Αλλάζει η Τουρκία την εξωτερική της πολιτική;

[Ali Balıkçı - Anadolu Agency]

Freepen.gr - Η προσέγγιση μεταξύ της Τουρκίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων είναι πιθανό να προκαλέσει μια μετατόπιση στις περιφερειακές πολιτικές των δύο χωρών, δήλωσε ο Αλ-Χατζ στo Middle East Monitor την Τρίτη.  

Όσον αφορά τις κύριες κατευθύνσεις εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, οι ριζικές αλλαγές είναι ωστόσο απίθανες, είπε.

«Για την Τουρκία, ζητήματα όπως η Συρία, το Ιράκ, η Λιβύη και η ανατολική Μεσόγειος βρίσκονται στο επίκεντρο του οράματός της για την εξωτερική πολιτική και αποτελούν τα κλειδιά για την εθνική της ασφάλεια», είπε ο Αλ-Χατζ. «Ως εκ τούτου, η Άγκυρα δεν αναμένεται να κάνει καμία απτή αλλαγή στις πολιτικές της εκεί, και αυτή – μαζί με τις υπόλοιπες χώρες – δε θα αλλάξει τη θέση και το όραμά της για την περιοχή και τα ζητήματά της μόνο και μόνο επειδή συμφιλιώθηκε με άλλους ή τους οι εντάσεις ηρέμησαν».

Η επίσκεψη του διαδόχου των ΗΑΕ στην Τουρκία έφερε μια σημαντική αλλαγή στην περιοχή, είπε ο Αλ-Χατζ. Λαμβάνοντας υπόψη τις σχέσεις των δύο πλευρών τα τελευταία οκτώ χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης διαφορετικών μερών σε περιφερειακές συγκρούσεις, το ερώτημα είναι εάν κάτι θα αλλάξει στις περιφερειακές πολιτικές αυτών των χωρών, προσέθεσε.  

«Από θεωρητικής και αρχής, πρέπει να υπάρξει μια αλλαγή μετά από όλα τα βήματα που έγιναν», είπε.  Τρεις αλλαγές είναι πιθανές στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και τις συναλλαγές της με περιφερειακές χώρες, οι οποίες έχουν συμπεριλάβει έναν αντίπαλο περιφερειακό άξονα των ΗΑΕ, της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας, μια από τις οποίες είναι η γλώσσα του λόγου, είπε ο Αλ-Χατζ. 

Η δεύτερη αλλαγή θα είναι στις άμεσες διμερείς σχέσεις, ιδιαίτερα στους τομείς της οικονομίας, του εμπορίου και των επενδύσεων, τόνισε ο Αλ-Χατζ προσθέτοντας ότι αυτά τα βήματα έχουν ήδη ξεκινήσει.  

«Και όσον αφορά την τρίτη αλλαγή, σχετίζεται με την αραβική αντιπολίτευση που κατοικεί στην Τουρκία, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο της κατάστασης πόλωσης μεταξύ της Τουρκίας και του προαναφερθέντος άξονα», συμπλήρωσε.

«Ένας δρόμος προσέγγισης σήμερα απαιτείται και επιθυμείται και από τις δύο πλευρές της εξίσωσης –η Τουρκία και ο άλλος άξονας– που σημαίνει ότι υπάρχει κάτι που η κάθε πλευρά θα προσφέρει στην άλλη για να πετύχει», είπε.  «Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η επιτυχία του μονοπατιού και το να φτάσει στο τέλος της σκηνής είναι εγγυημένη ή βέβαιη, καθώς βρίσκεται ακόμα στα αρχικά στάδια και θα υποβληθεί σε πολλές δοκιμασίες καλής θέλησης και ειλικρίνειας».