Την πρόθεσή του να επισκεφθεί την Περσία μετά το Ιράν εξέφρασε ο Αλέξης Τσίπρας. Ο μόνος τρόπος φυσικά για να συμβεί αυτό είναι να βρει τον Μάικλ Τζέι Φοξ και να ταξιδεύσουν μερικούς αιώνες πίσω.
Αστειεύομαι. Δεν έκανε τέτοια δήλωση ο πρωθυπουργός, όχι φυσικά πως δε θα μπορούσε αλλά βρίσκω την αφορμή από το τιτίβισμα με το οποίο εντάσσει το Ιράν στον αραβικό κόσμο. Εδώ έκανε τη Λέσβο δύο νησιά. Χώρια ότι η Αυστραλία, Ισραήλ (από χρόνια) και Αζερμπαϊτζάν ανήκουν στην Ευρώπη ελέω Γιουροβίζιον.
Πλήθος αρνητικών σχολίων, πολλών εκ των οποίων υβριστικά φανερώνοντας με τον τρόπο αυτό το γενικότερο φτωχό μας επίπεδο στην κριτική. Οι ύβρεις έρχονται όταν απουσιάζουν τα επιχειρήματα ή η ευφυΐα να εκφράσει κανείς κάτι εύστοχο με λίγα λόγια.
Ο πρωθυπουργός και οι πέριξ αυτόν που χειρίζονται τα κοινωνικά του δίκτυα, είναι σαφέστατα ανόητοι. Και όχι μόνο. Πρώτον είναι αμόρφωτοι. Πού να γνωρίζουν στοιχειώδη ιστορία αλλά και γεωγραφία; Το ότι κατέχει κάποιος ένα πτυχίο δεν τον καθιστά αυτομάτως ούτε μορφωμένο ούτε καλλιεργημένο. Σε δεύτερο χρόνο έρχεται η ανοησία, διότι όταν δε γνωρίζεις κάποια ή μάλλον πολλά πράγματα, φροντίζεις τουλάχιστον να μην εκτίθεσαι.
Ο Τσίπρας εκτός από προδότης ή δειλός, θεωρείται πλέον και βλαξ. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο από τα δύο. Νομίζω όμως πως είναι πραγματικά υποτιμητικό να κατέχεις ένα υψηλό αξίωμα και από κάτω να σε θεωρούν ηλίθιο.
Είναι αυτή η ηλιθιότητα του χαζοχαρούμενου που τριγυρνά την Ευρώπη με ξεκούμπωτα πουκάμισα με άνευ λόγου χαμόγελα, που νομίζει πως διαπραγματεύεται ενώ όλοι τον δουλεύουν. Είναι αυτή η ηλιθιότητα ενός άσχετου άνδρα που υποδέχεται επίσημο καλεσμένο αλλά αγνοεί ακόμη και το πως πρέπει να στήσει το σώμα του.
Είναι αυτή η ηλιθιότητα που μετατρέπει το ελεύθερο ΟΧΙ σε δουλικό ΝΑΙ, την τραγωδία σε θρίαμβο, τη δολοφονία της κοινωνίας σε έξοδο από την κρίση. Αυτό βέβαια ενέχει μια αλήθεια αλλά όχι όπως την εννοεί ο Τσίπρας ή έτερος κυβερνητικός εταιρός, αφού πεθαίνοντας κανείς, εξέρχεται μια και καλή της κρίσης.
Σε κάθε περίπτωση, ο Τσίπρας είναι αυτός που είναι. Κάποιοι τον υποδείκνυαν από παλιά. Άλλοι τον πήραν χαμπάρι στην πορεία του πρώτου επταμήνου του βλέποντας πως είναι πολύ χειρότερος του Σαμαρά και άλλοι, τόσοι όσοι χρειάζονταν, παρά τα ψέματά του και τη δήμευση των όποιων χρημάτων στις τράπεζες, τον επανεξέλεξαν πανηγυρικά τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Ο Τσίπρας πρέπει να φύγει χθες και με κακό τρόπο κατά την ευαγγελική παραβολή του αμπελώνα και των δολοφόνων του γιου του ιδιοκτήτη. Θα μου πείτε, και ποιος να αναλάβει; Ο επόμενος, μέχρι να τον διώξουμε κι αυτόν αν συνεχίσει τα ίδια, να ξεσκαρτάρουμε το σύστημα, μπας και κάποια στιγμή βρεθεί ένας λογικός νοικοκύρης άνθρωπος που θα θέλει πραγματικά να κάνει δύο πράγματα στον τόπο μας.