Έρχεται Ερευνα-«Ανατροπή» για τον SARS-COV 2 που θα αλλάξει τα δεδομένα;

Excellentcc / pixabay

Η εκπομπή του 98.4 με τον Γ. Σαχίνη, παρέθεσε σήμερα στους ακροατές της, βασικές επισημάνσεις, μίας νέας και ενδεχομένως έρευνας-«ανατροπή», για τα όσα μέχρι σήμερα αναφέρονται από την επιστημονική κοινότητα για τον SARS-COV 2. Ειδικότερα, στο PNAS (Proceedings of the National Academy of Science of the United States of America) δηλαδή πρακτικά, της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, έχει καταχωρηθεί μια μελέτη, η οποία εκδόθηκε από την Ιατρική σχολή του Μάουντ Σινάι, στη Νέα Υόρκη, στις 29 Νοεμβρίου του 2021, αφού πρώτα παραλήφθηκε στις 20 Ιουνίου του 2021. 

Η εγκεκριμένη πλέον μελέτη αυτή, πρόκειται να δημοσιευθεί έχει Ντόι (doi) δημοσίευσης για τις 4 Ιανουαρίου του 2022. Η μελέτη είναι μια έρευνα που έχει κάνει μια ομάδα ερευνητών εξειδικευμένη στους ρετροιούς, γνωστή για τις έρευνές της για το AIDS, από το Πανεπιστήμιο Κολόμπους στο Οχάιο των ΗΠΑ και αφορά τους μηχανισμού δράσης και τη συμπεριφορά του ιού SARS – COV 2, αυτού δηλαδή που άλλοι επιμένουν να τον αποκαλούν COVID (!!!). 

Η μελέτη είναι εξαιρετικά σοβαρή, και χρήζει μεγάλης προσοχής, από όσους φυσικά αντιληφθούν περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Είναι μια μελέτη αρκετά σύνθετη ως προς το σχεδιασμό τη μέθοδο αλλά και τους σκοπούς της. Αυτό που λέει λοιπόν η μελέτη, μεταξύ άλλων είναι ότι:

 «…Μέχρι στιγμής είναι άγνωστο αν ο SARS-CoV-2 μπορεί να εξαπλωθεί μέσω επαφών κυττάρου-κυττάρου, και στην περίπτωση αυτή, ποιοι είναι οι υποκείμενοι μηχανισμοί και οι επιπτώσεις. Στην παρούσα εργασία, δείχνουμε, χρησιμοποιώντας ψευδοτυπικό ιό τύπου λέντιβάιραλ (lentiviral), ότι η πρωτεΐνη spike του SARS-CoV-2 μεσολαβεί στη μετάδοση του ιού από κύτταρο σε κύτταρο, με αποτελεσματικότητα υψηλότερη από εκείνη του SARS-CoV. Διαπιστώνουμε επίσης ότι η σύντηξη κυττάρου-κυττάρου συμβάλλει στη μετάδοση από κύτταρο σε κύτταρο, ωστόσο η ACE2 δεν είναι απολύτως απαραίτητη. Ενώ οι αυθεντικές παραλλαγές ανησυχίας (VOCs) B.1.1.7 (άλφα) και B.1.351 (βήτα) διαφέρουν ως προς τη μολυσματικότητα χωρίς μεσολάβηση από κύτταρο σε κύτταρα, συγκρινόμενες με τον αρχικό τύπο του ιού, αλλά διαφέρουν επίσης και μεταξύ τους. 

Αυτές οι παραλλαγές έχουν παρόμοια ικανότητα μετάδοσης από κύτταρο σε κύτταρο και παρουσιάζουν διαφορετική ευαισθησία όσον αφορά την δυνατότητα εξουδετέρωσής τους από τους ορούς των εμβολιασμένων. Τα αποτελέσματα της μελέτης μας θα συμβάλουν στην καλύτερη κατανόηση της εξάπλωσης και της παθογένειας του SARS-CoV-2».