Ενώ μαινόταν ο πόλεμος Ρωσίας και Ιαπωνίας στην Μαντζουρία το 1904-05 και ενώ αρχικά ο Ρωσικός στρατός αντιμετώπιζε κάποιες δυσκολίες μέχρι να παραδοθεί ο Ιαπωνικός στρατός κάποια εφημερίδα της Αθηνάς δημοσίευσε πρωτοσέλιδο σχέδιο που εξηγούσε από την Αθήνα (sic) πως έπρεπε να δράσει ο Ρωσικός στρατός στην Μαντζουρία. Το σχέδιο έφερε τον τίτλο «δεξιότερα [στρατηγέ] Κουροπάτκιν» και εκπονήθηκε από την ηλιόλουστη Αθήνα από άτομο που προφανώς δεν γνώριζε καν που βρισκόταν η Μαντζουρία για χρήση από τον Ρώσο στρατηγό 8.000 χιλιόμετρα μακριά.
Από: defence-point.gr - Γράφει ο Δρ. Άρης Πετάσης*
Βλέποντας τις τηλεοράσεις και διαβάζοντας τον Τύπο σε Ελλάδα και Κύπρο σχετικά με το Ουκρανικό ήλθε στον νου μου το «δεξιότερα Κουροπάτκιν» μια και όλοι, δημοσιογράφοι και καλεσμένοι, είχαν γνώμη άσχετα επιπέδου γνώσης κυρίως της Ρωσικής ιστορίας. Εάν δεν είχαμε ενώπιον μας τις καταστροφές και τις απώλειες ζωών στο Ουκρανικό έδαφος κάλλιστα θα μπορούσαμε όλα αυτά να τα απολαμβάναμε σαν έργο κινηματογράφου.
Τις προάλλες, σε συνέντευξη μου στο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ στο πρόγραμμα ‘Φωνή της Ελλάδος’ ανάφερα στον πάντα καλά προετοιμασμένο συνομιλητή μου κ. Θάνο Χούπη πως εάν δεν αντιληφθούμε δύο πραγματικότητες στην ιστορία της Ρωσίας θα έχουμε πρόβλημα στο να αντιληφθούμε σωστά τι έχει γίνει στην Ουκρανία: α.) η Σοβιετική Ένωση (δες Ρωσία) έχασε 28 εκατομμύρια νεκρούς κατά τον B’ ΠΠ. Αυτό, δικαιολογημένα προκάλεσε ψύχωση στον Ρωσικό πληθυσμό γιατί σχεδόν όλες οι οικογένειες είχαν νεκρούς.
Εάν τότε ο Ρωσικός στρατός ενεργούσε προληπτικά πριν από την έναρξη του γερμανικού “Σχεδίου Μπαρπαρόσα” ίσως οι απώλειες του θα ήταν πολύ λιγότερες. Τελικά, αδίκως, την πλήρωσε ο Ρώσος στρατηγός Παύλωφ ως εξιλαστήριο θύμα της αδράνειας, και β.) οι επιθέσεις εναντίον της Ρωσίας τα τελευταία σχεδόν 900 χρόνια προήλθαν όλες από δυτικά και μέσω της Ουκρανίας με εκατομμύρια Ρώσσους νεκρούς.
Πιο σημαντικό είναι το γεγονός πως η Ρωσία πάντα δέχεται επιθέσεις από συνασπισμούς χωρών γιατί λόγω της δύναμης και αυτοθυσίας των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων καμιά χώρα από μόνη της δεν τολμά να της επιτεθεί. Μερικά παραδείγματα ομαδικών επιθέσεων ενάντια στην Ρωσία μέσω Ουκρανίας: Το 1240 ο Ρώσος Αλεξάντερ Νέφσκι νίκησε τους Σουηδούς και αργότερα τον λιβονιανό κλάδο των Τευτόνων Ιπποτών.
Στον Livonian War που διήρκεσε 25 χρόνια (1558–1583) τρεις χώρες μαζί επετέθησαν της Ρωσία. Οι τρεις χώρες ήταν: Πολωνία-Λιθουανία, Δανία-Νορβηγία και Σουηδία. Μεταξύ των ετών 1609-1618 η Πολωνία-Λιθουανική Κοινοπολιτεία αυτή την φορά επιτέθηκαν της Ρωσίας και κέρδισαν εδάφη. Το 1709 η γνωστή μάχη της Poltava μέσα στην Ουκρανία η Σουηδία ηττήθηκε.
Η έκβαση της συγκεκριμένης μάχης επέφερε και το τέλος της Σουηδίας ως δύναμης. Από δυτικά μέσω Πολωνίας ήλθε και ο Μέγας Ναπολέων το 1812. Από δυτικά σε όλο το εύρος των σοβιετικών συνόρων επιτέθηκαν και οι ΝΑΖΙ στις 21 Ιουνίου, 1941. Τα αποτελέσματα γνωστά. Ακόμα μια λεπτομέρεια: στον πόλεμο της Κριμαίας το 1853 στο πλευρό της Ρωσίας τάχτηκαν Έλληνες εθελοντές υπό τον Τζαβέλα και πολέμησαν ενάντια στους Άγγλους, Τούρκους και Γάλλους που και οι τρεις μαζί επιτέθηκαν της Ρωσίας.
Διαβάζοντας τα πιο πάνω φαντάζομαι πως ο αναγνώστης έχει ήδη αντιληφθεί πως μετά από εκατόμβες νεκρών, η Ρωσία δεν θα δεχόταν 30 χώρες του ΝΑΤΟ μαζί να σπρώξουν πυρηνικά, χημικά και βιολογικά όπλα στην αυλόπορτα της Ρωσίας. Γι’ αυτό, η ταλαιπωρημένη φράση «ο πόλεμος του Πούτιν» ακούγεται βρισιά εναντίων του Ρωσικού λαού διότι είναι σαν λέγει κάποιος πως ο Ρωσικός λαός θέλει να συνθηκολογήσει και να περικυκλωθεί αλλά ο ‘παράξενος’ Πρόεδρος Πούτιν αρνείται να δεχθεί πυρηνικά και χημικά όπλα στην εξώπορτα της Ρωσίας.
Τώρα σε ό,τι αφορά την ανεξήγητη εμπλοκή της Ελλάδος στην στρατιωτική διένεξη στην Ουκρανία τι μπορεί να πει κάποιος; Και ας μη νομίζει κανείς πως τα μεταχειρισμένα όπλα που στάλθηκαν στις πόλεις της Ουκρανίας δεν είναι επικίνδυνα γιατί μέσα στις μάχες των πόλεων αυτά είναι πολύ χρήσιμα. Πριν λίγες μέρες ο δήμαρχος του Κιέβου είχε ανακοινώσει πως δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση μετά που έδωσε ο Δήμος ατομικά όπλα στον πληθυσμό που τώρα οπλοφορεί ανεξέλεγκτα.
Η Σοβιετική Ένωσε προμήθευσε τους Τούρκους με όπλα και χρήματα κατά την Μικρασιατική καταστροφή σαν αντίδραση στην πράξη του Ελευθέριου Βενιζέλου να στείλει Ελληνικό στρατό για να εμπλακεί υπέρ του στρατηγού Ντενίγιν στο εμφύλιο πόλεμο των Ρώσων. Η Ελλάδα βρισκόταν σε άριστη θέση να ενεργήσει σαν ειρηνοποιός που θα την αποδεχόντουσαν και οι δύο πλευρές αυξάνοντας έτσι και την ήπια ισχύ της χώρας. Μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Τώρα ας ελπίσουμε πως η Ρωσία δεν θα αντιδράσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας με τον να μην βάζει βέτο στα δόλια ψηφίσματα της Βρετανίας για την Κύπρο.
Ακούσαμε ασταμάτητα πως οι κυρώσεις εναντίων της Ρωσίας θα ‘γονατίσουν’ την οικονομία της με αποτέλεσμα την ανατροπή της κυβέρνηση του Προέδρου Πούτιν. Σίγουρα οι κυρώσεις έχουν αρνητικές επιπτώσεις αλλά όμως αποδεδειγμένα συσπειρώνουν τον λαό γύρο από τους ηγέτες του και όχι το αντίθετο. Στην μάχη του Στάλινγκραντ ο λαός της Ρωσίας άντεξε 2,300 νεκρούς την ημέρα για 200 συνεχόμενες μέρες χωρίς να ακουστεί μια φωνή υπέρ της παράδοσης της χώρας.
Θα ήταν τουλάχιστο ανιστόρητο να αναμένει κάποιος πως ο Ρωσικός λαός θα δεχθεί πυρηνικά και χημικά όπλα στην είσοδο της Ρωσίας γιατί υποφέρει από το ‘μαρτύριο’ της έλλειψης Κόκα Κόλα και χάμπουργκερ με πατάτες.
*συνεπής μαθητής της ρωσικής και αμερικάνικης Ιστορίας