 |
| Το Rafale F3R εκτός από τον Scalp και τους exocet μπορεί να φέρει κι άλλα όπλα ώστε να υλοποιήσει πλήρως τον χαρακτήρα του μαχητικού “πολλαπλού ρόλου”. Πηγή εικόνας: Hellasjournal |
Εδώ και δεκαετίες, παρά την αριθμητική υπεροχή της TuAF, η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία ήταν πάντοτε ικανή να κάνει τη μεγάλη διαφορά, να πρωταγωνιστήσει και στο τέλος να φέρει εις πέρας την αποστολή της λεγόμενης αεροπορικής υπεροχής.
Από: hellasjournal.com - Ρεπορτάζ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ, HELLASJOURNAL
Από τον Β’ ΠΠ ως τις μέρες μας τα σημεία διαφοράς, απέναντι στα υπεράριθμα μαχητικά της Τουρκίας, ήταν δυο:
Εν έτη 2022, κάτι που έχει γράψει πολλές φορές η Hellas Journal μετά από διαπιστώσεις πηγών στο αεροπορικό Επιτελείο, είναι ότι η ψαλίδα έχει ανοίξει για τα καλά και στη ζυγαριά τα δεδομένα γέρνουν υπέρ της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Σε αυτό έχουν συντελέσει πολλοί παράγοντες με δυο να είναι οι πιο βασικοί:
Η εποχή της «ριπής» και της «οχιάς»
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα άλλαζε σελίδα σε μια προσπάθεια να εξέλθει της δεκαετούς οικονομικής κρίσης που οδήγησε και τις Ένοπλες Δυνάμεις σε οριακό σημείο. Παράλληλα οι «αυτοκρατορικές» αξιώσεις της Άγκυρας που ουδέποτε έπαψαν να υπάρχουν, αντιθέτως αυξάνονται διαρκώς, οδήγησαν την κυβέρνηση σε αποφάσεις εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων που για την Πολεμική Αεροπορία μεταφράζεται στα Rafale F3R.
Παράλληλα, το πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16 Viper είχε ξεκινήσει από τον Οκτώβριο του 2017, όταν δηλαδή απεστάλη το επίσημο αίτημα προς τις ΗΠΑ και μετά την απάντηση ουδέποτε ξέφυγε του χρονοδιαγράμματος.
Και ήδη, οι πρώτες δυο «οχιές» βρίσκονται ξανά στις φωλιές τους και πετούν κάθε μέρα με τα χαρακτηριστικά της 343 Μοίρας «Αστέρι» από την 115 Πτέρυγα Μάχης της Σούδας, ενώ όσοι ήδη πέταξαν με τα Viper εκείνο που σημειώνουν είναι πως δεν έχει καμία σχέση με ό,τι ήξεραν έως τώρα διότι η πληθώρα των πληροφοριών που λαμβάνουν είναι υπερδιπλάσιος.
Από: hellasjournal.com - Ρεπορτάζ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ, HELLASJOURNAL
Από τον Β’ ΠΠ ως τις μέρες μας τα σημεία διαφοράς, απέναντι στα υπεράριθμα μαχητικά της Τουρκίας, ήταν δυο:
- Η ποιότητα της εκπαίδευσης και η επιλογή της αεροπορικής πλατφόρμας (π.χ. Α7 Corsair).
Εν έτη 2022, κάτι που έχει γράψει πολλές φορές η Hellas Journal μετά από διαπιστώσεις πηγών στο αεροπορικό Επιτελείο, είναι ότι η ψαλίδα έχει ανοίξει για τα καλά και στη ζυγαριά τα δεδομένα γέρνουν υπέρ της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Σε αυτό έχουν συντελέσει πολλοί παράγοντες με δυο να είναι οι πιο βασικοί:
- Το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 μετά το οποίο η TuAF «καταδικάστηκε» από την τουρκική κυβέρνηση ως υποκινητής με συνέπεια την απαξίωσή της με εκατοντάδες διώξεις και φυλακίσεις μηχανικών και ιπταμένων. Αυτό ήταν το πρώτο σημείο της «πτώσης».
- Το επόμενο καταστροφικό βήμα ήρθε από την απόφαση του Τούρκου προέδρου, για την προμήθεια των Ρωσικών S -400. Ακολούθησαν οι κυρώσεις από τις ΗΠΑ και το άτυπο εμπάργκο σε προμήθεια ανταλλακτικών για τον στόλο των F-16 κ.ο.κ.
Η εποχή της «ριπής» και της «οχιάς»
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα άλλαζε σελίδα σε μια προσπάθεια να εξέλθει της δεκαετούς οικονομικής κρίσης που οδήγησε και τις Ένοπλες Δυνάμεις σε οριακό σημείο. Παράλληλα οι «αυτοκρατορικές» αξιώσεις της Άγκυρας που ουδέποτε έπαψαν να υπάρχουν, αντιθέτως αυξάνονται διαρκώς, οδήγησαν την κυβέρνηση σε αποφάσεις εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων που για την Πολεμική Αεροπορία μεταφράζεται στα Rafale F3R.
Παράλληλα, το πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16 Viper είχε ξεκινήσει από τον Οκτώβριο του 2017, όταν δηλαδή απεστάλη το επίσημο αίτημα προς τις ΗΠΑ και μετά την απάντηση ουδέποτε ξέφυγε του χρονοδιαγράμματος.
Και ήδη, οι πρώτες δυο «οχιές» βρίσκονται ξανά στις φωλιές τους και πετούν κάθε μέρα με τα χαρακτηριστικά της 343 Μοίρας «Αστέρι» από την 115 Πτέρυγα Μάχης της Σούδας, ενώ όσοι ήδη πέταξαν με τα Viper εκείνο που σημειώνουν είναι πως δεν έχει καμία σχέση με ό,τι ήξεραν έως τώρα διότι η πληθώρα των πληροφοριών που λαμβάνουν είναι υπερδιπλάσιος.
Τα χίλια κύματα των F-16 Block 50…
Την ίδια στιγμή όμως το αντίστοιχο LOR για τα F-16 Block 50 ακόμη «περιφέρεται» από γραφείο σε γραφείο. Πηγές από το αεροπορικό Επιτελείο αναφέρουν πως εφόσον δεν κοιτάξουμε θέματα πολυτυπίας- ένα σημαντικό αγκάθι στην ΠΑ- κι αν ξεπεράσουμε ακόμη τα γραφειοκρατικά γρανάζια που δεν προχωρούν με την προβλεπόμενη ταχύτητα, σε επίπεδο μαχητικής πλατφόρμας στην παρούσα στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο διαθεσιμοτήτων.
Οι αριθμοί σε όλες τις πολεμικές μοίρες βρίσκονται σε πολύ καλό επίπεδο και η τεχνική υποστήριξη είναι τέτοια που δεν αφήνει κενά, όπως είχε συμβεί κυρίως την δεκαετία της δημοσιονομικής δυσπραγίας. Αλλά από την άλλη πλευρά του νομίσματος τα μαχητικά αεροσκάφη είναι πλατφόρμες που στις πτέρυγές τους φέρουν όπλα διότι με αυτά θα πολεμήσουν.
Η ανάγκη για «έξυπνα όπλα» αυξήθηκε…
Και σε ό,τι αφορά την ραχοκοκαλιά του αεροπορικού στόλου, τα F-16, με δεδομένο τα 83 Viper και τ’ άλλα 38 F-16 Block 50 M- που μπορεί το LOR να περάσει από χίλια κύματα αλλά στο τέλος ευελπιστούν όλοι στο αεροπορικό Επιτελείο ότι θα φτάσει στον προορισμό του- τι είδους προηγμένα όπλα και ποια ατρακτίδια θα φέρουν τελικά;
Η Πολεμική Αεροπορία θ’ αρκεστεί σ’ ότι προηγμένο υπάρχει στην πυριτιδαποθήκη της; Δηλαδή φτάνουν οι πύραυλοι JDAM & JSOW των σημερινών Advanced για 83 ή 121 μαχητικά F-16; Αρκεί το νέο αντί-ραντάρ βλήμα που έχει επιλεγεί;
Και επειδή βρισκόμαστε στον Οκτώβριο, πέρσι τον ίδιο ακριβώς μήνα είχε εγκρίνει η Βουλή το πρόγραμμα προμήθειας των συλλογών κατευθυνόμενων βομβών ανεμοπορίας «Spice» (σ.σ. 1000 και 2000) αλλά και των υπερηχητικών πυραύλων, επίσης Ισραηλινής τεχνολογίας, Rampage. Από τότε όμως έως σήμερα τα δεδομένα της συμβασιοποίησης παραμένουν κάπου… Τι γίνεται;
Όμως εκείνο που γνωρίζουμε είναι πως το Αεροπορικό Επιτελείο «κυνηγά» καιρό τώρα ορισμένα όπλα για τα νέα Viper τα οποία προέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και εκεί οι πάντες αντιλαμβάνονται πως η απάντηση ίσως πάρει κι άλλο χρόνο καθώς οι Αμερικανοί εκείνο που επιθυμούν είναι να τραβήξουν πίσω στην αγκαλιά της Δύσης τον Ταγίπ Ερντογάν και να μην τον σπρώξουν ακόμη περισσότερο στα χέρια του Βλ. Πούτιν, διαταράσσοντας ακόμη περισσότερο το αεροπορικό ισοζύγιο…
Και σ’ ότι αφορά την «Γαλλική Σχολή» της Τανάγρας, την ώρα που αυτή διαθέτει πλέον μια swing role πλατφόρμα, το Rafale δηλαδή, εκτός από τον Scalp που είναι ένας πύραυλος μακρού
πλήγματος για συγκεκριμένους στόχους κι όχι «κάνει για όλα», υπάρχουν κι άλλα όπλα ώστε αυτό το μαχητικό 4,5 γενιάς να μπορεί να εξυπηρετήσει πλήρως τον ρόλο για τον οποίο αγοράστηκε και να είναι στο 100% το αεροσκάφος Game Changer…