Χωρίς τα F-35 τα δύο μίνι αεροπλανοφόρα που ναυπηγούν (με ισπανική τεχνογνωσία) θα είναι σχεδόν άχρηστα, και η τεράστια δαπάνη για την κατασκευή τους θα πάει χαμένη. Επιπλέον, είναι απαράδεκτο για τους Τούρκους που συμμετέχουν στο πρόγραμμα του F-35 από το 2002 ως «εταίρος Επιπέδου 3», να βλέπουν την Ελλάδα που εδώ και 20 χρόνια δεν ασχολήθηκε καθόλου με αυτά τα αεροσκάφη να προχωρά στην απόκτησή τους και οι ίδιοι να μένουν εκτός νυμφώνος. Θεωρώ όμως ότι οι Αμερικανοί δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να δώσουν F-35 στην Ελλάδα χωρίς να τα πάρει ταυτόχρονα και η Τουρκία, διότι πολύ απλά κάτι τέτοιο θα ανέτρεπε άρδην την αεροπορική ισορροπία στο Αιγαίο σε βάρος της Τουρκίας – και οι Αμερικανοί δεν το θέλουν αυτό.
Αν πάλι οι Αμερικανοί επιμείνουν να μην δώσουν τα F-35 στους Τούρκους, και ο Ερντογάν ασκήσει βέτο στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, τότε θα έχει κάνει τη μεγαλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση στον Πούτιν, για την οποία φυσικά θα λάβει σπουδαία ανταλλάγματα. Το 2023 θα περατωθεί η κατασκευή του πυρηνικού αντιδραστήρα στο Ακούγιου ο οποίος κατασκευάζεται με τη βοήθεια Ρώσων τεχνικών και στοίχισε 25 δισεκατομμύρια δολάρια. Η μακροπρόθεσμη στρατηγική στόχευση της Τουρκίας είναι να καταστεί αυτόνομη περιφερειακή Υπερδύναμη. Απαραίτητη προϋπόθεση για να το πετύχει αυτό είναι να αποκτήσει πυρηνικά όπλα και βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. Για όσο διάστημα δεν έχει πυρηνικά όπλα, είναι αναγκασμένη να παραμένει υπό την ομπρέλα προστασίας του ΝΑΤΟ. Όταν όμως αποκτήσει πυρηνικά όπλα, είναι βέβαιο ότι θα αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και θα ακολουθήσει τη δική της ανεξάρτητη εξωτερική και αμυντική πολιτική αφού κανείς δεν θα μπορεί να την αγγίξει ή να την εκβιάσει.
Το ρίσκο της παραγγελίας των πυραύλων εδάφους-αέρος S-400 από τη Ρωσία το πήραν οι Τούρκοι επειδή δεν είχαν άλλη επιλογή. Έπρεπε να προστατεύσουν τον πυρηνικό αντιδραστήρα του Ακούγιου από ενδεχόμενο ισραηλινό προληπτικό πλήγμα εναντίον του, διότι ξέρουν ότι το Ισραήλ δεν δέχεται να αμφισβητηθεί το πυρηνικό του μονοπώλιο από καμία χώρα της ευρύτερης γειτονιάς του, πόσω μάλλον όταν αυτή διάκειται εχθρικά απέναντί του. Κατά το παρελθόν έχει καταστρέψει δύο φορές πυρηνικούς αντιδραστήρες αραβικών χωρών, πάντα στη φάση της περάτωσής τους, λίγο πριν φορτωθούν με πυρηνικό καύσιμο – τον Ιούνιο του 1981 με την επιχείρηση «Opera» εναντίον του αντιδραστήρα του Ιράκ στη Βαγδάτη, και τον Σεπτέμβριο του 2007 με την επιχείρηση «Outside the Box» εναντίον του αντιδραστήρα της Συρίας στο Ντέιρ εζ Ζορ.
Για τέτοιου είδους πλήγματα οι Ισραηλινοί διαθέτουν σήμερα μαχητικά αεροσκάφη stealth τύπου F-35 και βαλλιστικούς πυραύλους «Ιεριχώ». Επομένως οι Τούρκοι χρειάζονταν ένα αντίδοτο σ’ αυτά τα δύο όπλα, και το βρήκαν στους S-400. Υπολόγιζαν ότι αν έπαιρναν και τα F-35 θα ήταν οι μόνοι στον κόσμο που θα ήξεραν τις αδυναμίες και των δύο αυτών οπλικών συστημάτων, και πώς το ένα μπορεί να κατανικήσει το άλλο. Άρα, θα μπορούσαν να εξουδετερώσουν τα ισραηλινά F-35 αφού οι Ισραηλινοί δεν γνωρίζουν τους S-400. Το σχέδιο αυτό όμως ανατράπηκε εξαιτίας της παρέμβασης του εβραϊκού λόμπι στην Ουάσινγκτον, το οποίο πέτυχε να «παγώσει» την παράδοση των F-35 στην Τουρκία.
Άρα ο Ερντογάν παίζει εκ του ασφαλούς με την απειλή άσκησης βέτο. Αν περάσει ο εκβιασμός του, θα πάρει τα F-35 και έχοντας και τους S-400 θα αποτρέψει ή θα αποκρούσει το ισραηλινό προληπτικό πλήγμα κατά του πυρηνικού αντιδραστήρα του. Αν δεν περάσει ο εκβιασμός του, θα έχει τους S-400 για να προσπαθήσει να προστατεύσει τον αντιδραστήρα, και θα έχει και την ευγνωμοσύνη της Ρωσίας επειδή θα είναι ο μόνος εταίρος που της συμπαραστάθηκε ενεργά σε μία περίοδο που την εγκατέλειψαν ακόμη και στενοί της σύμμαχοι. Ακόμη κι αν ο τουρκικός αντιδραστήρας υποστεί ζημιά από τους Ισραηλινούς, ο Ερντογάν φαίνεται να πιστεύει ότι η Ρωσία θα βοηθήσει τους Τούρκους με άλλους τρόπους να προχωρήσουν στην απόκτηση πυρηνικών όπλων. Η πρόσφατη ρήξη άλλωστε Ρωσίας-Ισραήλ που έγινε με αφορμή τη δήλωση Λαβρώφ για την καταγωγή του Χίτλερ, δείχνει ότι οι σχέσεις αυτών των δύο χωρών έχουν ψυχρανθεί.
Το Ισραήλ θεωρεί ότι η Ρωσία με τη στρατιωτική επέμβαση που έκανε στη Συρία το 2015, επέτρεψε στο Ιράν (τον Νο 1 υπαρξιακό εχθρό του Ισραήλ σήμερα) να υπερισχύσει στον συριακό πόλεμο και να εξασφαλίσει τον στρατηγικής σημασίας διάδρομο που ξεκινά από τη δυτική μεθόριό του και μέσω Ιράκ, Συρίας και Λιβάνου φθάνει στη Μεσόγειο και τα ισραηλινά σύνορα. Επίσης, το Ισραήλ ενδέχεται να έχει παίξει καθοριστικό ρόλο σε όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία –μην ξεχνάμε ότι ο Ζελένσκι είναι Εβραίος– προκειμένου να καθηλωθεί και να φθαρεί η Ρωσία ώστε να μην μπορεί να συνδράμει το Ιράν σε περίπτωση που το Ισραήλ εξαπολύσει προληπτικό πόλεμο εναντίον του – κάτι που σχεδιάζεται και προετοιμάζεται εντατικά τα τελευταία 15 χρόνια.