 |
| nato.int |
Johanna Ross, δημοσιογράφος με έδρα το Εδιμβούργο της Σκωτίας - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ρωσία από την άλλη επέλεξε αυτήν την στιγμή για να απαιτήσει από τη Δύση να της παράσχει εγγυήσεις ασφαλείας, έχοντας παρουσιάσει μια σειρά από αιτήματα στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στις 17 Δεκεμβρίου, τα οποία δημοσιοποίησε. Έχει συζητηθεί ακριβώς γιατί ο Πούτιν αποφάσισε αυτήν την στιγμή να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο με ορισμένους αναλυτές να επισημαίνουν ότι το χρονοδιάγραμμα είναι σημαντικό. Η Ρωσία όχι μόνο βρίσκεται σε ισχυρή στρατιωτική θέση με την ανάπτυξη όπλων όπως ο υπερηχητικός πύραυλος Zircon και άλλων όπλων υψηλής τεχνολογίας (μερικά από τα οποία δεν έχουν αποκαλυφθεί), αλλά έχει το βασικό πλεονέκτημα πως είναι ο βασικός προμηθευτής φυσικού αερίου της Ευρώπης, γεγονός που της δίνει σημαντική πολιτική μόχλευση.
Τούτου λεχθέντος, είναι πολύ απίθανο, όπως τόνισε ο πολιτικός επιστήμονας Fyodor Lukyanov, πως η Ρωσία στην πραγματικότητα αναμένει από τις ΗΠΑ να τηρήσουν οποιαδήποτε από τις απαιτήσεις της. Ωστόσο, είναι μια τελευταία προσπάθεια ειρήνης από τη ρωσική διοίκηση, προτού ο Πούτιν θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο δράσης του, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει την αντιμετώπιση της αυξανόμενης ουκρανικής επιθετικότητας κατά των ρωσόφωνων στην περιοχή του Ντονμπάς στις αρχές του επόμενου έτους. Ο Πρόεδρος είναι προφανώς στο τέλος της σχέσης του με τη Δύση. Κάθε εμπιστοσύνη έχει χαθεί μετά από χρόνια υποκριτικής και διττής συμπεριφοράς από τους δυτικούς «εταίρους» του.
Είναι επίσης καιρός για κάποιες εγχώριες αλήθειες και για τη Ρωσία και την Ουκρανία να αποδεχθούν κάποιες πραγματικότητες. Η θετή μητέρα της Ουκρανίας, οι ΗΠΑ, έχουν πλέον πολύ τον έλεγχο και είναι πιθανό να παραμείνει έτσι για κάποιο χρονικό διάστημα. Και έχουν κάνει πολύ αποτελεσματική δουλειά στο να υποδαυλίσει το αντιρωσικό αίσθημα στη χώρα εκπαιδεύοντας μια ολόκληρη γενιά νέων να μισούν τη Ρωσία.
Ίσα ίσα, είναι καιρός η Ουκρανία να αποδεχθεί ότι έχασε ένα μέρος της επικράτειάς της, και ίσως για τα καλά. Η Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και η Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας και δεν υπάρχει επιστροφή στον έλεγχο του Κιέβου. Και το Κίεβο πρέπει να αποδεχθεί πως η Κριμαία είναι επίσης σταθερά ρωσικό έδαφος και οποιεσδήποτε ιδέες επιστροφής της στην Ουκρανία είναι ένα όνειρο, παρά τα όσα μπορεί να έχει να πει η «διεθνής κοινότητα» γι' αυτό.
Επομένως, είναι πιθανό ότι εάν δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις ασφαλείας του Πούτιν, υπάρχει μια σειρά μέτρων που θα μπορούσε να λάβει η Ρωσία, τα οποία έχει παρουσιάσει εδώ ο αναλυτής Πάτρικ Άρμστρονγκ. Προφανώς η κύρια κίνηση θα είναι να εξασφαλίσει τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ και να απορροφήσει τους στη Ρωσία, αλλά ο Πούτιν μπορεί επίσης να λάβει περαιτέρω μέτρα άμυνας κατά του ΝΑΤΟ, όπως η στάθμευση των πυρηνικών όπλων στη Λευκορωσία, που έχει ήδη υπαινιχθεί κάτι τέτοιο με τον Πρόεδρο Λουκασένκο. Αυτές οι ενέργειες φυσικά είναι πιθανό να προσελκύσουν αντίμετρα από τη Δύση, αν και αξίζει να σημειωθεί ότι οι δυτικοί πολιτικοί έχουν στείλει ανάμεικτα μηνύματα σχετικά με το βαθμό στον οποίο είναι έτοιμοι να πάνε σε πόλεμο με τη Ρωσία. Οι περισσότεροι αναλυτές ερμήνευσαν την προειδοποίηση του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για κυρώσεις στη Ρωσία κατά την τελευταία του συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο με τον Πούτιν ότι σημαίνει πως ο πόλεμος είναι εκτός τραπεζιού, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι ο Μπάιντεν μιλούσε φυσικά μόνο για τις ενέργειες των ΗΠΑ, όχι του ΝΑΤΟ.
Νωρίτερα αυτόν το μήνα, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken δήλωσε πως το ΝΑΤΟ είχε μια «ακλόνητη δέσμευση…για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, την ανεξαρτησία της». Αν πρόκειται για καθαρά ρητορική ή για γνήσια έκφραση υποστήριξης προς την Ουκρανία, μένει να φανεί.
Τα σχόλια του υπουργού Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου Μπεν Γουάλας πως η Βρετανία είναι «μάλλον απίθανο» να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίζονται με προσοχή. Πρώτον, το σχόλιο δεν αποκλείει άλλη στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία, την οποία ο βρετανικός στρατός παρέχει αυτήν την στιγμή, και έρχεται σε αντίθεση με όσα είπε προηγουμένως ο Γουάλας σχετικά με τη χρήση αμυντικών δυνατοτήτων κατά της Ρωσίας εάν επρόκειτο να εισβάλει στην Ουκρανία.
Η Ρωσία βρίσκεται πράγματι σε ισχυρή θέση αυτήν την στιγμή, και οι οικονομικές κυρώσεις και όχι η στρατιωτική επέμβαση είναι πιο πιθανό να εφαρμοστούν σε περίπτωση ρωσικής εισβολής (όπως συνέβη όταν η Ρωσία απορρόφησε εκ νέου την Κριμαία μετά από δημοψήφισμα το 2014). Αλλά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο η Δύση να αυξήσει την υποστήριξή της στην Ουκρανία, εάν χρειαστεί. αν όχι φανερά, τότε κρυφά. Διότι, παρά τη ρητορική που μας αποθαρρύνει ότι θα εμπλακούν, οι αναφορές από το έδαφος λένε διαφορετικά.
Ο υπουργός Άμυνας της Ρωσίας Σόιγκου δήλωσε πριν από λίγες ημέρες πως η Μόσχα πιστεύει ότι υπάρχουν περισσότεροι από 120 υπάλληλοι των αμερικανικών PMC που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, όπου συνεργάζονται με τις ουκρανικές ειδικές δυνάμεις. Έχει αναφερθεί πως δοχεία με «αγνώστων στοιχείων χημικά συστατικά» παραδόθηκαν στις πόλεις της Avdeevka και Krasny Liman πρόσφατα στο Donbass, προκειμένου να κλιμακωθούν οι προκλήσεις. Με μια τέτοια «βοήθεια» που παρέχεται στις ουκρανικές δυνάμεις φαίνεται άσχετο αν η χώρα βρίσκεται στο ΝΑΤΟ ή όχι.
Εάν πράγματι η Δύση δεν έχει πρόθεση να πολεμήσει τη Ρωσία για λογαριασμό της Ουκρανίας, τότε πρέπει να αναρωτηθεί γιατί ενισχύει τη χώρα τα τελευταία χρόνια, για να την απογοητεύσει την τελευταία στιγμή. Η τολμηρή ρητορική του Ζελένσκι και οι αυξημένες στρατιωτικές προκλήσεις στην πρώτη γραμμή έχουν παρουσιάσει έναν αντίπαλο του οποίου η εμπιστοσύνη δεν ταιριάζει με τις δυνατότητές του. Είναι ευρέως αποδεκτό πως εάν η Ρωσία ξεκινούσε μια επιχείρηση στο Ντονμπάς, τότε η Ουκρανία θα μπορούσε να κάνει λίγα για να την σταματήσει. Φαίνεται ότι ο Ζελένσκι πρέπει να μάθει με τον δύσκολο τρόπο όταν μιλάμε για εμπιστοσύνη στις δυτικές «υποσχέσεις». ένα μάθημα το οποίο ο Πούτιν γνωρίζει καλά.