Konrad Rękas - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι Πολωνοί υποδέχονται τους μετανάστες όλη την ώρα
Αυτό δε σημαίνει ότι κανένας Πολωνός λυπάται για τα παιδιά που παγώνουν στα σύνορα. Αλλά εξακολουθούμε να έχουμε τα δικά μας πολύ σοβαρά προβλήματα, κυρίως κοινωνικο-οικονομικά, τα οποία μπορούν μόνο να επιδεινωθούν μετά την εμφάνιση περισσότερων αγνώστων. Τα παιδιά της Πολωνίας επίσης συχνά κρυώνουν και πεινούν – και υπάρχουν όλο και περισσότερα από αυτά. Εν τω μεταξύ, η πολωνική μετανάστευση στη Δύση - επιτρέπει στις τοπικές οικονομίες να καλύψουν το αυξανόμενο δημογραφικό κενό και να εξασφαλίσουν τη συνέχεια των πληρωμών των συντάξεων. Αυτή είναι όλη η διαφορά. Ακόμη πιο σημαντικό, ενώ η Πολωνία εξακολουθεί να δέχεται μετανάστες, όχι τρεις χιλιάδες, αλλά τρία εκατομμύρια. Αυτός είναι ο αριθμός των Gastarbeiters από την Ουκρανία για να αντικαταστήσουν τους Πολωνούς που μετανάστευσαν στη Δύση.
Τα χέρια των Αγγλοσάξωνων
Φυσικά, γίνονται προσπάθειες να χρησιμοποιηθεί η συνοριακή κατάσταση στην Πολωνία για προπαγανδιστικά παιχνίδια μεταξύ της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, ως εκ τούτου επιχειρείται να προκληθεί υστερία παρά να οργανωθεί πραγματική ανθρωπιστική βοήθεια για τους νεοφερμένους. Ωστόσο, υπάρχουν περισσότερα στις κομματικές διακηρύξεις παρά σε πραγματικά κοινωνικά συναισθήματα. Και υπήρχε η μόνη λύση που θα έπρεπε να δοθεί νωρίτερα, λόγω του προφανώς διαμετακομιστικού χαρακτήρα αυτού του μεταναστευτικού κύματος. Θα πρέπει να λυθεί ως μέρος των διαπραγματεύσεων της Πολωνίας με τη Λευκορωσία, από όπου προέρχονται και τη Γερμανία, στην οποία κατευθύνονται. Και πάλι, έπρεπε να επικρατήσουν εσωτερικοπολιτικοί προβληματισμοί, καθώς και αγγλοαμερικανικά κίνητρα, που επικεντρώθηκαν στην παρεμπόδιση της κατάστασης της νέας γερμανικής κυβέρνησης και στην περαιτέρω επιδείνωση όχι μόνο των Πολωνο-Λευκορωσικών, αλλά και των Πολωνο-Γερμανικών σχέσεων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ωστόσο, πως η Πολωνία πρέπει να κερδίσει πολλά από αυτήν την κατάσταση. Όχι μόνο από πολιτική, αλλά και από οικονομική άποψη. Ενώ μέχρι στιγμής, αναλαμβάνουμε μόνο το κόστος παρατεταμένων συμπλοκών και ολοένα και πιο ξεκάθαρων απωλειών διεθνούς εικόνας, τις οποίες εκμεταλλεύεται ανελέητα το Μινσκ. Γιατί είναι δύσκολο να εκπλαγείς, αν θυμάσαι ότι ήταν η Πολωνία που αποτέλεσε την πηγή χρημάτων, εκπαίδευσης και βοήθειας για την ανεπιτυχή απόπειρα στο περσινό πολιτικό πραξικόπημα στη Λευκορωσία. Και ο Πρόεδρος Λουκασένκο πάντα ξεπληρώνει τα χρέη του. Και ακόμα πιο εύκολο όταν η πολωνική πλευρά του δίνει δώρα προπαγάνδας, όπως στην περίπτωση του άτυχου αποστάτη που, υπό κανονικές συνθήκες, δεν έπρεπε ποτέ να ήταν στην πρώτη γραμμή, με το όπλο στο χέρι.
Αυτό το σύνορο δεν μπορεί να αποκλειστεί επ' αόριστον
Δυστυχώς, αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει προφανής διέξοδος από αυτήν την κρίση. Ούτε η παρούσα πολωνική κυβέρνηση ούτε οποιαδήποτε που θα μπορούσε να σχηματιστεί από την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση (με μοιραία αποτελέσματα για την Πολωνία…) – δε θα οδηγηθούν ποτέ σε σοβαρές συνομιλίες με τον Πρόεδρο Λουκασένκο. Την άνοιξη, ωστόσο, μπορεί να υπάρξει περαιτέρω κλιμάκωση, όταν, εκτός από τις άμεσες μεταφορές ανθρώπων μεταξύ Μινσκ και Βερολίνου - όχι χιλιάδες, αλλά δεκάδες χιλιάδες υποψήφιοι μετανάστες θα επιστρέψουν στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας. Και θα συνοδεύονται από περισσότερα ρεύματα που θα έρχονται από την Ουκρανία. Και χωρίς συστημική και πολιτική λύση – δε θα υπάρχει δυνατότητα περαιτέρω βίας και λύγισης των μυών από την πολωνική κυβέρνηση με τη συμμετοχή του στρατού. Γιατί η Πολωνία δε θα το αντέξει οικονομικά.
Έτσι, όταν ρωτήθηκε τι θέλει να κερδίσει η Πολωνία - η απάντηση είναι: Οι Πολωνοί δε θέλουν να κερδίσουν τίποτα. Και αυτό ακριβώς θα πάρουμε.