 |
| Φωτο: Τουρκική προεδρία |
Από: antinews.gr
Δυσοίωνες προοπτικές για τα ελληνικά και κυπριακά συμφέροντα, διαγράφουν στον ορίζοντα οι εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις Ρωσίας - Ουκρανίας. Μπορεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, θεωρητικά να μην αφορά άμεσα την Ελλάδα, στην πραγματικότητα όμως επηρεάζει καταλυτικά τα εθνικά συμφέροντα.
Κι αυτό, διότι ουσιαστικά, με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ξαναγράφεται το διεθνές Δίκαιο, και εφόσον συμφωνηθούν πολλά από αυτά που ακούγονται, αυτή τη φορά θα είναι ανοικτά εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Κάτι που για πολλοστή φορά αποδεικνύει ότι, εάν, o μη γένοιτο, χρειαστεί να παλέψει ακόμα και στρατιωτικά η Ελλάδα, θα πρέπει να το κάνει μόνη της.
Να σημειωθεί πως στο φόντο του πολέμου στην Ουκρανία, εμφανώς κατόπιν επιταγών του ξένου παράγοντα, επιχειρείται μια επαναπροσέγγιση Ελλάδας - Τουρκίας, όπως φάνηκε και από τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, ή το λιγότερο το προσωρινό «πάγωμα» των υψηλών τόνων στα ελληνο-τουρκικά.
«Εγγυητής» ο Αττίλας
Οι ρωσο-ουκρανικές διαπραγματεύσεις που η Τουρκία κατάφερε να κερδίσει, εμφανιζόμενη έτσι μάλιστα ως «ειρηνοποιός», στην Κωνσταντινούπολη, έχουν μπει σε εξαιρετικά σοβαρά ζητήματα με ιδιαίτερο ελληνικό ενδιαφέρον.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η δήλωση του βοηθού του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, ο οποίος είναι ο επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη.
Αναφερόμενος στις ουκρανικές προτάσεις, όπως ο ίδιος υποστήριξε, είπε: «Στο πλαίσιο της εφαρμογής της αρχής της μη ένταξης σε κάποιο μπλοκ (σ.σ. στρατιωτική Συμμαχία, ΝΑΤΟ) και του καθεστώτος της μη πυρηνικής δύναμης (σ.σ. της Ουκρανίας), έχει καταρτιστεί ένας κατάλογος των κρατών - εγγυητριών δυνάμεων της ασφάλειας της Ουκρανίας».
Κατά πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η Πολωνία, το Ισραήλ, η Τουρκία και ο Καναδάς θα μπορούσαν να συγκαταλέγονται στους εγγυητές ασφαλείας.
Υπογράφουν απώλεια εδαφών
Εξαιρετικά σημαντική, επίσης, είναι η εξής αναφορά του Βλαντιμίρ Μεντίνσκι: «Οι εγγυήσεις ασφαλείας δεν ισχύουν για το έδαφος της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης. Δηλαδή, η Ουκρανία παραιτείται από την επιθυμία να επιστρέψει η Κριμαία και η Σεβαστούπολη με στρατιωτικά μέσα και δηλώνει ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω διαπραγματεύσεων. Φυσικά, αυτό δεν ανταποκρίνεται σε καμία περίπτωση στη θέση μας (σ.σ. τη ρωσική), αλλά η Ουκρανία έχει διατυπώσει τη δική της προσέγγιση».
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι εγγυήσεις δεν ισχύουν και για εκείνο το τμήμα της χώρας, το οποίο οι αρχές του Κιέβου αποκαλούν «ξεχωριστές περιοχές των περιοχών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ». Δηλαδή, για τις περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας, οι οποίες από το 2014 και μετά βρίσκονται υπό τον έλεγχο των φιλορώσων αυτονομιστών. Στη πραγματικότητα, της Ρωσίας.
Να σημειωθεί ότι εσχάτως, ένας εκ των επικεφαλής των αυτόνομων περιοχών της Ανατολικής Ουκρανίας δήλωσε ότι πρόθεσή του είναι να ανακοινώσει δημοψήφισμα προκειμένου να ενταχθεί η περιοχή στην Ρωσία.
Ιδιαίτερα σημαντικό ερώτημα, επίσης, είναι τι θα γίνει με τις περιοχές τις οποίες έχουν καταλάβει οι ρωσικές δυνάμεις, όπως κυρίως με τη μεγαλύτερη πόλη που έχουν καταλάβει -στο μεγαλύτερο μέρος της- στην Ουκρανία, τη Μαριούπολη, ή την Χερσόνα και άλλες.
Το πλέον σοβαρό είναι ότι, εάν το Κίεβο υπογράψει την απεμπόληση των δικαιωμάτων του επί ουκρανικών εδαφών (κατεχόμενων - Ανατολικής Ουκρανίας, Κριμαίας, κ.ο.κ.), αυτό θα αποτελέσει ένα πολύ αρνητικό προηγούμενο και πλήγμα για το υπάρχον διεθνές Δίκαιο.
Ουσιαστικά, κατακυρώνει ότι, με τη βία των όπλων και διπλωματικών τεχνασμάτων, όπως άλλωστε έπραξε και η Τουρκία στην Κύπρο, ξαναγράφεται το διεθνές Δίκαιο. Να σημειωθεί ότι η Τουρκία έχει ξεδιπλώσει όλη τη γκάμα των διεκδικήσεών της προς την Ελλάδα και την Τουρκία, για το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο, την ΑΟΖ και την Υφαλοκρηπίδα, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, τον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα.
Άξια ιδιαίτερης προσοχής, επίσης, είναι η επιμονή της Άγκυρας για τη Θράκη. Κατηγορεί συστηματικά την Ελλάδα για παραβίαση των Συνθηκών (και της Συνθήκης της Λωζάννης, όπως και για τα νησιά του Αιγαίου), ενώ έχει βαφτίσει τη μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής, «τουρκική».
Αμερικανικό πράσινο φως;
Τα όσα σοβαρότατα διαδραματίζονται στις συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη, σημειώνονται μόλις μερικές ημέρες μετά τις δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου, Τζο Μπάϊντεν.
Όπως ο ίδιος είπε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο, Reuters, η Ουάσιγκτον θα σεβαστεί τις αποφάσεις του Κιέβου, εάν αυτό αποφασίσει να παραχωρήσει έδαφος της Ουκρανίας, προκειμένου να διαπραγματευτεί τον τερματισμό της σύγκρουσης με τη Ρωσία.
Είναι «αποκλειστικά στην κρίση της Ουκρανίας» εάν ο πρόεδρος, Βολοντιμήρ Ζελένσκι, θέλει να παραχωρήσει οποιοδήποτε κομμάτι γης για να διαπραγματευτεί μια κατάπαυση του πυρός με τη Ρωσία, είπε.
«Δεν πιστεύω ότι θα χρειαστεί να το κάνουν αυτό», πρόσθεσε, σημειώνοντας ωστόσο ότι «έχουν γίνει συνομιλίες στις οποίες δε συμμετείχα», μεταξύ εκπροσώπων του Κιέβου και της Μόσχας. Και πρόσθεσε: «Τίποτα για την Ουκρανία χωρίς την Ουκρανία. Είναι στη δική τους κρίση».
Εάν πράγματι οι ΗΠΑ έχουν δώσει το πράσινο φως για κάτι τέτοιο, κάτι που θεωρείται πάρα πολύ πιθανό, για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι ο δρόμος που έχουν να διανύσουν η Ελλάδα και η Κύπρος θα είναι πολύ δύσκολος, και ότι θα πρέπει να παλέψουν μόνες τους για τα εθνικά συμφέροντα, στήνοντας παράλληλα συμμαχίες και λυκοσυμμαχίες με άλλες δυνάμεις.
Κάτι, ωστόσο, που η κυβέρνηση, ως όλα δείχνουν, αδυνατεί
να κάνει, ενώ την ίδια στιγμή αυξάνονται οι υποψίες για υπόγειες
διεργασίες για καζάν - καζάν (win - win) «συνεκμετάλλευση».