 |
| Ακόμη και μια ρεαλιστική κατανόηση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας για «ρύθμιση» του περιφερειακού τους ανταγωνισμού στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη θα μπορούσε να επιτρέψει στην Αμερική να επικεντρωθεί πιο στενά στην «συγκράτηση» της Κίνας αντί να πρέπει να ισορροπεί ταυτόχρονα τέτοιες προσπάθειες μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας. |
Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Για να το εξηγήσουμε, οι ΗΠΑ φαίνεται να εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο επαναβαθμονόμησης της επί του παρόντος εχθρικής προσέγγισής τους προς τη Ρωσία πριν από την πρώτη πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση μεταξύ των δύο ηγετών τους μετά την ανάληψη των καθηηκόντων του νέου προέδρου των ΗΠΑ Μπάιντεν νωρίτερα αυτό το έτος. Παραδείγματα αυτού περιλαμβάνουν την εκ των πραγμάτων αποδοχή των ΗΠΑ της επικείμενης ολοκλήρωση ςτου αγωγού φυσικού αερίου Ρωσίας-Γερμανίας Nord Stream II που η προηγούμενη διοίκηση έκανε ό,τι μπορούσε για να σταματήσει. Το μόνο που οι ΗΠΑ σκοπεύουν να κάνουν ως απάντηση είναι να επιβάλουν ως επί το πλείστον επιφανειακές κυρώσεις εναντίον ορισμένων οντοτήτων σε μια κίνηση που θεωρούνται σε μεγάλο βαθμό από πολλούς παρατηρητές ως απλώς μια προσπάθεια «να σώσει τα προσχήματα» καθώς αποσύρεται από την πολιτική του προκατόχου της.
Επιπλέον, ο γραμματέας Τύπου του Πενταγώνου δήλωσε στα τέλη του περασμένου μήνα ότι η χώρα του δε θεωρεί τη Ρωσία ως «εχθρό», η οποία είναι μια ακόμη αλλαγή πολιτικής σε σύγκριση με τη διοίκηση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ. Παρόλο που οι αμερικανικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας παραμένουν σε ισχύ, όπως και οι ίδιες της ΕΕ που επιβλήθηκαν υπό την πίεση των ΗΠΑ λόγω της λεγόμενης «αλληλεγγύης» μετά την επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία στις αρχές του 2014, υπάρχει λόγος για προσεκτική αισιοδοξία ότι οι διμερείς δεσμοί θα βελτιωθούν ρεαλιστικά στο ερχόμενο μέλλον. Αυτή η τάση έρχεται σε αντίθεση με τις τελευταίες εξελίξεις στις σχέσεις Κίνας-Αμερικής.
Η διοίκηση του Μπάιντεν αναβίωσε εκπληκτικά τη θεωρητική συνωμοσία του προκατόχου της ισχυριζόμενη ότι ο COVID-19 προκλήθηκε από μια κινεζική βιολογική εργαστηριακή διαρροή παρά την τελευταία μελέτη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) σχετικά με αυτό το ζήτημα, θεωρώντας ένα τέτοιο σενάριο εξαιρετικά απίθανο. Οι ΗΠΑ έχουν επίσης αυξήσει την πίεση στην Κίνα αναμιγνυόμενες πιο ενθουσιωδώς στις εσωτερικές της υποθέσεις, ιδιαίτερα στην αυτόνομη περιοχή Xinjiang Uyghur (XUAR). Στο περιφερειακό μέτωπο, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τη μη εποικοδομητική στάση των Φιλιππίνων απέναντι σε μια πρόσφατη διαμάχη στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και διαδίδουν ψεύτικες ειδήσεις σχετικά με μια κινεζική βάση στην Καμπότζη.
Η πιθανή βελτίωση των σχέσεων Ρωσίας-Αμερικής παράλληλα με την επιδείνωση των κινεζικών-αμερικανικών σχέσεων υποδηλώνει έντονα πως οι ΗΠΑ σκέφτονται σοβαρά να διπλασιάσουν τις αντι-κινεζικές πολιτικές τους στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Σε τελική ανάλυση, ακόμη και μια ρεαλιστική κατανόηση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας για «ρύθμιση» του περιφερειακού τους ανταγωνισμού στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη θα μπορούσε να επιτρέψει στην Αμερική να επικεντρωθεί πιο στενά στην «συγκράτηση» της Κίνας αντί να πρέπει να ισορροπεί ταυτόχρονα τέτοιες προσπάθειες μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας. Σε αυτό το σενάριο, οι εξωτερικές κλιμακώσεις των εντάσεων στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας θα επιδεινώνονταν.
Η αναβίωση της θεωρίας συνωμοσίας της διαρροής του κορωνοϊού από εργαστήριο του πρώην Προέδρου Trump και η προθεσμία των 90 ημερών της διοίκησης Biden στην Κοινότητα Πληροφοριών της χώρας του για να καταλήξει σε ένα πιο σαφές συμπέρασμα σχετικά με την προέλευση του ιού σημαίνει ότι αυτό το τεχνητά κατασκευασμένο σκάνδαλο θα παραμείνει στη συνείδηση του παγκόσμιου κοινού όλο το καλοκαίρι. Το ψευδές υπονοούμενο ότι ίσως η Λαϊκή Δημοκρατία φταίει κρυφά για την πανδημία θα μπορούσε να προσφέρει την κάλυψη για «αιτιολόγηση» πιο επιθετικών αμερικανικών ενεργειών στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Αυτό θα μπορούσε να λάβει τη μορφή αυξανόμενης στρατιωτικής υποστήριξης για την Ταϊβάν και ενθάρρυνσης της πεισματικής συμπεριφοράς των Φιλιππίνων για παράδειγμα.
Όλοι οι περιφερειακοί παίκτες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι χειραγωγούνται από τις ΗΠΑ για να χρησιμεύσουν ως πιόνια στον υβριδικό πόλεμο της Αμερικής στην Κίνα. Επομένως, πρέπει να ασχοληθούν περισσότερο με ρεαλιστικές, όχι προκλητικές, πολιτικές, ώστε να αποφευχθεί μια αμερικανική οραματισμένη καταστροφή και διακυβέρνηση στη θάλασσα της Νότιας Κίνας. Είναι εδώ όπου πολλοί μπορούν να μάθουν από το παράδειγμα του Βιετνάμ, το οποίο διατηρεί εξίσου εξαιρετικές σχέσεις με την Κίνα και τις ΗΠΑ, χωρίς να το κάνει με κανένα από τα έξοδά τους, παρά τα ανεπίλυτα εδαφικά του ζητήματα με το Πεκίνο. Μόνο μέσω εποικοδομητικής δέσμευσης, όχι εξωτερικά υποστηριζόμενων πολιτικών σύγκρουσης, η Θάλασσα της Νότιας Κίνας θα παραμείνει ειρηνική.