Η παγκόσμια κυριαρχία της Αμερικής φτάνει στο τέλος της

Στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Αμερική πίστευε ακράδαντα ότι ήταν η μόνη αληθινή υπερδύναμη στον κόσμο και χρησιμοποίησε αυτή την πεποίθηση για να ενισχύσει τη θέση της στη γεωπολιτική, το παγκόσμιο εμπόριο και τις συναλλαγές, για να προωθήσει την κοινωνική της ατζέντα και την πολιτιστική της έκφραση και, ιδιαίτερα, να καλλιεργήσει τη νέα της αναπτυγμένο, στρατιωτικοβιομηχανικό συγκρότημα.

David Harasym - pravda.ru / Παρουσίαση Freepen.gr

Από εκείνη την εποχή και μετά, η Αμερική άνοιξε τα φτερά της και προσηλυτίσθηκε με τους δυτικούς τρόπους και τον πολιτισμό της στα πέρατα της Γης στο όνειρό της για ηγεμονία υπό την ηγεσία της. Ένα τέτοιο ειδυλλιακό όνειρο αναδύθηκε από τις στάχτες ενός πλανήτη που είχε υποστεί σοβαρές ζημιές μετά από δύο, καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους, αλλά ο δρόμος προς αυτό το ειδυλλιακό τέλος ήταν ανώμαλος και δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Η συνεχιζόμενη ανάπτυξη της Αμερικής κατά τις μεταπολεμικές δεκαετίες και η εξάπλωση της κουλτούρας και της επιρροής της στις πέντε ηπείρους, φαινόταν να οδεύει προς την πλήρη κυριαρχία, αλλά δεν έπρεπε να γίνει. Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες τους διακόπηκαν από άλλες, επίμονες κοινωνίες που δεν ήταν πρόθυμες να ενδώσουν σε κάθε επιθυμία και απαίτηση της Αμερικής. Η «απομάκρυνση» ήρθε από χώρες όπως η Κούβα, η Χιλή, το Βιετνάμ (δεκαετίες 1960 και 70), το Ιράν (δεκαετία 1980), η Βενεζουέλα (δεκαετία 1990) καθώς και η συνεχής αντίσταση από τη Ρωσία και, τέλος, την Κίνα, τον κοιμισμένο γίγαντα, που τώρα αποδεικνύεται να είναι μια ακούραστη και αδυσώπητη δύναμη από μόνη της — ένα δικαίωμα που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς.

Για τους ταξιδιώτες που έχουν επισκεφτεί αυτούς τους προορισμούς, σύντομα ανακαλύπτει κανείς πως αυτές οι «επίμονες» κοινωνίες είναι καλά εδραιωμένες με τους δικούς τους καθιερωμένους τρόπους, τις πεποιθήσεις, τις κουλτούρες, τις θρησκείες, την πολιτική και τον τρόπο ζωής τους — όλα πολύ διαφορετικά από αυτά του δυτικού κόσμου. Και, παρόλο που ο δυτικός κόσμος έχει πολλά να προσφέρει, σίγουρα δεν αρκεί να προσηλυτίσουμε αυτές τις πιο εδραιωμένες κοινωνίες απλώς κατά την ιδιοτροπία, τη ζήτηση ή την ευκολία ενός, κοινόχρηστου έθνους του δυτικού ημισφαιρίου.

Και, για τους υποστηρικτές της δημοκρατίας - ένα κάλυμμα που χρησιμοποιεί η Αμερική για να κρύψει τη δική της παγκόσμια επέκταση και επιθυμίες - μπορεί κανείς να διακρίνει ότι ο κόσμος είχε 2000 χρόνια να δει, να αντιληφθεί και να κατανοήσει τις εγγενείς αξίες και τα πλεονεκτήματα ενός τέτοιου συστήματος, αλλά ακόμη και στη χώρα όπου ξεκίνησε και αναπτύχθηκε (Ελλάδα), η δημοκρατία δεν τα πήγε καλά από τότε μέχρι τώρα. Η αντίσταση στη δημοκρατία προέρχεται από μέσα της, η αδράνεια των παλιών τρόπων και αξιών στις αρχαίες κοινωνίες και από τις συνολικές αποτυχίες της δημοκρατίας καθώς εξελίσσεται επανειλημμένα σε έναν ιδιοτελή, πολιτικό μηχανισμό για τους πλούσιους (και τους μεγιστάνες των οποίων τα χρήματα «μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια) που μπορεί να κατευθύνει και να ελέγξει το δημοκρατικό σύστημα παρά την ψήφο ενός ατόμου, μιας ψήφου.

Αυτό που δεν έλαβε υπόψη της η Αμερική ήταν η μετεωρική άνοδος της Κίνας στην Άπω Ανατολή και η δραματική ανάπτυξη των νεότερων εξελίξεων της Ρωσίας στην τεχνολογία στρατιωτικών πυραύλων που μπορεί να φέρουν τον επόμενο πόλεμο στην πίσω αυλή της Αμερικής, όχι σε κάποιον άλλο όπως έκαναν πριν.

Στο παρελθόν, η Αμερική κατάφερνε πάντα να κρατά τους διάφορους πολέμους της - όπως η Κορέα και το Βιετνάμ και άλλα μέρη του κόσμου - σε ξένο έδαφος, αλλά τα νεότερα, ρωσικά και κινεζικά συστήματα υπερηχητικών πυραύλων μπορεί τώρα να αναδειχθούν σε game-changer που αλλάζει το παιχνίδι σε ένα νεότερο, αναδύεται και μεταβάλλει την Παγκόσμια Τάξη. Επίσης, αυτή η αναδυόμενη, νέα Παγκόσμια Τάξη δε θα είναι υπό την καθοδήγηση και την αποφασιστικότητα της Αμερικής, και αυτό που της ταιριάζει καλύτερα.

Μια άλλη πεισματική αντίσταση που η Αμερική δεν κατάφερε να ελέγξει είναι η «σλαβική αποφασιστικότητα», η ίδια αποφασιστικότητα που είδε την ήττα του Ναπολέοντα στις αρχές του 1800 και της πλήρους δύναμης της ισχυρής γερμανικής Βέρμαχτ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μια αμερικανική νίκη με μπότες στο έδαφος θα είχε βαριές πιθανότητες και με βαρύ κόστος. Και, για τις αμερικανικές δυνάμεις να αντιμετωπίσουν τον ρωσικό στρατό στο δικό τους έδαφος θα ήταν ένα τραγικό, στρατηγικό λάθος καταστροφικών διαστάσεων. Η προειδοποίηση του στρατηγού Ντάγκλας ΜακΆρθουρ προς την Αμερική, «μην εμπλακείτε ποτέ σε χερσαίο πόλεμο στην Ασία» θα έπρεπε επίσης να έχει το πρόσθετο, «μην τα βάζετε ποτέ με μια ρωσική αρκούδα στο δικό της άντρο».

Η μόνη ελπίδα της Αμερικής για νίκη εναντίον της Ρωσίας θα έγκειται στη χρήση διηπειρωτικών πυραύλων και πυραύλων κρουζ —όπως έχει κάνει επανειλημμένα εναντίον πολλών, μικρότερων αβοήθητων εθνών— αλλά, σε αυτή την περίπτωση, η ισχυρή αντίπαλός της έχει όπλα της ίδιας και ακόμη μεγαλύτερης, καταστροφικής ισχύος που μπορεί να φτάσουν βαθιά μέσα στην καρδιά της Αμερικής αν χρειαστεί. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος τους.

Η πρώτη επιλογή της Αμερικής είναι να αποδεχτεί τη νέα, ειρηνευτική συμφωνία που προσέφερε ο Πούτιν — να αφαιρέσει τα αμερικανικά και τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα από την Ευρώπη και να σταματήσει την επέκταση του ΝΑΤΟ σε χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία — κάτι που δεν είναι παράλογο αίτημα. Η δεύτερη επιλογή για την Αμερική και το ΝΑΤΟ (η ένοπλη επέκτασή της) είναι να συνεχίσει την επικίνδυνη πολιτική του περιορισμού και των απειλητικών στάσεων κατά της Ρωσίας, ενώ συνεχίζει την επίμονη επιδίωξη της παγκόσμιας επέκτασης, κυριαρχίας και ηγεμονίας - και, τελικά, να υποστεί τις συνέπειες.

Η Δύση θα ήταν φρόνιμο να δεχτεί τη γενναιόδωρη προσφορά του Πούτιν και να επιτρέψει την ανάπτυξη και την επέκτασή της να συνυπάρξει ειρηνικά ως νόμιμος, περιφερειακός εμπορικός εταίρος τόσο της Δυτικής Ευρώπης όσο και των πρώην συμμάχων της στο Ανατολικό Μπλοκ χωρίς δυτικές παρεμβάσεις, το bullying και τις μάταιες, συνεχείς προσπάθειες εκφοβισμού.

Οι ελπίδες της Αμερικής για παγκόσμια κυριαρχία έχουν τελειώσει, αλλά η σθεναρή άρνησή της να αποδεχθεί αυτό το γεγονός μπορεί να οδηγήσει στην οριστική, και μοιραία, πτώση της.

Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail