Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη που γράφω στα αγγλικά, αλλά αυτή τη στιγμή έχω πρόσβαση μόνο στο νορβηγικό πληκτρολόγιο και είναι αδύνατο να γράψω αποτελεσματικά στα ελληνικά.
Από: capital.gr - Κώστας Στούπας
Διαβάζω τα άρθρα σας από την οικονομική κρίση το 2008 και με εμπνεύσατε να μετακομίσω και να εργαστώ στο εξωτερικό το 2012 και να επενδύσω στα χρηματιστήρια στα χαμηλά κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης τον Μάρτιο του 2009.Μετά τον Covid-19 άλλαξα θέση σε μια μεγάλη διεθνή εταιρεία από υπάλληλος γραφείου σε υπάλληλο εξ αποστάσεως που σχεδιάζει να μετακομίσει και να εργαστεί από την Ελλάδα.
Το συζήτησα με την εταιρεία μου και συμφωνήσαμε ότι ο τρόπος για να προχωρήσουμε είναι να προσληφθώ από το τμήμα της εταιρείας στην Ελλάδα (καθώς δραστηριοποιούνται στη ναυτιλιακή βιομηχανία έχουν μεγάλο γραφείο στην Αθήνα).
Ομολογώ ότι από την πρώτη μέρα που επέστρεψα και προσπάθησα να συνεννοηθώ με τις εφορίες, είχα την εντύπωση ενός κράτους σε χρεοκοπία, αλλά αφού προσέλαβα έναν λογιστή για να με βοηθήσει, κατάφερα να αποκτήσω πρόσβαση στο Taxis και να ξεκινήσω τη διαδικασία πρόσληψης.
Η προσφορά εργασίας:
Η εταιρεία μου πρόσφερε ακαθάριστο μισθό 70.000 ευρώ που εκ πρώτης όψεως φαίνεται εντάξει.
Ξεκινώντας να διερευνώ ποιοι είναι οι φόροι και τα τέλη που πρέπει να πληρώσουμε ο εργοδότης μου και εγώ, κατέληξα στο συνημμένο φύλλο υπολογισμού.
Η εταιρεία πρέπει να πληρώσει 85.778 ευρώ για την απασχόλησή μου και εγώ παίρνω καθαρά 41.764 ευρώ ή με άλλα λόγια πρέπει να πληρώσω 51,31% φόρους και τέλη...
Χρησιμοποιώντας το καθεστώς Brain Gain που διαφημίζει ο πρωθυπουργός θα πάρω καθαρά 50.940 ευρώ ή με άλλα λόγια θα πρέπει να πληρώσω 40,61% φόρους και τέλη.
Εν τω μεταξύ, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι όταν έρθει ο λογαριασμός των δαπανών Covid δεν θα επιβάλουν ακόμη περισσότερους φόρους και τέλη.
Η προσφορά απορρίφθηκε και επεξεργάζομαι μια συμφωνία για να εργαστώ ως σύμβουλος, δημιουργώντας μια εταιρεία στη Βουλγαρία με ενιαίο φορολογικό συντελεστή 10% και να ζω στο εξωτερικό.
Η Ελλάδα έχει ωραίο και ηλιόλουστο καιρό, αλλά η Ταϊλάνδη, η Καμπότζη, η Ινδονησία και οι Φιλιππίνες έχουν ακόμα καλύτερο καιρό, χαμηλότερο κόστος ζωής και περισσότερη ελευθερία.
Η επιστολή απόρριψής μου προς τον εργοδότη:
"Πήρα το συμβόλαιο από την XXXXX (επωνυμία εταιρείας) στην Ελλάδα αλλά φοβάμαι πως δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι.
Το ακαθάριστο προσφερόμενο ποσό υπόκειται σε χρέωση 14,12% ασφάλισης υγείας που καταβάλλεται από εμένα και ο εργοδότης πρέπει να πληρώσει επιπλέον 25%.
Επιπλέον, προστίθεται φόρος εισοδήματος 30% στο υπόλοιπο ποσό.
Αν συνοψίσετε όλους τους φόρους και τις επιβαρύνσεις, το 52% των όσων πληρώνει ο εργοδότης πηγαίνει στο δημόσιο και το 48% πηγαίνει σε εμένα.
Τούτο δεν μπορεί να λειτουργήσει γιατί δεν έχω πρόθεση να εργαστώ για την κυβέρνηση και τις κοινωνικές της πολιτικές.
Ήξερα όλα αυτά τα θέματα και όλη την ελληνική γραφειοκρατία από την αρχή και γι' αυτό αρχικά πρότεινα να εργαστώ ως σύμβουλος...".
Εάν κάποιος στην κυβέρνηση πιστεύει ότι η Ελλάδα θα προσελκύσει μεγάλες εταιρείες και ανθρώπους υψηλής μόρφωσης να εργαστούν και ότι η Ελλάδα θα γίνει τεχνολογικός κόμβος, θα πρέπει να "ξυπνήσει", να ανοίξει τα μάτια του και να δει τι προσφέρουν οι άλλοι στη γειτονιά μας αλλά και μακρύτερα...
Σε περίπτωση που δημοσιευτεί το παραπάνω κείμενο παρακαλώ μην δημοσιεύσετε κανένα όνομα (Επωνυμία εταιρείας και το όνομά μου)
ΥΓ: Γνωρίζω ότι το καυτό θέμα αυτή τη στιγμή είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, αλλά η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση και θα είναι σε ακόμα πιο δύσκολη κατάσταση όταν έρθει ο λογαριασμός για το "δωρεάν γεύμα".
Ο Θεός να βοηθήσει όποιον αποφασίσει να μείνει στην Ελλάδα!
Τις καλύτερες ευχές
P.
( Μετάφραση από αγγλικά ΚΣ)