Ο Μόσιαλος ως ατόφιο παράδειγμα των καιρών της αποστασίας

EmmanuelMendez / pixabay

Η περίπτωση της προσβλητικής ανάρτησης του Ηλία Μόσιαλου απέναντι στο πρόσωπο της Παναγίας δεν παραξενεύει. )Παρένθεση: Αλήθεια, δεν εμπίμπτει στις διατάξεις του περιβόητου αντιρατσιστικού νόμου;). Ούτε το μη χάσιμο της ευκαιρίας από το Νίκο Φίλη να πει την ατάκα του. Βέβαια βρίσκουν και τα κάνουν.

Του Στρατή Μαζίδη

Ο Μόσιαλος, ο οποίος δεν είναι η πρώτη φορά που ανεβάζει κάτι κατά της χριστιανικής πίστης, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού που ο Απόστολος Παύλος περιγράφει ως καιρούς της αποστασίας, δηλαδή της απόστασης ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο.

Πώς να εννοήσει πχ ο επί παντός επιστητού Μόσιαλος [τι ειδικότητα έχει;] που ό,τι ανεβάζει, τα ΜΜΕ το κάνουν είδηση, τη σύλληψη της παρθένου Μαρίας εκ Πνεύματος Αγίου κι όχι φυσικά από ένα λουλουδάκι; Ψιλά αλλά και ψηλά γράμματα για να τα καταλάβει κανείς.

Ο άνθρωπος όσο άρχισε να αποκτά γνώσεις, τόσο λάμβανε αποστάσεις από το Θεό, στον οποίο κάποτε βασιζόταν. Βέβαια είδαμε που οδήγησαν αυτές οι γνώσεις. Παγκόσμιοι πόλεμοι, καταστροφή του περιβάλλοντος και άλλα τέτοια "όμορφα".

Μόσιαλοι υπάρχουν πολλοί και θα πολλαπλασιαστούν. Όπως και στον καιρό του Νώε, οι άνθρωποι πιστεύουν σε δικούς τους θεούς, σε αυτούς που φέρνουν στα μέτρα τους. Οι περισσότεροι θεοποιούν τους εαυτούς τους. Τα καλούπια του Θεού είναι δύσκολα. Δε χωράμε σε αυτά αλλά και δεν επιθυμούμε να το παραδεχθούμε πως αδυνατούμε να ανταποκριθούμε.

Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να εκπλήσσονται. Γνωρίζουν ότι ο Χριστός είναι σημείο αντιλεγόμενο σε πτώση και ανάσταση πολλών.