Δρ. Vladislav B. Sotirović - globalresearch.ca / Παρουσίαση Freepen.gr
Δημογραφική έκρηξη
Πρώτη και πιο σημαντική ήταν η δημογραφική έκρηξη, λόγω του τεράστιου ποσοστού γεννήσεων των Αλβανών. Στην κατάσταση που αυτή η τάση σε παγκόσμια κλίμακα ήταν προς την αντίθετη κατεύθυνση, με ακόμη και αφρικανικές χώρες να μειώνουν το ποσοστό γεννήσεών τους, οι μόνες ευρωπαϊκές περιοχές με αναπαραγωγές κάθε αναλογίας ήταν η Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο - Μετόχια [KosMet]. Σε ένα περιεκτικό άρθρο στο Newsweek, [1] με τίτλο «Η δημογραφική βόμβα δεν είναι πια όπως παλιά», έχει υπολογιστεί πως μέχρι το 2050 οι μόνες περιοχές με περισσότερα από 2 παιδιά ανά γυναίκα θα είναι τα νησιά της Καραϊβικής, το Πακιστάν, η Ανατολική Γουινέα και αφρικανικές χώρες (εκτός από τη Βόρεια και τη Νότια Αφρική). Και μια περιοχή στην Ευρώπη – Κοσσυφοπέδιο - Μετόχια.
Αναλύοντας την παγκόσμια κατάσταση, ο συγγραφέας γράφει:
«Εάν τα στοιχεία είναι σωστά, σημαίνει ότι σχεδόν ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός ζει σε χώρες των οποίων το δημογραφικό καθεστώς βρίσκεται κάτω από το επίπεδο αντικατάστασης», σχολιάζει ο Ebershtadt.
Ωστόσο, υπάρχουν αξιοσημείωτες εξαιρέσεις. Στην Ευρώπη, η Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο κάνουν ακόμη περισσότερα παιδιά. Η Ασία έχει τις τσέπες της μεγάλης γέννησης, με τη Μογγολία, το Πακιστάν και τις Φιλιππίνες. Η Σαουδική Αραβία αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο ποσοστό γεννήσεων στον κόσμο (5,7), μετά τα Παλαιστινιακά Εδάφη (5,9) και την Υεμένη (7,2). Ωστόσο, ορισμένες χώρες επιφυλάσσουν εκπλήξεις: ένα αραβικό μουσουλμανικό κράτος, η Τυνησία έχει πέσει κάτω από το όριο αναπαραγωγής.
Παρατηρείται πως κατά τη διάρκεια της Τιτοσλαβίας, το ποσοστό γεννήσεων στην Αλβανία ήταν αισθητά χαμηλότερο από το Κοσσυφοπέδιο - Μετόχια. Πώς εξηγείται αυτό, αφού και στις δύο περιοχές οι Αλβανοί αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία;
Η Αλβανία είναι ένα ανεξάρτητο κράτος, υπεύθυνο για τη δική του ευημερία. Η ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού συνεπάγεται περισσότερα πεινασμένα στόματα, περισσότερους άνεργους, περισσότερες δημόσιες δαπάνες για κοινωνικές ανάγκες κ.λπ. Όσο πιο πολυπληθής είναι η εθνική μειονότητα, τόσο πιο πειστικά είναι τα αιτήματα για οικονομική και άλλη υποστήριξη. Όσο περισσότερα παιδιά στην οικογένεια, τόσο μικρότερο είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα και πάλι τόσο πιο δικαιολογημένες οι απαιτήσεις για δημόσια οικονομική βοήθεια. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί επ' άπειρον, φυσικά. Μόλις επιτευχθεί ο τελικός στόχος, πραγματοποιηθεί η απόσχιση (στην περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου και Μετοχίων το 1999), η λογική παίρνει την αντίθετη κατεύθυνση – τον οικογενειακό προγραμματισμό. Η λογική: «κάντε παιδιά το βράδυ και υποβάλετε το λογαριασμό στο κράτος το πρωί» δε λειτουργεί πλέον, γιατί αυτό είναι το δικό σας κράτος. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη σημερινή Αλβανία.
Μετανάστευση από την Αλβανία & μετανάστευση στην Κεντρική Σερβία
Δεύτερον, ήταν η εισροή (παράνομη) εθνοτικών Αλβανών από τη γειτονική Αλβανία στο KosMet (και εν μέρει στο κρατίδιο των Σκοπίων), τόσο των μεταναστών αργή και σταθερή όσο και εκείνων που χαρακτηρίζονται ως μεταναστευτικά κινήματα. Το φαινόμενο του πρώτου μεταναστευτικού εμφανίζεται αργό και έχει αποτελέσματα που αποκαλύπτονται ανά τους αιώνες, όπως ακριβώς το φαινόμενο της γενέθλιας κατάστασης υψηλού ποσοστού. Το δεύτερο είναι αισθητό και έχει βαθιές ψυχολογικές επιπτώσεις στον αυτόχθονα πληθυσμό, στην προκειμένη περίπτωση, τους Σέρβους και τους Μαυροβούνιους. Προκαλεί μαζικές μετακινήσεις των αυτόχθων κατοίκων, κυρίως στην Κεντρική Σερβία. Το ποσοστό αυτής της μετανάστευσης αξίζει ιδιαίτερης προσοχής, γιατί αυτό αποκαλύπτει περισσότερα από οποιαδήποτε από τις πολιτικές και δημαγωγικές «εξηγήσεις».
Έχει παρατηρηθεί αφού το φαινόμενο αυτό έχει παρατηρηθεί και παρακολουθηθεί στατιστικά ότι ο ρυθμός μετανάστευσης εκροών εμφανίζεται σταθερός στο χρόνο. Τι σημαίνει αυτό το γεγονός; Η Κεντρική Σερβία υπερτερεί του σερβικού πληθυσμού στο KosMet κατά περισσότερο από μια τάξη μεγέθους. Ομοίως, η περιοχή της Σερβίας είναι σχεδόν μια τάξη μεγέθους μεγαλύτερη από το KosMet. Τώρα, ας υποθέσουμε ότι όλοι οι Σέρβοι (και οι μη Αλβανοί, για αυτό το θέμα) ήταν πρόθυμοι να εγκαταλείψουν το KosMet (ψηφίζοντας με τα πόδια, όπως ήθελαν να τονίσουν ορισμένοι δυτικοί πολιτικοί σχολιαστές περιγράφοντας τη μετανάστευση από τη Σερβία του Μιλόσεβιτς), ο αριθμός τους στο KosMet θα μειωνόταν εκθετικά. Όσο για τον αριθμό των μεταναστών θα εξαρτιόταν αποκλειστικά από τον αριθμό των υπαρχόντων στο σημείο. Ωστόσο, ο αριθμός των μεταναστών εξαρτάται από τη δυνατότητα της εξωτερικής δεξαμενής να απορροφήσει επίσης την εισροή. Ο σταθερός ρυθμός μετανάστευσης σημαίνει ότι η Κεντρική Σερβία δεν μπορεί να απορροφήσει τους μετανάστες ταυτόχρονα, αλλά μόνο σταδιακά αφού η χωρητικότητά της είναι μεγάλη αλλά πεπερασμένη. Δηλαδή, αν η Σερβία ήταν πολλαπλάσια, ο αριθμός των μη Αλβανών στο KosMet θα είχε μηδενιστεί μέχρι τώρα.
Κατάπνιξη
Τρίτον, ανακύπτει φυσικά το παραπάνω ερώτημα, τόσο θεμιτό όσο και απαγορευμένο: Τι είδους άνθρωποι «καταπιέστηκαν» στο KosMet όταν ο άλλος πληθυσμός φεύγει από αυτούς; Ή να το θέσω ως εξής:
Ποιος καταπίεζε ποιον;
Παρουσιάζονται μέχρι στιγμής τα παγκόσμια φαινόμενα, ως το γενικό πλαίσιο για την ερήμωση του Κοσσυφοπεδίου και Μετοχίων από μη Αλβανούς και τον υπερπληθυσμό των Αλβανών (όπως αυτοαποκαλούνται οι Αλβανοί). Τώρα πρέπει να στραφεί στονμηχανισμό που ευθύνεται για αυτό το φαινόμενο ως ο τρίτος και πιθανώς ο κεντρικός λόγος για τη δραστική δημογραφική αλλαγή στο KosMet κατά τη διάρκεια της ζωής της καταστολής της Τιτοσλαβίας. Για λόγους σαφήνειας, πρέπει να διακριθούν δύο κύριες στρατηγικές, όπως χρησιμοποιήθηκαν από τους (νεοφερμένους) Αλβανούς (Shqiptars) για την ανάληψη γης και περιουσίας από τον υπόλοιπο πληθυσμό του KosMet (αυτόχτονο) - τους Σέρβους και τους Μαυροβούνιους (στην πραγματικότητα, εθνογλωσσικοί Σέρβοι).
Ξεκινάμε με οιονεί βίαιες τακτικές. Στα χωριά με μεικτό πληθυσμό, μη αλβανικά σπίτια ή οικογένειες, που γειτνιάζουν με αλβανικά, ζουν υπό συνεχή πίεση, ακόμη και φόβο από τους γείτονές τους. Οποιαδήποτε σύγκρουση, όσο αθώα κι αν είναι, μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε επικίνδυνη, σχετικά με τη φύση του αλβανικού ήθους και των κοινωνικών τους μονάδων, φυλής (fis) ή άλλου είδους. Δεδομένου ότι τα μέλη του δεύτερου είναι περισσότερα από τα πρώτα και οι Αλβανοί είναι, κατά κανόνα, καλά εξοπλισμένοι με όπλα, έτοιμοι να τα χρησιμοποιήσουν, τα γειτονικά (μη αλβανικά) σπίτια ζουν με μόνιμο φόβο από ενδεχόμενη σύγκρουση και, ως εκ τούτου, τη χρήση των όπλων από γειτονικούς Αλβανούς. Το τελευταίο μπορεί να προκύψει για διάφορους λόγους. Καταπάτηση, ζημιές στα ζώα, «λάθος βλέμμα» της αλβανίδας συζύγου ή κόρης κ.λπ., όπως μπορεί να προκύψει σε κάθε αγροτική κοινότητα. Οποιαδήποτε σοβαρή σύγκρουση μπορεί να προκαλέσει αιματηρή βεντέτα και αυτό μπορεί να επιλυθεί μόνο με την αποχώρηση από την περιοχή.[2] Όποια και αν είναι η επιφανειακή προοπτική, η σχέση μεταξύ πληθυσμών που δεν μοιράζονται το ίδιο ήθος και είναι προικισμένοι με διαφορετική νοοτροπία κάθε άλλο παρά χαλαρή είναι. Είναι η γειτονιά που τα αστεία δεν έχουν θέση, αφού η ευαισθησία των Αλβανών, ακόμη και για τους ίδιους τους συμπατριώτες τους, είναι παθολογικά έντονη. Πολλές οικογένειες, που βρίσκουν αυτό το περιβάλλον ακατάλληλο, απλώς πουλούν το κτήμα και απομακρύνονται (στην περίπτωση των Σέρβων στην Κεντρική Σερβία).
Το γενικό στρατήγημα
Το γενικό στρατήγημα για προσπέραση μη αλβανικής γης στο KosMet εμφανίστηκε, στην πραγματικότητα, ως εξής:
Αρχικό στάδιο : Εάν το χωριό φαίνεται καθαρά μη αλβανικό, αρκετές αλβανικές οικογένειες ενώνουν τα χρήματα και προσφέρουν στο πιο σημαντικό σπίτι του χωριού ένα σημαντικό ποσό, που υπερβαίνει πολλαπλάσια την πραγματική οικονομική του αξία εκείνη την εποχή στην αγορά. Η οικογένεια-στόχος αντιστέκεται για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά μετά από επίμονες προσφορές και συνήθως ψυχολογική, ακόμη και σωματική καταστολή, συνήθως εγκαταλείπει και πουλά το κτήμα, μετακομίζει στην Κεντρική Σερβία και αγοράζει ένα πολύ μεγαλύτερο κτήμα.
Μεσαίο στάδιο : Στο επόμενο σπίτι-στόχο προσφέρεται κάπως μικρότερη ποσότητα και η διαδικασία επαναλαμβάνεται με αυξημένο επίπεδο καταστολής.
Τελικό στάδιο : Καθώς ο αριθμός των εναπομεινάντων οικογενειών (Σέρβων και Μαυροβουνίων) μειώνεται, οι (Αλβανοί) αγοραστές προσφέρουν όλο και μικρότερο ποσό και η τιμή πέφτει κάτω από την οικονομική τιμή που σε πολλές περιπτώσεις ακολουθείται από πολύ βάναυση καταστολή. Στο τελικό στάδιο, τα κτήματα πωλούνται σε συμβολικές τιμές και το χωριό αδειάζει από τους «ξένους αγρότες» (σερβικής και μαυροβουνικής καταγωγής). Κατά συνέπεια, το μεγαλύτερο μέρος του KosMet έχει εκκενωθεί από τους «ανεπιθύμητους κατοίκους» (που μετακόμισαν στην Κεντρική Σερβία).
Είναι περιττό να πούμε ότι σε μέρη με ήδη μικτούς πληθυσμούς η διαδικασία είναι πολύ ευκολότερη και ταχύτερη. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, ήταν μια αυθόρμητη έξοδος από τα σπίτια και απομάκρυνση από το ενοχλητικό περιβάλλον. Είναι συνηθισμένη περίπτωση που όταν μιλάμε με Αλβανούς, απλούς ανθρώπους και πολιτικούς ακτιβιστές, η εκκένωση του KosMet από τον αυτόχθονα (Σερβο-Μαυροβούνιο) πληθυσμό εξηγείται από την επιθυμία του τελευταίου να μετακινηθεί στις πιο ευημερούσες περιοχές (Κεντρική Σερβία), για καθαρά οικονομικούς λόγους. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνονται δύο στόχοι. Πρώτον, συνεπάγεται τη φτώχεια του KosMet και δεύτερον την ελεύθερη επιλογή όσων εγκαταλείπουν την περιοχή. Δεδομένου ότι μια τέτοια εξήγηση υπάρχει στην αγορά εδώ και δεκαετίες, προφανώς πωλεί καλά στη «διεθνή κοινότητα». Σε διαφορετική περίπτωση, ένα τέτοιο κυνικό επιχείρημα θα το έκοβε κάθε σοβαρός συνομιλητής. Ωστόσο, κανένας από τους τελευταίους δεν ρώτησε εκείνους τους Αλβανούς, που συνεχίζουν να κατηγορούν τους μη Αλβανούς στη Σερβία για καταστολή, ακόμη και βασανιστήρια ως εξής: Γιατί δεν φεύγουν (οι Αλβανοί) από το KosMet για έναν καλύτερο τόπο ζωής, όπως η χώρα καταγωγής τους, η Αλβανία; Φυσικά, κανείς δεν έχει αυταπάτες ότι η στάση των ξένων ηγετών βασίζεται στην ανεπαρκή γνώση της πραγματικής κατάστασης.
Αυτό το στρατήγημα έχει εφαρμοστεί όχι μόνο στο KosMet, αλλά παντού στη Σερβία όπου οι Αλβανοί είναι παρόντες σε αγροτικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της λεγόμενης κοιλάδας του Preševo (Bujanovac, Preševo και Medveđa στην Κεντρική Σερβία, γειτονικά στο βορειοανατολικό KosMet). Όλες αυτές οι κομητείες κατοικούνταν κυρίως από μη Αλβανούς, το 1945, όταν το KosMet ιδρύθηκε ως αυτόνομη περιοχή, αλλά τώρα μόνο στη Medveđa οι Σέρβοι εξακολουθούν να αποτελούν την πλειοψηφία. Το κράτος της Σερβίας προσπάθησε να αποτρέψει αυτήν την παράνομη κατάληψη μη αλβανικής (σερβικής) γης, θέτοντας στις δεκαετίες του 1980 και του 1990 τον νόμο περί μη μεταβίβασης της ακίνητης περιουσίας (της γης) μεταξύ διαφορετικών εθνοτικών εταίρων (Σέρβος - Αλβανός) , αλλά αυτό το μέτρο είχε μικρή επίδραση. Πολλοί μη Αλβανοί απλώς παίρνουν χρήματα χωρίς να καταγράφουν τη μεταφορά ενώπιον του δικαστηρίου. Προς το παρόν είναι σχεδόν αδύνατο να εκτιμηθεί ποια είναι νομικά η γη στο KosMet και στην κοιλάδα του Πρέσεβο. Πιθανώς, αυτό το φαινόμενο ντόμινο λειτουργεί σε άλλες περιοχές όπου ζουν σε αξιοσημείωτο αριθμό Αλβανοί, όπως στα δυτικά τμήματα των Σκοπίων. Οι επίμονες προσφορές σε συνδυασμό με εκφοβισμούς, όπως το κάψιμο θημωνιών, η θανάτωση ζώων, σκύλων κ.λπ., δεν μπορούν να μην έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα – απομάκρυνση από τους άγριους (Αλβανούς) γείτονες.
Ξενοφοβία
Μετακίνηση προς τα πού; Ζώντας σε ένα τέτοιο περιβάλλον, απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Κεντρικής Σερβίας, αυτοί οι άτυχοι άνθρωποι έχουν αποκτήσει πολλά χαρακτηριστικά των ίδιων των Αλβανών. Εγκαθίστανται στην Κεντρική Σερβία, αγοράζοντας γη ή σπίτι/διαμέρισμα, βρίσκονται εκτός του τοπικού πληθυσμού, που τους αντιμετωπίζει ως εξωγήινα στοιχεία.[3] Το κύριο αποτέλεσμα της απομόνωσης στο Κοσσυφοπέδιο - Μετόχια ήταν η διατήρηση του ήθους και της λαογραφίας. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι Σέρβοι από το Κοσσυφοπέδιο - Μετόχια αντιπροσωπεύουν την καλύτερα διατηρημένη παραδοσιακή αυτόχθονη κουλτούρα του σλαβικού πληθυσμού στη Σερβία και γύρω. Το Κοσσυφοπέδιο - Μετόχια έχει αποδειχθεί πως είναι το μεγαλύτερο εμπόρευμα της σερβικής λαογραφίας και γενικότερα της παράδοσης. Πιθανώς αυτό είναι που κάνει τον ντόπιο πληθυσμό της Κεντρικής Σερβίας να υποψιάζεται, σχετικά με τον τρόπο μετανάστευσης του Κοσσυφοπεδίου και Μετοχίων .
Πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι αυτή η επίδραση δεν πλήττει μόνο τους Σέρβους αλλά και κάθε μη αλβανική εθνότητα στο Κοσσυφοπέδιο - Μετόχια. Οι τελευταίοι μετακινούνται συνεχώς από το Κοσσυφοπέδιο - Μετόχια, καθώς και από τα δυτικά τμήματα των Σκοπίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το χωριό Janjina, πολύ κοντά στην Πρίστινα και την Gračanica, που κατοικείται εξ ολοκλήρου από Κροάτες. Οι τελευταίοι εγκατέλειψαν εντελώς το χωριό στην αρχή της εξέγερσης των Αλβανών (ο Απελευθερωτικός Στρατός του Κοσσυφοπεδίου) (τρομοκρατικές ενέργειες) τον Φεβρουάριο του 1998 και μετακόμισαν στην Κροατία. Το ίδιο ισχύει για τους Ρομά και άλλες «εθνοτικές μειονότητες», όπως οι λεγόμενοι Αιγύπτιοι,[4] Ασκαλίες, Τούρκοι και Μουσουλμάνοι Βόσνιοι.[5] Είναι η ξενοφοβία που δημιουργεί μια κινητήρια δύναμη των Αλβανών (στην Αλβανία, τα Σκόπια και το Κοσσυφοπέδιο - Μετόχια εξίσου) που αισθάνεται άβολα στη στενή επαφή με άλλες εθνικότητες.
Ωστόσο, η κατάσταση στις αστικές περιοχές είναι τεχνικά διαφορετική αλλά εξίσου δυσάρεστη. Οι παλαιότερες αλβανικές γενιές, έχοντας επίγνωση της ιστορικότητας των μη Αλβανών γειτόνων τους και της πολιτιστικής κληρονομιάς που αυτή συνεπάγεται, διστάζουν να αναμιχθούν με το ανθρώπινο περιβάλλον. Οι νέες γενιές από την πλευρά τους, ανεβαίνοντας με τη μετεωρική ταχύτητα σε αριθμό, βιώνουν τον υπόλοιπο μη αλβανικό αστικό πληθυσμό ως μια δυσάρεστη αναστάτωση. Ήταν μια εκπληκτική εντύπωση για τους Ευρωπαίους επισκέπτες στο Κοσσυφοπέδιο - Μετόχια να βλέπουν το διαχωρισμό μεταξύ Αλβανών και μη Αλβανών νέων που περπατούν το βράδυ στους δρόμους (το λεγόμενο «Corso») στις πόλεις του Κοσσυφοπεδίου και Μετοχίων, συμπεριλαμβανομένης της Πρίστινα. Το ίδιο ίσχυε για καφετέριες, παμπ κ.λπ., όπου υπήρχε μόνο το «εθνικά καθαρό κοινό». Καθώς ο αριθμός των μη Αλβανών μειώθηκε, οι όλο και μικρότερες κοινότητες στις πόλεις βρέθηκαν απομονωμένες και «ξένες στο σπίτι». Αυτή η ψυχολογική πίεση ήταν που ώθησε τους μη Αλβανούς νέους να εγκαταλείψουν το Κοσσυφοπέδιο - Μετόχια, ακόμη και πριν ξεκινήσουν οι ανοιχτές εχθροπραξίες τον Φεβρουάριο του 1998 – ο πόλεμος του Κοσσυφοπεδίου.
* Ο Δρ. Vladislav B. Sotirović είναι πρώην καθηγητής πανεπιστημίου στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Είναι Ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών. Είναι τακτικός συνεργάτης της Global Research.
Σημειώσεις
[1] Μετάφραση από την Courrier International , Αρ. 149, Μάρτιος 2005, σελ. 44.
[2] Μάλιστα, πολλές οικογένειες στην Κεντρική Σερβία έχουν φτάσει εκεί από τις Διναρικές περιοχές (Μαυροβούνιο, Ερζεγοβίνη) για να γλιτώσουν από την αιματοχυσία, ειδικά τον 19ο αιώνα.
[3] Το ίδιο ήταν και είναι με τους Σέρβους πρόσφυγες από την Κροατία στην Κεντρική Σερβία από το 1971 και μετά. Σε πολλές περιπτώσεις αποκαλούνται «Κροάτες» από αυτόχθονους της Κεντρικής Σερβίας. Ωστόσο, οι Σέρβοι από το KosMet δεν αποκαλούνται ποτέ «Αλβανοί» από τον τοπικό αυτόχθονο πληθυσμό της Κεντρικής Σερβίας αλλά μάλλον «Κοσοβάροι».
[4] Η σχέση αυτής της μειονότητας (στην πραγματικότητα των Ρομά) με τους Αιγύπτιους είναι δύσκολο να προσδιοριστεί τώρα, αλλά αυτό είναι ελάσσονος σημασίας για εμάς εδώ.
[5] Τα Βαλκάνια δεν είναι μόνο το χωνευτήρι διαφόρων εθνοτήτων αλλά και η πλούσια πηγή νέων, πραγματικών και φανταστικών.