Η μάχη για το κάστρο Ίττερ ήταν η μοναδική φορά στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που Αμερικανοί και Γερμανοί στρατιώτες πολέμησαν ενωμένοι, στις 4-5 Μαΐου 1945.
Βαγγέλης Χωραφάς
Όταν το Τρίτο Ράιχ κατέλαβε την Αυστρία, μετέτρεψε το κάστρο Ίττερ, στο Τυρόλο, σε στρατόπεδο συγκέντρωσης υπό τη δικαιοδοσία του Νταχάου. Στο κάστρο βρίσκονταν φυλακισμένοι, κυρίως, Γάλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι και σημαντικά πρόσωπα. Μεταξύ των φυλακισμένων βρίσκονταν οι Εντουάρ Νταλαντιέ και Πολ Ρεϋνώ, πρώην πρωθυπουργοί της Γαλλίας, οι Μαξίμ Βεϋγκάν και Μορίς Γκαμελέν, στρατηγοί του γαλλικού στρατού που δεν συνεργάστηκαν με την προδοτική κυβέρνηση του Βισύ, καθώς και οι Μισέλ Κλεμανσώ, γιός του πρώην πρωθυπουργού της Γαλλίας, η αδελφή του στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλ και άλλοι. Οι κρατούμενοι χρησίμευαν ως όμηροι που οι Γερμανοί θα μπορούσαν να ανταλλάξουν κάποια στιγμή.
Βαγγέλης Χωραφάς
Όταν το Τρίτο Ράιχ κατέλαβε την Αυστρία, μετέτρεψε το κάστρο Ίττερ, στο Τυρόλο, σε στρατόπεδο συγκέντρωσης υπό τη δικαιοδοσία του Νταχάου. Στο κάστρο βρίσκονταν φυλακισμένοι, κυρίως, Γάλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι και σημαντικά πρόσωπα. Μεταξύ των φυλακισμένων βρίσκονταν οι Εντουάρ Νταλαντιέ και Πολ Ρεϋνώ, πρώην πρωθυπουργοί της Γαλλίας, οι Μαξίμ Βεϋγκάν και Μορίς Γκαμελέν, στρατηγοί του γαλλικού στρατού που δεν συνεργάστηκαν με την προδοτική κυβέρνηση του Βισύ, καθώς και οι Μισέλ Κλεμανσώ, γιός του πρώην πρωθυπουργού της Γαλλίας, η αδελφή του στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλ και άλλοι. Οι κρατούμενοι χρησίμευαν ως όμηροι που οι Γερμανοί θα μπορούσαν να ανταλλάξουν κάποια στιγμή.
Ο διοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Νταχάου, ο οποίος είχε εγκατασταθεί στο κάστρο Ίττερ έπειτα από την απελευθέρωση του στρατοπέδου από τους Αμερικάνους, αυτοκτόνησε στις 2 Μαΐου 1945. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο διοικητής και η φρουρά του κάστρου να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους. Στο κάστρο έμεινε ο ταγματάρχης Κουρτ Ζίγκφριντ Σρέιντερ, που είχε αποστατήσει κρυφά από τα SS και στον οποίο οι κρατούμενοι ανέθεσαν τη φρούρηση της φυλακής. Ωστόσο, γύρω από το κάστρο η κατάσταση ήταν χαώδης με ομάδες των SS να συγκρούονται με τους Αμερικανούς και να εκτελούν αποστάτες της Βέρμαχτ.
Οι φυλακισμένοι έστειλαν ένα Γιουγκοσλάβο αιχμάλωτο, τον Ζβονιμίρ Κούκοβιτς, ή Αντρέ, να ζητήσει βοήθεια από τον προελαύνοντα αμερικανικό στρατό. Μετά από λίγο, έστειλαν και τον Τσεχοσλοβάκο μάγειρα Αντρέας Κρόμποτ για να έρθουν σε επαφή με ομάδες της αντίστασης. Η δεύτερη αποστολή ήταν επιτυχής και ο απεσταλμένος ήρθε σε επαφή με μια ομάδα αποστατών της Βέρμαχτ υπό τον ταγματάρχη Γιόζεφ Γκανγκλ. Ο τελευταίος προσέγγισε τους Αμερικανούς της 12ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, στοιχεία της οποίας είχαν φτάσει στην πόλη Κουφστάϊν, υπό τον υπολοχαγό Τζακ Λι.
Μετά από αυτή την προσέγγιση, η μικτή ομάδα Αμερικανών και Γερμανών, με τη στήριξη λίγων αρμάτων μάχης, έφτασε στο κάστρο και παρατάχθηκε σε θέσεις μάχης. Τη νύχτα της 4ης προς 5η Μαΐου, δυνάμεις των Waffen SS περικύκλωσαν το κάστρο, με στόχο την εκτέλεση των κρατουμένων και ξεκίνησε η μάχη. Οι αμυνόμενοι, στους οποίους προστέθηκαν και οι κρατούμενοι που μπορούσαν να πολεμήσουν, κατόρθωσαν να αντισταθούν μέχρις ότου αμερικανικές δυνάμεις του 142ου Συντάγματος Πεζικού, περικύκλωσαν τις θέσεις των Waffen SS και κατόρθωσαν να τους διαλύσουν, συλλαμβάνοντας 100 αιχμαλώτους.
Ο ταγματάρχης Γιόζεφ Γκανγκλ ήταν το μόνο θύμα της πολιορκίας του κάστρου. Σκοτώθηκε από ελεύθερο σκοπευτή των SS, τρεις ημέρες πριν από την επίσημη λήξη του πολέμου. Τιμήθηκε σαν εθνικός ήρωας στην Αυστρία. Οι Γάλλοι κρατούμενοι επέστρεψαν στο Παρίσι στις 10 Μαΐου 1945.
Ο Τζακ Λι, όταν ρωτήθηκε λίγους μήνες πριν από τον θάνατο του τον Ιανουάριο 1973, πως αισθάνεται για αυτή την ιστορία, σκέφτηκε για λίγο και απάντησε «Ήταν το πιο απίστευτα περίεργο πράγμα».
Η μάχη του κάστρου Ίττερ δεν είχε κάποια ιδιαίτερη στρατιωτική σημασία. Ήταν όμως μια μοναδική στιγμή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν Αμερικανοί και Γερμανοί συμπαρατάχθηκαν απέναντι στο ναζιστικό φανατισμό.
Ο Τζακ Λι, όταν ρωτήθηκε λίγους μήνες πριν από τον θάνατο του τον Ιανουάριο 1973, πως αισθάνεται για αυτή την ιστορία, σκέφτηκε για λίγο και απάντησε «Ήταν το πιο απίστευτα περίεργο πράγμα».
Η μάχη του κάστρου Ίττερ δεν είχε κάποια ιδιαίτερη στρατιωτική σημασία. Ήταν όμως μια μοναδική στιγμή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν Αμερικανοί και Γερμανοί συμπαρατάχθηκαν απέναντι στο ναζιστικό φανατισμό.
---
O Βαγγέλης Χωραφάς, διευθυντής της ιστοσελίδας γεωπολιτικής geoeurope.org, δημοσιεύει καθημερινά πρωτότυπα άρθρα και αναλύσεις και στην προσωπική του σελίδα στο facebook (https://www.facebook.com/vangelis.chorafas).