Photo: novakdjokovic.com |
Του Στρατή Μαζίδη
Αλλά "έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε", θα μπορούσε να ανταπαντήσει κανείς στη μακρινή χώρα η οποία είναι γνωστή για τα συμπαθέστατα καγκουρό και τα κοάλα της.
Ειλικρινά δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς ποιος ήταν ο επιδιωκώμενος στόχος των Αυστραλών, οι οποίοι είναι σοβαρά εκτεθειμένοι στα μάτια των δημοκρατικών ανθρώπων. Οι ίδιοι θέσπισαν έναν κανόνα ανοίγοντας όμως το παράθυρο της εξαίρεσης. Οι ίδιοι είπαν στον σπουδαίο Σέρβο αθλητή να έρθει και οι ίδιοι τον έκλεισαν σε ένα ξενοδοχείο τελώντας υπό κράτηση, όταν ήρθε με τις προϋποθέσεις που είχαν τεθεί.
Εν συνεχεία οι ίδιοι του έδωσαν το δικαίωμα να προσφύγει στη δικαιοσύνη, την οποία πάλι οι ίδιοι μετά ποδοπάτησαν μη σεβόμενοι μια απόφαση της κοινής λογικής. Τελικά τον έδιωξαν. Τον άφησαν να έρθει για να τον διώξουν.
Ο Τζόκοβιτς από την πλευρά του έφυγε αλλά ως νικητής με το κεφάλι ψηλά. Συμφωνεί κανείς ή όχι μαζί του, έμεινε σταθερός στις αποφάσεις και τις πεποιθήσεις του. Δεν προκάλεσε. Κινήθηκε στα πλαίσια της νομιμότητας και σε όλο αυτό το κλίμα ψυχολογικής πίεσης στάθηκε όρθιος προτιμώντας να πετάξει ένα ακόμη ρεκόρ στο Αυστραλιανό Open και το σεβαστό ποσό που πιθανότατα θα κέρδιζε.
Η κοινωνία από την πλευρά της έχασε μια ευκαιρία να δείξει ότι μέσα σε όλον αυτόν τον παραλογισμό που ζούμε, πως εξακολουθεί να διατηρεί κάποιες σταθερές της.