Από: newpost.gr
Απάντηση και διά των όπλων στις συνεχείς προκλήσεις της Άγκυρας, με τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας να λειτουργούν μεν σαν δύναμη αποτροπής, μα να βρίσκονται ταυτοχρόνως και με το... δάχτυλο στη σκανδάλη. Ένα δάχτυλο που απ' ό,τι φαίνεται... θα μείνει αρκετό καιρό κολλημένο εκεί. Αρκετό όσο οι... φίλοι γείτονες πετάνε πάνω από νησιά του Αιγαίου παραβιάζοντας το FIR Αθηνών ή προσπαθούν «στη ζούλα», αγγίζοντας τον βυθό, να φτάσουν ως την ελληνική ακτογραμμή. Ας μην προτρέχουμε όμως.
Σε πλήρη ετοιμότητα το Πολεμικό Ναυτικό (και από αέρος)
Η πρόσφατη εξαιρετικά επιτυχημένη βολή εκπαιδευτικής τορπίλης-η πρώτη από το P3 «ενδιάμεσης λύσης»- κατέδειξε ότι τα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας του Πολεμικού Ναυτικού μπορούν να αποτελέσουν ένα ακόμη πανίσχυρο όπλο στη «φαρέτρα» των Ενόπλων Δυνάμεων. Το μοναδικό P3 το οποίο πετά στο Αιγαίο, αν και με ιδιαίτερα περιορισμένη αναβάθμιση αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από χρήσιμο στην κρίση του καλοκαιριού του 2020.
Όταν μαζί με τα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα του Στόλου S-70 Aegean Hawk και ΑΒ-212, μετατράπηκε σε εφιάλτη των Τουρκικών υποβρυχίων με πιο ηχηρό παράδειγμα το περιστατικό ανοιχτά του Κάβο Ντόρο όταν κυριολεκτικά... ξετρύπωσαν το υποβρύχιο κλάσης «209» και το καταδίωξαν ανελέητα το ανάγκασαν στο τέλος και αφού «είχε σκάσει» από έλλειψη οξυγόνου να αναδυθεί την ώρα που το είχαν «κλειδώσει». Σε περίοδο επιχειρήσεων το Τουρκικό υποβρύχιο θα είχε καταστραφεί με το P3 Orion να παίζει καθοριστικό ρόλο στον εντοπισμό του με τη χρήση των ηχοσημαντήρων που διαθέτει.
Οι ρυθμοί εργασίας δείχνουν ότι το αεροσκάφος θα παραδοθεί πιθανότατα το 2023 αφού έως τώρα έχει ολοκληρωθεί περίπου στο 75% ενώ απαραίτητες θα είναι και οι δοκιμές πριν κριθεί ως επιχειρησιακό. Στο πρώτο P3 Orion απασχολούνται πλέον λιγότεροι από 60 εργαζόμενοι αντί 200 σύμφωνα με τον προγραμματισμό. Τα δομικά μέρη ναι μεν έχουν ολοκληρωθεί όμως υπολείπεται σημαντικό έργο στα ηλεκτρονικά συστήματα του αεροσκάφους. Όσο για τα υπόλοιπα τρία προς αναβάθμιση αεροσκάφη αυτά περιμένουν τη σειρά τους.
Όλα τα δομικά και για τα τέσσερα αεροσκάφη έχουν παραληφθεί και παραμένουν στις αποθήκες της ΕΑΒ ενώ έχει παραληφθεί και το Τακτικό Σύστημα (Mission System) το οποίο αποτελεί ουσιαστικά την ‘’καρδιά’’ του P3 Orion. Kαι μάλιστα το Τακτικό Σύστημα έχει ήδη εγκατασταθεί και λειτουργεί σε ειδικό χώρο προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για την εκπαίδευση του προσωπικού.
Τα Στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού κάνουν λόγο για ένα απόλυτα ψηφιακό υπερσύγχρονο σύστημα το οποίο εκτινάσσει τις επιχειρησιακές δυνατότητες του ΑΦΝΣ αφού μπορεί να επικοινωνεί με Μονάδες Επιφανείας, ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα,το ιπτάμενο ραντάρ ΑΣΕΠΕ και επίγειους σταθμούς, να έχει ανά πάσα στιγμή συγκεντρωμένη την τακτική επιχειρησιακή εικόνα και να μπορεί να κατευθύνει όπλα προς τους στόχους.
Σε κάθε περίπτωση το πρόγραμμα έχει ήδη πληρωθεί, το Πολεμικό Ναυτικό και οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν άμεση ανάγκη και τα τέσσερα αναβαθμισμένα P3 και πλέον είναι απαραίτητο να ληφθούν αποφάσεις ώστε να ασκηθεί πίεση και η ΕΑΒ να παραδώσει το συντομότερο τα αεροσκάφη.
Κωδικός «Κολύμπι στον Βόσπορο»: Μία ιστορία όχι το τόσο παλιά
Καλοκαίρι του 2020 και ο Ελληνικός Στόλος έχει αναπτυχθεί στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο απέναντι στον Τουρκικό. Το ερευνητικό «Oruc Reis» ξεκινά έρευνες και η ένταση χτυπά «κόκκινο». Αρκετές εβδομάδες αργότερα οι δύο Στόλοι επιστρέφουν στους Ναυστάθμους και το Ελληνικό Επιτελείο αποτιμά την εικόνα. Και το ξεκάθαρο συμπέρασμα είναι ότι τα τέσσερα υποβρύχια κλάσης «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» όχι απλά είχαν εξασφαλίσει το απόλυτο πλεονέκτημα, όντας σε καίριες θέσεις και «αόρατα» από τα Τουρκικά sonar αλλά σε περίπτωση σύγκρουσης θα επέφεραν το πιο βαρύ πλήγμα στις Μονάδες επιφανείας των γειτόνων σε βαθμό που ενδεχομένως και να καθόριζε το αποτέλεσμα της αναμέτρησης. Ακόμα και αν στους τορπιλοσωλήνες τους διέθεταν τορπίλες ηλικίας 40 ετών ξεπερασμένης τεχνολογίας.
Και αυτό για τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια ήταν το μεγάλο «αγκάθι» για το Πολεμικό Ναυτικό με το ζήτημα της απόκτησης καινούργιων τορπιλών βαρέως τύπου να περνά από «χίλια κύματα», αναβολές και καθυστερήσεις. Η απόφαση να κλείσει οριστικά το ζήτημα με την ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, τους Επιτελείς του ΠΝ και τα Στελέχη της ΓΔΑΕΕ να ολοκληρώνει επιτέλους τη συμφωνία, αποτελεί βαθιά «ανάσα» κυρίως για τα πληρώματα των «214». Γιατί πλέον γνωρίζουν ότι το τακτικό τους πλεονέκτημα κρυμμένα εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια θα μετουσιώνεται στην απόλυτη καταστροφή για τα στοχοποιημένα εχθρικά πλοία.
Το πρόγραμμα συνολικού κόστους 112 εκ ευρώ που έφερε στο τέλος Δεκεμβρίου στην αρμόδια επιτροπή εξοπλισμών του Κοινοβουλίου ο Νίκος Παναγιωτόπουλος προβλέπει την απόκτηση 44 Γερμανικών τορπιλών SeaHake Mod4 βαρέως τύπου. Με τις διαπραγματεύσεις να ολοκληρώνονται με το μεγαλύτερο δυνατό όφελος για το Πολεμικό Ναυτικό αφού η αρχική συμφωνία προέβλεπε την απόκτηση 36 τορπιλών SeaHake Mod 4, τον εκσυγχρονισμό ακόμη 18 παλαιότερων τορπιλών στα ηλεκτρονικά τους και την προμήθεια 25 συστοιχιών για τορπίλες παλαιού τύπου. Η εκτίναξη του κόστους «πάγωσε» τις διαπραγματεύσεις και τελικά έπειτα από τη συνεχή πίεση της ηγεσίας του Πολεμικού Ναυτικού βγήκε «λευκός καπνός» με την τελική συμφωνία να αφορά την αγορά 44 SeaHake Μod4. Τορπίλες που υπερίσχυσαν των Γαλλικών και Ιταλικών αφού είναι απόλυτα συμβατές με τα «214» και μπορούν να ενσωματωθούν άμεσα στο τακτικό σύστημα μάχης.
Toρπίλες σαφώς πιο σύγχρονες από αυτές που διαθέτουν τα Τουρκικά υποβρύχια αφού πρόκειται ναι μεν για τορπίλες DM2A4 ωστόσο οι Ελληνική SeaHake αποτελεί πολύ πιο εξελιγμένη έκδοση. Καθώς οι Τουρκικές κατασκευάστηκαν το 2004 ενώ οι Ελληνικές θα είναι δύο γενιές πιο εξελιγμένες σε ότι αφορά τα ηλεκτρονικά και τα προγράμματα τα οποία θα διαθέτουν στο λογισμικό τους. Οι καινούργιες τορπίλες αναμένεται να έχουν παραδοθεί στον Στόλο εντός των επόμενων 18 μηνών.