Προφανώς δεν μας ενδιαφέρει και δεν μας αφορά στην Κύπρο η συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων για το πλαίσιο ασφάλειας στα Ελληνικά Πανεπιστήμια. Μας αφορά όμως και μας ενδιαφέρει το τι είπε ο Άγγελος Συρίγος κατά τη σχετική συζήτηση στη Βουλή για τον λόγο κατάρρευσης της Χούντας στις 24 Ιουλίου του 1974.
Και είπε μια πασίδηλη αλήθεια. Ότι η Χούντα «κατέρρευσε υπό το βάρος των ανομημάτων της και κυρίως της Κυπριακής τραγωδίας». Δηλαδή της προδοσίας της Ιωαννιδικής χούντας, η οποία με το πραξικόπημα εναντίον του Προέδρου Μακαρίου άνοιξε διάπλατα τις κερκόπορτες στον Τούρκο εισβολέα.
Γιατί λοιπόν αντιμάχονται κάποιοι αυτή την αυτόδηλη, πασίδηλη και κραυγάζουσα αλήθεια; Στα σοβαρά πιστεύουν ότι η πτώση της χούντας οφείλεται στην εξέγερση του Πολυτεχνείου; Ήμουν ταπεινός μέτοχος τόσο στην κατάληψη της Νομικής Σχολής Αθηνών όσο και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
- Τιμώ τους συναγωνιστές μου σε εκείνα τα συγκλονιστικά συναπαντήματα δημοκρατίας και αντίστασης, τα οποία θα αποτελούν διαχρονικά σύμβολα των αγώνων εναντίον του ολοκληρωτισμού, του αυταρχισμού και της βίας. Ποιος όμως μπορεί να ισχυριστεί ότι η κατάρρευση της χούντας οφείλεται στην «άνοιξη» του ελληνικού φοιτητικού κινήματος και τη σύγκρουσή του με τη δικτατορία;
Αντιλαμβάνονται όσοι προβάλλουν αυτή την άποψη, ότι πληγώνουν τον Κυπριακό Ελληνισμό και διαγράφουν την αδιαμφισβήτητη αλήθεια της ιστορίας;
Και δεν πρέπει να ξεχνούν την ίδια στιγμή ότι οι πρωταίτιοι της προδοσίας του 1974 με ευθύνη των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων δεν δικάστηκαν και δεν τιμωρήθηκαν για το πελώριο εθνικό τους έγκλημα που στοιχειώνει εδώ και μισό αιώνα τον Κυπριακό Ελληνισμό.
Αυτά οφείλουν να έχουν υπ’ όψη τους όσοι ξιφούλκησαν για τις αλήθειες του Άγγελου Συρίγου. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι όλα αυτά διαδραματίστηκαν τις ημέρες των μαύρων επετείων του δίδυμου εγκλήματος εναντίον της Κύπρου. Όταν ο Κυπριακός Ελληνισμός θρηνεί τα θύματα της τραγωδίας και τελεί κηδείες αγνοουμένων 48 χρόνια μετά.
Να θυμούνται. Η ομοψυχία κυπριακού και Μητροπολιτικού Ελληνισμού μπορεί να οικοδομηθεί στη βάση της αλήθειας και όχι στην παραποίηση και τη στρέβλωσή της.
Όταν, μετά την πτώση της χούντας, μέσα από τις στάχτες της κυπριακής τραγωδίας, καταχωρήθηκαν ποινικές διώξεις κατά των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 εναντίον του Προέδρου Μακαρίου, η τότε Κυβέρνηση Καραμανλή ανέστειλε τις διώξεις με επίκληση νομοθεσίας που προέβλεπε ότι μπορεί να υπάρξει μία τέτοια αναστολή «όταν απειλούνται οι σχέσεις της Ελλάδος μετά τρίτης τινός χώρας» (άρθρο 30 παρ. 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας).
- Η χώρα βέβαια δεν ανεφέρθη, αλλά ήταν προφανές ότι επρόκειτο για τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ. Δηλαδή δεν υπήρξε ποινική δίωξη, ούτε βέβαια και τιμωρία, των χουντικών που διέταξαν και εκτέλεσαν την προδοσία του πραξικοπήματος, το οποίο οδήγησε στην τουρκική εισβολή, για να μην αποκαλυφθεί ο ρόλος και οι κραυγαλέες ευθύνες των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ.
Μετά τη συζήτηση της επερώτησης, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Κ. Στεφανάκης απάντησε με δήλωση του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, που είχε γίνει στις 16 Οκτωβρίου 1975:
«Θα παραμείνει βέβαια ακόμα εκκρεμής η δίωξις των υπευθύνων διά το πραξικόπημα της Κύπρου· και τούτο, διότι η Κυβέρνησις νομίζει ότι, κατά την παρούσαν φάσιν του Κυπριακού, δεν είναι δυνατόν να διεξαχθεί η δίκη αυτή, αζημίως, διά την υπόθεσιν της Κύπρου».
Έτσι, η χούντα διώχθηκε και τιμωρήθηκε μόνο για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 και για την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973. Όχι για την εθνική προδοσία της Κύπρου.
*Πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων