Από: militaire.gr / Γράφει ο Γεώργιος Βενέτης - Εκπαιδευτικός Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών
Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν μόνο δύο τρόποι για να σταματήσει ο πόλεμος γρήγορα και κανένας απ’ αυτούς δεν είναι επιθυμητός από τους δυτικούς ηγέτες.
Ο ένας τρόπος θα ήταν η εμπλοκή το ΝΑΤΟ, με στόχο να επιφέρει ένα γρήγορο, και αποφασιστικό χτύπημα στις δυνάμεις εισβολής της Ρωσίας. Εδώ όμως εμπεριέχεται ο κίνδυνος ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου και γι’ αυτό η Δύση αρνείται να επέμβει άμεσα.
Η άλλη επιλογή είναι να αποδεχθούν οι Ουκρανοί την απώλεια εδαφών και να πειστεί παράλληλα ο Πούτιν να εφαρμόσει μια άμεση κατάπαυση του πυρός, με την πρόσκληση της Ρωσίας σε συνολικές ειρηνευτικές συνομιλίες.
Η τακτική της Δύσης να στηρίζει με όπλα τους Ουκρανούς θα καταστρέψει τη χώρα , ο Πούτιν δεν θα κάνει πίσω σε καμία περίπτωση, ώσπου να νικήσει. Επίσης πρέπει να γίνει αντιληπτό από τους Δυτικούς ηγέτες, ότι όσο η Ουκρανία υποθετικά προσεγγίζει τη νίκη, τόσο εγγύτερα η υφήλιος βαδίζει στο κατώφλι ενός πυρηνικού ολέθρου…
Οι προθέσεις της Ουάσιγκτον
Η δήλωση του Αμερικανού υπουργού Άμυνας Όστιν, ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν παράταση του πολέμου, για να «εξασθενίσει η Ρωσία», δίνει απάντηση για τις πραγματικές προθέσεις των Αμερικανών. Δήλωση που δεν είναι συνακόλουθη με το πνεύμα της αλληλεγγύης και οδύνης για το δράμα του ουκρανικού λαού, που έχει προσφέρει την κάλυψη προφανών γεωπολιτικών συμφερόντων. Η καταστροφή της χώρας, αν και οξύμωρο, επιτείνεται χάρη στην χωρίς προηγούμενο παροχή παντοειδούς βοήθειας προς την Ουκρανία από τις ΗΠΑ και από το σύνολο σχεδόν των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ.
Ο Μπάιντεν αποφασίζοντας να δαπανήσει τόσο σημαντικά ποσά, δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, για να διεξαγάγει αυτόν τον πόλεμο, μέσω των Ουκρανών, είναι επειδή αυτό που υπερασπίζεται εκεί είναι κάτι άλλο, ανείπωτο, άσχετο με τη μοίρα των φτωχών Ουκρανών.
Η Αμερική είναι η μοναδική χώρα που ευνοείται από τον ουκρανικό πόλεμο και επιδιώκει την παράταση αυτού του πολέμου αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στον δύσμοιρο ουκρανικό λαό. Αυτός ο πόλεμος είχε προσχεδιασθεί προ πολλού με μία από τις επιδιώξεις την εξασθένιση, της Ρωσίας ώστε να μην αποτελεί ισχυρή στρατιωτική δύναμη στο πλευρό της Κίνας. Η Ουάσιγκτον θα προσθέσει μία ακόμη λανθασμένη επιλογή στην εξωτερική της πολιτική. Ορθότερη γεωπολιτικά, θα ήταν η σύμπλευση με τη Ρωσία, πολιτική που ακολούθησε ο Τραμπ και η επικέντρωση στον Ινδοειρηνικό όπου αναμένεται η μεγάλη σύγκρουση…
Η ειδική επιχείρηση της Ρωσίας
Αυτή η επιχείρηση ήταν ιδιαίτερη επειδή οι περισσότερες χερσαίες επιχειρήσεις επρόκειτο να πραγματοποιηθούν σε μια αδελφή χώρα και σε περιοχές όπου ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού δεν ήταν εχθρικό προς τη Ρωσία. Η εισβολή της Ρωσίας δεν ήταν μια κλασική επιχείρηση όπου εφαρμόζεται η τεχνική του ρωσικού οδοστρωτήρα, που ισοπεδώνει τις εχθρικές δυνάμεις, τις υποδομές και τους πληθυσμούς με το πυροβολικό. Αυτή η επιχείρηση ήταν ιδιαίτερη επειδή είχε σαν στόχο την απελευθέρωση κυρίως του Ντονμπάς, με πληθυσμό φιλικά διακείμενο προς τους Ρώσους, που ήταν όμηρος των ουκρανο-ναζιστικών αντιποίνων, για 8 χρόνια,
Συνεπώς, η επιχείρηση αυτή ήταν πραγματικά ιδιαίτερη και εξαιρετικά δύσκολο να διεξαχθεί από το ρωσικό στρατό που έπρεπε να καταλαμβάνει έδαφος, αλλά παράλληλα να προφυλάσσει τον άμαχο πληθυσμό, τις υποδομές και τις ζωές των στρατιωτών. Είναι μία από τις πολλές αιτίες των αρχικών αποτυχιών και της καθυστέρησης των πολεμικών επιχειρήσεων. Επιπλέον, αυτή η επιχείρηση έχει διεξαχθεί, μέχρι στιγμής, σε αριθμητική κατωτερότητα (σχεδόν μία έναντι δύο), ενώ η ισορροπία δυνάμεων στο έδαφος που απαιτείται στην επίθεση είναι 3 εναντίον 1, και ακόμη και 5 εναντίον 1 σε αστικοποιημένες περιοχές. Επί πλέον, οι δυνάμεις του Κιέβου αρχικά αντιστάθηκαν κυρίως εντός του αστικού ιστού, χρησιμοποιώντας τους πολιτικούς πληθυσμούς ως ανθρώπινη ασπίδα, όπως επιβεβαιώνεται από έκθεση της Διεθνούς Αμνηστείας.
Οι τραγικές συνέπειες του πολέμου
Με μία πρόχειρη εκτίμηση η χρηματοδότηση της ανάκαμψης της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Ουκρανίας θα κοστίσει 750 δις. δολάρια
.Η ιστορία όμως δείχνει πως οι πρώιμες εκτιμήσεις είναι πιθανό να απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Το κόστος τείνει να κλιμακώνεται. Η διαφθορά μπορεί να σημαίνει ότι θα υπάρξει διαρροή κεφαλαίων, κυρίως από τη διεθνή αρωγή.
Η ανάκαμψη, ειδικά για τα «διεφθαρμένα κράτη», μπορεί να διαρκέσει δεκαετίες. Κατά μέσο όρο, όπως υπολογίζει ο ΟΟΣΑ, χρειάζονται 22 χρόνια για να επανέλθουν οι οικονομίες στα προπολεμικά επίπεδα εισοδήματος
Η απώλεια ζωής, που είναι η μεγαλύτερη τραγωδία στον πόλεμο, είναι αναντικατάστατη. Τα σπίτια, τα σχολεία και οι υποδομές, μπορούν να ανοικοδομηθούν. Η αιματοχυσία στην Ουκρανία -όταν ακόμη και Ουκρανοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι υφίστανται σχεδόν 1.000 απώλειες (νεκροί ή τραυματίες) καθημερινά- είναι μια πραγματικότητα που θα έπρεπε να σημάνει συναγερμό στους «ευαίσθητους» ηγέτες της Δύσης, κινητοποιώντας τους, προς τον άμεσο τερματισμό του πολέμου.
Αντ’ αυτού, συνεχίζονται οι αποστολές οπλικών συστημάτων για τη συνέχιση του πολέμου μέχρι και το θάνατο του τελευταίου Ουκρανού! Σύμφωνα με δελτίο Τύπου του αναπληρωτή γραμματέα Τύπου του Πενταγώνου, Τοντ Μπρισίλ, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενέκριναν τη μεγαλύτερη παράδοση στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, ένα πακέτο πυρομαχικών, όπλων και εξοπλισμού 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Το πακέτο περιλαμβάνει συγκεκριμένα πυρομαχικά για πυραυλικά συστήματα πυροβολικού, πυρομαχικά για πυραυλικά συστήματα εδάφους-αέρος, εκρηκτικά, τεθωρακισμένα ιατρικά οχήματα και ιατρικές προμήθειες,.
Σύμφωνα με τον Guardian .η υποστήριξη . που παρέχεται δεν είναι η σωστή επιλογή για να διατηρηθεί το ουκρανικό έθνος, Ο πόλεμος όμως «πρέπει» να συνεχισθεί κα θα συνεχισθεί!
Όσο θα μαίνεται αυτός ο πόλεμος, τόσο περισσότεροι Ουκρανοί θα εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και τόσο περισσότερες καταστροφές θα προκληθούν στα σπίτια, στις πόλεις, στη βιομηχανία και στην οικονομία τους. Ωστόσο, η τρέχουσα προσέγγιση της Δύσης στην υποστήριξη του πολεμικού στόχου της Ουκρανίας, παρέχοντάς της όπλα για να νικήσει τον επιτιθέμενο και παράλληλα αποφεύγοντας εμφανώς την άμεση στρατιωτική επέμβαση, είναι εγγυημένο ότι θα παρατείνει τον πόλεμο. Η προέλαση της Ρωσίας μπορεί να επιβραδυνθεί, αλλά είναι απίθανο να σταματήσει, ενώ οι καταστροφές θα συνεχίζονται.
Το χειρότερο είναι ότι όσο συνεχίζεται ο πόλεμος και καταστρέφονται οι πόλεις, γίνεται λιγότερο πιθανό να επιστρέψουν οι Ουκρανοί που έχουν καταφύγει σε άλλες χώρες, καθώς θα έχουν χάσει τα σπίτια τους και τις δουλειές τους. Πόσοι Μαριουπολίτες θα επιστρέψουν στην πόλη τους;
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, 10.290.039 άνθρωποι έφυγαν από την Ουκρανία από τις 24 Φεβρουαρίου έως την 1η Αυγούστου, αυτή είναι η εκτίμηση της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.
Αναζητείται λύση
Για να καθίσει ο Πούτιν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα έπρεπε να τεθούν προς συζήτηση τα πάντα – συμπεριλαμβανομένων των συνόρων της Ουκρανίας, των διαχρονικών ανησυχιών της Ρωσίας για την ασφάλεια. Ακόμη και η λογική βάσει της οποίας χαράχτηκαν τα εσωτερικά σύνορα της ΕΣΣΔ, διεθνή σήμερα, από κομμουνιστές ηγέτες ακριβώς για να μην μπορούν οι σοβιετικές δημοκρατίες να γίνουν βιώσιμα ανεξάρτητα κράτη. Το αποτέλεσμα των συνομιλιών δεν χρειάζεται να είναι προκαθορισμένο.
Οι δυτικοί ηγέτες δεν δεν φαίνονται διατεθειμένοι να ανοίξουν αυτή την κουβέντα, κάτι που φαίνεται πως ευνοεί την προσπάθεια τον Πούτιν να επανασχεδιάσει τον χάρτη με τη βία. |Προτιμούν να αφήσουν την Ουκρανία να πολεμήσει, με την ελπίδα να νικήσει τη Ρωσία. Αλλά είναι σίγουρο ότι ο Πούτιν δεν θα δεχτεί ποτέ την ήττα. Έχει ήδη επενδύσει πάρα πολύ σ’ αυτό τον πόλεμο για να υποχωρήσει χωρίς να έχει τίποτα να επιδείξει.
Εάν οι δυτικοί ηγέτες πιστεύουν ότι η ενθάρρυνσή τους προς την Ουκρανία θα φέρει μια ουκρανική στρατιωτική νίκη, τότε μοιραία παρεξηγούν τις προθέσεις και την αποφασιστικότητα του Πούτιν. Για χάρη της Ουκρανίας, πρέπει να σταματήσουμε τον πόλεμο τώρα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, προτού δεν μείνει τίποτα όρθιο από τη χώρα που θέλουμε να προστατεύσουμε. Πάντως βλέποντας δυτικούς αξιωματούχους σε επισκέψεις τους στο Κίεβο, να πίνουν σαμπάνια χαμογελαστοί ή να βγάζουν φωτογραφίες πασιχαρείς, δεν φαίνεται ούτε κατ’ ελάχιστο να συναισθάνονται το δράμα που βιώνει ο ουκρανικός λαός.
Οι ΗΠΑ είναι οι ενορχηστρωτές και η Ουκρανία το πειθήνιο όργανο.
Ο κατ’ επίφαση ανθρωπισμός έστω και την ύστατη ώρα πρέπει μα μετουσιωθεί σε εργώδη προσπάθεια εξεύρεσης λύσης, που θα θέση τέλος στο δράμα του Ουκρανικού λαού που πληρώνει βαρύτατο φόρο αίματος, όντας αμέτοχος στα γεωπολιτικά παίγνια που παίζονται εις βάρος του…
Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν μόνο δύο τρόποι για να σταματήσει ο πόλεμος γρήγορα και κανένας απ’ αυτούς δεν είναι επιθυμητός από τους δυτικούς ηγέτες.
Ο ένας τρόπος θα ήταν η εμπλοκή το ΝΑΤΟ, με στόχο να επιφέρει ένα γρήγορο, και αποφασιστικό χτύπημα στις δυνάμεις εισβολής της Ρωσίας. Εδώ όμως εμπεριέχεται ο κίνδυνος ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου και γι’ αυτό η Δύση αρνείται να επέμβει άμεσα.
Η άλλη επιλογή είναι να αποδεχθούν οι Ουκρανοί την απώλεια εδαφών και να πειστεί παράλληλα ο Πούτιν να εφαρμόσει μια άμεση κατάπαυση του πυρός, με την πρόσκληση της Ρωσίας σε συνολικές ειρηνευτικές συνομιλίες.
Η τακτική της Δύσης να στηρίζει με όπλα τους Ουκρανούς θα καταστρέψει τη χώρα , ο Πούτιν δεν θα κάνει πίσω σε καμία περίπτωση, ώσπου να νικήσει. Επίσης πρέπει να γίνει αντιληπτό από τους Δυτικούς ηγέτες, ότι όσο η Ουκρανία υποθετικά προσεγγίζει τη νίκη, τόσο εγγύτερα η υφήλιος βαδίζει στο κατώφλι ενός πυρηνικού ολέθρου…
Οι προθέσεις της Ουάσιγκτον
Η δήλωση του Αμερικανού υπουργού Άμυνας Όστιν, ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν παράταση του πολέμου, για να «εξασθενίσει η Ρωσία», δίνει απάντηση για τις πραγματικές προθέσεις των Αμερικανών. Δήλωση που δεν είναι συνακόλουθη με το πνεύμα της αλληλεγγύης και οδύνης για το δράμα του ουκρανικού λαού, που έχει προσφέρει την κάλυψη προφανών γεωπολιτικών συμφερόντων. Η καταστροφή της χώρας, αν και οξύμωρο, επιτείνεται χάρη στην χωρίς προηγούμενο παροχή παντοειδούς βοήθειας προς την Ουκρανία από τις ΗΠΑ και από το σύνολο σχεδόν των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ.
Ο Μπάιντεν αποφασίζοντας να δαπανήσει τόσο σημαντικά ποσά, δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, για να διεξαγάγει αυτόν τον πόλεμο, μέσω των Ουκρανών, είναι επειδή αυτό που υπερασπίζεται εκεί είναι κάτι άλλο, ανείπωτο, άσχετο με τη μοίρα των φτωχών Ουκρανών.
Η Αμερική είναι η μοναδική χώρα που ευνοείται από τον ουκρανικό πόλεμο και επιδιώκει την παράταση αυτού του πολέμου αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στον δύσμοιρο ουκρανικό λαό. Αυτός ο πόλεμος είχε προσχεδιασθεί προ πολλού με μία από τις επιδιώξεις την εξασθένιση, της Ρωσίας ώστε να μην αποτελεί ισχυρή στρατιωτική δύναμη στο πλευρό της Κίνας. Η Ουάσιγκτον θα προσθέσει μία ακόμη λανθασμένη επιλογή στην εξωτερική της πολιτική. Ορθότερη γεωπολιτικά, θα ήταν η σύμπλευση με τη Ρωσία, πολιτική που ακολούθησε ο Τραμπ και η επικέντρωση στον Ινδοειρηνικό όπου αναμένεται η μεγάλη σύγκρουση…
Η ειδική επιχείρηση της Ρωσίας
Αυτή η επιχείρηση ήταν ιδιαίτερη επειδή οι περισσότερες χερσαίες επιχειρήσεις επρόκειτο να πραγματοποιηθούν σε μια αδελφή χώρα και σε περιοχές όπου ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού δεν ήταν εχθρικό προς τη Ρωσία. Η εισβολή της Ρωσίας δεν ήταν μια κλασική επιχείρηση όπου εφαρμόζεται η τεχνική του ρωσικού οδοστρωτήρα, που ισοπεδώνει τις εχθρικές δυνάμεις, τις υποδομές και τους πληθυσμούς με το πυροβολικό. Αυτή η επιχείρηση ήταν ιδιαίτερη επειδή είχε σαν στόχο την απελευθέρωση κυρίως του Ντονμπάς, με πληθυσμό φιλικά διακείμενο προς τους Ρώσους, που ήταν όμηρος των ουκρανο-ναζιστικών αντιποίνων, για 8 χρόνια,
Συνεπώς, η επιχείρηση αυτή ήταν πραγματικά ιδιαίτερη και εξαιρετικά δύσκολο να διεξαχθεί από το ρωσικό στρατό που έπρεπε να καταλαμβάνει έδαφος, αλλά παράλληλα να προφυλάσσει τον άμαχο πληθυσμό, τις υποδομές και τις ζωές των στρατιωτών. Είναι μία από τις πολλές αιτίες των αρχικών αποτυχιών και της καθυστέρησης των πολεμικών επιχειρήσεων. Επιπλέον, αυτή η επιχείρηση έχει διεξαχθεί, μέχρι στιγμής, σε αριθμητική κατωτερότητα (σχεδόν μία έναντι δύο), ενώ η ισορροπία δυνάμεων στο έδαφος που απαιτείται στην επίθεση είναι 3 εναντίον 1, και ακόμη και 5 εναντίον 1 σε αστικοποιημένες περιοχές. Επί πλέον, οι δυνάμεις του Κιέβου αρχικά αντιστάθηκαν κυρίως εντός του αστικού ιστού, χρησιμοποιώντας τους πολιτικούς πληθυσμούς ως ανθρώπινη ασπίδα, όπως επιβεβαιώνεται από έκθεση της Διεθνούς Αμνηστείας.
Οι τραγικές συνέπειες του πολέμου
Με μία πρόχειρη εκτίμηση η χρηματοδότηση της ανάκαμψης της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Ουκρανίας θα κοστίσει 750 δις. δολάρια
.Η ιστορία όμως δείχνει πως οι πρώιμες εκτιμήσεις είναι πιθανό να απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Το κόστος τείνει να κλιμακώνεται. Η διαφθορά μπορεί να σημαίνει ότι θα υπάρξει διαρροή κεφαλαίων, κυρίως από τη διεθνή αρωγή.
Η ανάκαμψη, ειδικά για τα «διεφθαρμένα κράτη», μπορεί να διαρκέσει δεκαετίες. Κατά μέσο όρο, όπως υπολογίζει ο ΟΟΣΑ, χρειάζονται 22 χρόνια για να επανέλθουν οι οικονομίες στα προπολεμικά επίπεδα εισοδήματος
Η απώλεια ζωής, που είναι η μεγαλύτερη τραγωδία στον πόλεμο, είναι αναντικατάστατη. Τα σπίτια, τα σχολεία και οι υποδομές, μπορούν να ανοικοδομηθούν. Η αιματοχυσία στην Ουκρανία -όταν ακόμη και Ουκρανοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι υφίστανται σχεδόν 1.000 απώλειες (νεκροί ή τραυματίες) καθημερινά- είναι μια πραγματικότητα που θα έπρεπε να σημάνει συναγερμό στους «ευαίσθητους» ηγέτες της Δύσης, κινητοποιώντας τους, προς τον άμεσο τερματισμό του πολέμου.
Αντ’ αυτού, συνεχίζονται οι αποστολές οπλικών συστημάτων για τη συνέχιση του πολέμου μέχρι και το θάνατο του τελευταίου Ουκρανού! Σύμφωνα με δελτίο Τύπου του αναπληρωτή γραμματέα Τύπου του Πενταγώνου, Τοντ Μπρισίλ, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενέκριναν τη μεγαλύτερη παράδοση στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, ένα πακέτο πυρομαχικών, όπλων και εξοπλισμού 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Το πακέτο περιλαμβάνει συγκεκριμένα πυρομαχικά για πυραυλικά συστήματα πυροβολικού, πυρομαχικά για πυραυλικά συστήματα εδάφους-αέρος, εκρηκτικά, τεθωρακισμένα ιατρικά οχήματα και ιατρικές προμήθειες,.
Σύμφωνα με τον Guardian .η υποστήριξη . που παρέχεται δεν είναι η σωστή επιλογή για να διατηρηθεί το ουκρανικό έθνος, Ο πόλεμος όμως «πρέπει» να συνεχισθεί κα θα συνεχισθεί!
Όσο θα μαίνεται αυτός ο πόλεμος, τόσο περισσότεροι Ουκρανοί θα εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και τόσο περισσότερες καταστροφές θα προκληθούν στα σπίτια, στις πόλεις, στη βιομηχανία και στην οικονομία τους. Ωστόσο, η τρέχουσα προσέγγιση της Δύσης στην υποστήριξη του πολεμικού στόχου της Ουκρανίας, παρέχοντάς της όπλα για να νικήσει τον επιτιθέμενο και παράλληλα αποφεύγοντας εμφανώς την άμεση στρατιωτική επέμβαση, είναι εγγυημένο ότι θα παρατείνει τον πόλεμο. Η προέλαση της Ρωσίας μπορεί να επιβραδυνθεί, αλλά είναι απίθανο να σταματήσει, ενώ οι καταστροφές θα συνεχίζονται.
Το χειρότερο είναι ότι όσο συνεχίζεται ο πόλεμος και καταστρέφονται οι πόλεις, γίνεται λιγότερο πιθανό να επιστρέψουν οι Ουκρανοί που έχουν καταφύγει σε άλλες χώρες, καθώς θα έχουν χάσει τα σπίτια τους και τις δουλειές τους. Πόσοι Μαριουπολίτες θα επιστρέψουν στην πόλη τους;
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, 10.290.039 άνθρωποι έφυγαν από την Ουκρανία από τις 24 Φεβρουαρίου έως την 1η Αυγούστου, αυτή είναι η εκτίμηση της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.
Αναζητείται λύση
Για να καθίσει ο Πούτιν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα έπρεπε να τεθούν προς συζήτηση τα πάντα – συμπεριλαμβανομένων των συνόρων της Ουκρανίας, των διαχρονικών ανησυχιών της Ρωσίας για την ασφάλεια. Ακόμη και η λογική βάσει της οποίας χαράχτηκαν τα εσωτερικά σύνορα της ΕΣΣΔ, διεθνή σήμερα, από κομμουνιστές ηγέτες ακριβώς για να μην μπορούν οι σοβιετικές δημοκρατίες να γίνουν βιώσιμα ανεξάρτητα κράτη. Το αποτέλεσμα των συνομιλιών δεν χρειάζεται να είναι προκαθορισμένο.
Οι δυτικοί ηγέτες δεν δεν φαίνονται διατεθειμένοι να ανοίξουν αυτή την κουβέντα, κάτι που φαίνεται πως ευνοεί την προσπάθεια τον Πούτιν να επανασχεδιάσει τον χάρτη με τη βία. |Προτιμούν να αφήσουν την Ουκρανία να πολεμήσει, με την ελπίδα να νικήσει τη Ρωσία. Αλλά είναι σίγουρο ότι ο Πούτιν δεν θα δεχτεί ποτέ την ήττα. Έχει ήδη επενδύσει πάρα πολύ σ’ αυτό τον πόλεμο για να υποχωρήσει χωρίς να έχει τίποτα να επιδείξει.
Εάν οι δυτικοί ηγέτες πιστεύουν ότι η ενθάρρυνσή τους προς την Ουκρανία θα φέρει μια ουκρανική στρατιωτική νίκη, τότε μοιραία παρεξηγούν τις προθέσεις και την αποφασιστικότητα του Πούτιν. Για χάρη της Ουκρανίας, πρέπει να σταματήσουμε τον πόλεμο τώρα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, προτού δεν μείνει τίποτα όρθιο από τη χώρα που θέλουμε να προστατεύσουμε. Πάντως βλέποντας δυτικούς αξιωματούχους σε επισκέψεις τους στο Κίεβο, να πίνουν σαμπάνια χαμογελαστοί ή να βγάζουν φωτογραφίες πασιχαρείς, δεν φαίνεται ούτε κατ’ ελάχιστο να συναισθάνονται το δράμα που βιώνει ο ουκρανικός λαός.
Οι ΗΠΑ είναι οι ενορχηστρωτές και η Ουκρανία το πειθήνιο όργανο.
Ο κατ’ επίφαση ανθρωπισμός έστω και την ύστατη ώρα πρέπει μα μετουσιωθεί σε εργώδη προσπάθεια εξεύρεσης λύσης, που θα θέση τέλος στο δράμα του Ουκρανικού λαού που πληρώνει βαρύτατο φόρο αίματος, όντας αμέτοχος στα γεωπολιτικά παίγνια που παίζονται εις βάρος του…