Στη βάση της πολιτικής τους βρισκόταν η αυθαίρετη πεποίθηση ότι το Κόμμα Νέου Τύπου, εκφράζει την εργατική τάξη και ότι όλα τα άλλα (εκλογές, βούληση του λαού) είναι εμπόδια στο δρόμο για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας δι αντιπροσώπου...
Ο ρόλος της γερμανικής Δεξιάς
-----------------------------------------------------
Βεβαίως τα γεγονότα δεν ήταν αποκομμένα από τις τότε παγκόσμιες εξελίξεις και τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο η πανσλαβιστική Ρωσία και η παγγερμανιστική Γερμανία μαζί με την παντουρκιστική Οθωμανική Αυτοκρατορία, βρίσκονταν σε αντίθετα στρατόπεδα.
Με την επικράτηση του Λένιν - τον οποίον οι Γερμανοί διευκόλυναν να επιστρέψει στην επαναστατημενη Ρωσία από την ευρωπαϊκή του εξορία - το γερμανικό σχέδιο για την αδρανοποίηση της Ρωσίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε πετύχει απολύτως.
Να θυμήσουμε ότι η δημοκρατική Επανάσταση, που αποκαθήλωσε τον Τσαρο από το θρόνο του, είχε γίνει τον Φεβρουάριο του 1917.
Αντίστοιχο σχέδιο οι Γερμανοί για την αδρανοποίηση της Ελλάδας είχαν εφαρμόσει το 1915. Τότε, ως ανθρώπους τους είχαν τον βασ. Κωνσταντίνο, τη γυναίκα του και αδελφή του Κάιζερ Σοφία, τον Ι. Μεταξά, τον Β. Δούσμανη, τον Γ. Στρέιτ κ.ά. Και όντως κατάφεραν με τον Εθνικό Διχασμό να αδρανοποιήσουν την Ελλάδα προς όφελος της συμμαχικής τους Τουρκίας.
Βέβαια, οι επαναστατικές εξελίξεις είχαν και μια θετική πλευρά ως προς τα ελληνικά εθνικά ζητήματα. Ακολουθώντας τη φιλογερμανική πολιτική ο Λένιν, "έσκισε" τις ενδοσυμμαχικες συμφωνίες για την μεταπολεμική ρύθμιση του κόσμου. Με τις συμφωνίες αυτές η Ρωσία έπαιρνε όλη την περίμετρο της Μαύρης Θάλασσας: τα νότια παράλια του Εύξεινου Πόντου και την Κωνσταντινούπολη, το Τσάριγκραντ, όπως την αποκαλούσαν.
Έτσι έδωσε τη δυνατότητα στους Έλληνες μετά τη συμμετοχή τους στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο από το 1917 να επιχειρήσουν την διεκδίκησή της. Αλλά αυτή την προοπτική κατέστρεψαν οι παλιοί φιλογερμανοί που επανήλθαν στην ελλαδική εξουσία μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 και προκάλεσαν τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Η αρνητική πλευρά βέβαια ήταν η αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από τον Ανατολικό Πόντο και τον Καύκασο (Καρς-Αρνταχάν) με αποτέλεσμα 150.000 Έλληνες και δεκάδες χιλιάδες Αρμένιοι, να γίνουν πρόσφυγες στο εσωτερικό της σπαραζόμενης από εμφύλιο πόλεμο Ρωσίας.
Η κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων
--------------------------------------------
Μιας και η αφορμή μας είναι η επέτειος της επανάστασης του Λένιν ας δούμε κάποια σχετικά από το διαδίκτυο:
ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΚΕ
24 Οκτώβρη (6 Νοέμβρη) 1917
«Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Είναι ολοκάθαρο ότι πραγματικά τώρα πια κάθε καθυστέρηση της εξέγερσης ισοδυναμεί με θάνατο (...)
Η υπόθεση πρέπει να κριθεί το δίχως άλλο σήμερα το βράδυ ή τη νύχτα. Η ιστορία δεν θα συγχωρήσει την καθυστέρηση στους επαναστάτες που θα μπορούσαν να νικήσουν σήμερα (και σίγουρα θα κινήσουν), αλλά θα κινδύνευαν να χάσουν πολλά αύριο, θα κινδύνευαν να τα χάσουν όλα (...)
Η κυβέρνηση κλονίζεται. Πρέπει να την αποτελειώσουμε με κάθε θυσία! Η καθυστέρηση της δράσης ισοδυναμεί με θάνατο».
Τη νύχτα ο Λένιν έφτασε στο Σμόλνι αναλαμβάνοντας την καθοδήγηση της εξέγερσης.
Ο μπολσεβίκος Β. Αντόνοφ - Οφσέενκο, ένας από τους καθοδηγητές της στρατιωτικής εφόδου στα Χειμερινά Ανάκτορα, αναφέρει σε μια γλαφυρή αφήγηση: «Στο άλλο δωμάτιο βρίσκουμε μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων, που παρίσταναν την Προσωρινή Κυβέρνηση. Κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και μοιάζουν μ' έναν τρεμουλιαστό γκριζόχρωμο λεκέ. "Στο όνομα της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής σας συλλαμβάνω!" τους δηλώνω. Οι πρώην υπουργοί παραδίδουν τα έγγραφα και τα όπλα που τους απόμειναν. Η Προσωρινή Κυβέρνηση δεν υπάρχει πια».
-----
Στην κάτω εις διπλούν φωτογραφία φαίνονται οι παρεμβάσεις όταν οι επαναστάτες άρχισαν να πολεμούν μεταξύ τους. Με την επικράτηση του Στάλιν, εξαφανίστηκε από παντού η μορφή του Τρότσκι - στον οποίο οφειλόταν η στρατιωτική επικράτηση των μπολσεβίκων.