε επιτυχής κατάληξη,
θα υπήρχε η προοπτική να εμπλακεί και η Τουρκία. Δυστυχώς η Τουρκία
δεν επιθυμούσε να ολοκληρώσει τη συμφωνία και εκείνο το παράθυρο
έκλεισε». Αυτό το «παράθυρο» που «έκλεισε» το 2017, όλα δείχνουν ότι
ήρθε η ώρα για να «ανοίξει» εκ νέου στα ελληνοτουρκικά αλλά και το Κυπριακό.
Σε προηγούμενο άρθρο (16/02/2023)
εξηγήθηκε ότι η λύση που προωθείται από τους Αμερικανούς και
επιβεβαιώθηκε από τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας, Θάνο Ντόκο, είναι η
δημιουργία ενός «μεγάλου συνεταιρισμού κρατών» κατά τα πρότυπα της συνεργασίας Κατάρ-Ιράν «που θα συνεκμεταλλευτεί τους ενεργειακούς πόρους της Μεσογείου», κάτι για το οποίο είχε ήδη μιλήσει ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών, Τζέφρι Πάιατ, τον Δεκέμβριο του 2022 όταν είπε ότι, «οι
ΗΠΑ εστιάζουν στο πώς θα δημιουργήσουν μια εταιρική δυναμική για να
αποφύγουμε τις διαμάχες που συνοδεύονται με ένα οικονομικό κόστος».
Με
την επίσημη επίσκεψη σε Ελλάδα-Τουρκία του ΥΠΕΞ Άντονι Μπλίνκεν μετά
τους καταστροφικούς σεισμούς στην γείτονα, δίνεται το πράσινο φως για
την έναρξη των διαδικασιών με μεσολαβητή τον Άμος Χόκσταϊν από την
αμερικανική πλευρά και από τον ελληνική, τον ομόλογό του Νίκο Τσάφο
-ειδικό σύμβουλο σε θέματα ενέργειας του Κ. Μητσοτάκη-. Επαφές που
άλλωστε έχουν από καιρό ξεκινήσει, δεδομένου
ότι το γενικότερο πλαίσιο τον διεργασιών και στόχων είχε ήδη συμφωνηθεί
κατά την επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο τον Μάιο του 2022.
Το
περιεχόμενο της κυοφορούμενης ελληνοτουρκικής συμφωνίας σχολίασε ο
τούρκος ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου αφήνοντας υπονοούμενα και επικρίνοντας
τον ελληνικό λαό, ο οποίος σύμφωνα με τον ίδιο, δεν επιτρέπει τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων πριν τις εκλογές:
«Δεν είναι εύκολο για τους Έλληνες πολιτικούς εξαιτίας της πίεσης του
κοινού. Δεν υπάρχει πίεση από τον λαό μας σε αυτό το θέμα», δήλωσε στην Hurriyet.
Το εύλογο ερώτημα βέβαια που τέθηκε από το παρόν βήμα
είναι: «Τί είναι αυτό που η κυβέρνηση Μητσοτάκη προτίθεται να ενδώσει
για την «ομαλοποίηση» των ελληνοτουρκικών σχέσεων, στο οποίο ο ελληνικός
λαός αντιτίθεται ενώ ο τουρκικός συναινεί; Μήπως έχει σχέση με αυτά που
[δήλωσε] η Ντ. Μπακογιάννη σε συνέντευξή της στις 17/2/2023 [σσ. «η συνεκμετάλλευση δεν είναι ταμπού» και πολλά άλλα...]; Ή μήπως με τα «νατοϊκά νησιά» του Κ. Μητσοτάκη;»
Όσον αφορά στην Κύπρο, η σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου
του νέου προέδρου, Νίκου Χριστοδουλίδη θα ξεκαθαρίσει το τοπίο. Δεν
πέρασε απαρατήρητο όμως το γεγονός ότι αμέσως μετά την ανακοίνωση της
νίκης του, έδωσε το στίγμα της εξωτερικής πολιτικής. Ξεκαθάρισε ότι επείγεται για «λύση» στο Κυπριακό, συνεχίζοντας
από τα «κεκτημένα» των αποτυχημένων συνομιλιών του Κραν Μοντανά, στο
πλαίσιο Γκουτέρες (ΟΗΕ), με αμερικανο-ευρωπαϊκή επιδιαιτησία και επί τη
βάσει της -βρετανοτουρκικής εμπνεύσεως του 1956/57- ΔΔΟ την οποία ο κυρίαρχος λαός απέρριψε βροντοφωνάζοντας «ΟΧΙ» το 2004. Λογαριάζει βέβαια χωρίς τον Βρετανό ξενοδόχο ο οποίος στην μετά BREXIT εποχή, δεν είναι ξεκάθαρο το πώς θα αντιδράσει...