english.pravda.ru - Usam Ozdemirov / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι νοητικοί άνθρωποι έχουν από καιρό επιβαρυνθεί με αμφιβολίες για το πού οδεύει ο σύγχρονος καπιταλιστικός κόσμος, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η νέα Ρωσία έβλεπε τη Δύση (καταρχάς τις Ηνωμένες Πολιτείες) ως πρότυπο για τις σχέσεις της αγοράς και τη δημοκρατία. Εκατομμύρια Ρώσοι, που πέρασαν την ορμητική δεκαετία του ενενήντα, μπορούσαν να βιώσουν πλήρως όλες τις «γοητεύσεις» του άγριου καπιταλισμού για να μην τρέφουν ψευδαισθήσεις για αυτόν. Αυτές τις μέρες, πολλοί στη Ρωσία νιώθουν νοσταλγία για τη σοβιετική εποχή, αλλά κανείς δε θέλει να επιστρέψει στη δεκαετία του 1990. Δυστυχώς, οι άρχουσες ελίτ μας δεν κατανοούν τις προφανείς αλήθειες.
Οι καιροί έχουν αλλάξει, και σήμερα, οι δυτικές χώρες ζουν στην πραγματικότητα της αύξησης των τιμών σε εμπορεύματα και προϊόντα διατροφής, καθώς και άδεια ράφια στα παντοπωλεία. Οι αλυσίδες εφοδιασμού καταρρέουν στο πλαίσιο των περιορισμών του κορωνοϊού, των ελλείψεων εργατικού δυναμικού και της ενεργειακής κρίσης. Για παράδειγμα, τα έξοδα αποστολής από την Ασία στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 380% φέτος σε σύγκριση με το 2020. Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες στη Γερμανία έπεσαν σε χαμηλό οκτώ μηνών, σύμφωνα με το Bloomberg.
Το υψηλότερο κόστος αγοράς συνδέεται με προβλήματα παράδοσης, υψηλότερο κόστος για ενέργεια, πρώτες ύλες, συσκευασία — και όλα αυτά εμφανίζονται αργότερα στις ετικέτες τιμών στα καταστήματα. Οι κυβερνήσεις πολλών χωρών τροφοδοτούν τις οικονομίες τους με χρηματοδότηση και προικίζουν τον πληθυσμό με «χρήματα ελικοπτέρων», τα οποία επίσης τονώνουν τον πληθωρισμό. Οι υποστηρικτές της μαλθουσιανής θεωρίας υπόσχονται περαιτέρω επιδείνωση των προβλημάτων για την ανθρωπότητα λόγω του υπερπληθυσμού και της μείωσης της καλλιεργήσιμης γης.
Ο οικονομολόγος Nouriel Roubini, ο οποίος προέβλεψε τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, επισημαίνει κάθε είδους τρωτά σημεία που συσσωρεύονται επί του παρόντος στην παγκόσμια οικονομία και στον τομέα των οικονομικών. Γινόμαστε μάρτυρες του φαινομένου που ονομάζεται στασιμοπληθωρισμός — ένας συνδυασμός χαμηλής ανάπτυξης και υψηλού πληθωρισμού. Σύμφωνα με τον Ρουμπίνι, δεν πρόκειται για ένα προσωρινό μεταβατικό φαινόμενο, αλλά για την αρχή της αύξησης του παγκόσμιου πληθωρισμού, που θα διαρκέσει για αρκετά χρόνια. Το 2019, τα ιδιωτικά και δημόσια χρέη ανέρχονταν σε περίπου 220% του ΑΕΠ, τώρα όμως έχουν αυξηθεί στο 360% και στις ανεπτυγμένες οικονομίες στο 420%.
Τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλούνται από την πανδημία ωθούν τις κυβερνήσεις να αυξήσουν τις δαπάνες και οι κεντρικές τράπεζες έχουν παγιδευτεί μεταξύ ενός βράχου και μιας δύσκολης θέσης. Με κόστος αύξησης του πληθωρισμού, κερδίζουν χρήματα από τα χρέη για να μην πέσουν σε κρίση, η οποία θα μπορούσε να προκύψει από μια αυστηρότερη νομισματική πολιτική. Ο οικονομολόγος Roubini αναφέρει ένα ολόκληρο μπουκέτο παραγόντων που, εν μέσω της κατάρρευσης των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού, τροφοδοτούν την κρίση:
- επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών,
- αύξηση του κόστους παραγωγής λόγω της ρύθμισης του άνθρακα,
- γήρανση του πληθυσμού,
- και ακόμη και κυβερνοπόλεμος που συνεπάγεται υψηλότερες δαπάνες για την ψηφιακή ασφάλεια.
Κυνικές θεωρίες των ειδικών της ηγεμονίας των ΗΠΑ
Η φυσιολογική ανθρώπινη λογική υποδηλώνει πως η αύξηση των φαινομένων κρίσης πρέπει να ωθήσει όλες τις χώρες του κόσμου να καταβάλουν κοινές προσπάθειες για την επίλυση των προβλημάτων που έχουν αντιμετωπίσει ως αποτέλεσμα της πανδημίας. Φαίνεται ότι τα κοινά προβλήματα πρέπει να ενώνουν πολιτικούς από διαφορετικές χώρες και ηπείρους, προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω επιδείνωση. Ωστόσο, η υπέρτατη φιλοδοξία των Ηνωμένων Πολιτειών και η συμμόρφωση της ΕΕ στις εντολές που προέρχονται από τον κυρίαρχο καθιστούν αδύνατον κάθε συμβιβασμό με τις χώρες που εκτιμούν την κυριαρχία τους.
Η Δύση είναι ιδιαίτερα ενοχλημένη από την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, γιατί η Ρωσία (μαζί με την Κίνα) είναι ξεκάθαρα αντίθετη στην παγκόσμια τάξη της Ουάσιγκτον. Η Ρωσία και η Κίνα δίνουν έτσι ένα "κακό παράδειγμα" για τους υπόλοιπους. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς και αρθρογράφος του Bloomberg, Χαλ Μπραντς, πιστώνει στον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν για τη διατύπωση της κύριας στρατηγικής πρόκλησης του 21ου αιώνα: τον αγώνα μεταξύ δημοκρατίας και απολυταρχίας.
Ο Μπραντς πιστεύει ότι η ανθρωπότητα έχει φτάσει στο σημείο καμπής στην ανάπτυξη του κόσμου, το οποίο θα δώσει τα θεμέλια σε μια άλλη εποχή δημοκρατικής κυριαρχίας. Σύμφωνα με τον αμερικανό ειδικό, Ρωσία και Κίνα αμφισβητούν την επιρροή της Αμερικής στον κόσμο και απειλούν τις δημοκρατίες που εκτείνονται από την Ανατολική Ευρώπη μέχρι τα στενά της Ταϊβάν. Πρέπει να παραδεχτεί, ωστόσο, πως υπάρχει κρίση δημοκρατικής διακυβέρνησης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπλέον, το επίπεδο δυστυχίας με τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς εξουσίας στις χώρες του φιλελεύθερου κόσμου έχει φτάσει στο μέγιστο από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Καθώς δε βλέπει εσωτερικά ελαττώματα στο πολιτικό σύστημα της χώρας του, ο Αμερικανός καθηγητής στρέφει όλο το θυμό του προς τα έξω και καλεί την Ουάσιγκτον να περιορίσει τους αυταρχικούς επιτιθέμενους και να προστατεύσει τα δημοκρατικά φυλάκια στην Ανατολική Ευρώπη και στον Δυτικό Ειρηνικό.
Ταυτόχρονα, με βάση την εμπειρία του Ψυχρού Πολέμου, θεωρεί εφικτή όχι μόνο τη δημιουργία συμμαχιών με ομοϊδεάτες δημοκρατίες, αλλά και την ανάπτυξη παραγωγικών σχέσεων με οιονεί δημοκρατίες και τυραννίες. Γίνεται σαφές μετά από τέτοιες δηλώσεις ότι οι Αμερικανοί είναι έτοιμοι για όλα για να μην αφήσουν την υπεροχή τους.
Πολλοί ειδικοί, τόσο στη Ρωσία όσο και στη Δύση, πιστεύουν πως οι διεθνείς εντάσεις σήμερα είναι ακόμη πιο επικίνδυνες από ό,τι ήταν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ είπε κάποτε ότι εκείνες τις μέρες υπήρχε διάκριση μεταξύ πραγματικής πολιτικής και προπαγάνδας. Σήμερα, οι άνθρωποι λένε ανοιχτά ψέματα και πιστεύουν τα δικά τους ψέματα.
Οι σημερινές σχέσεις μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας έφτασαν κοντά στο σημείο ρήξης. Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα για όλους, πιστεύει ο Γάλλος συγγραφέας και πρώην διπλωμάτης Βλαντιμίρ Φεντορόφσκι. Η βόμβα στις σχέσεις τοποθετήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν 120 δισεκατομμύρια δολάρια εξάγονταν παράνομα από τη Ρωσία κάθε χρόνο, με τη συνενοχή των δυτικών τραπεζών. Μόνο το δύο τοις εκατό του πληθυσμού της Ρωσίας μοιραζόταν τον πλούτο της χώρας και σχεδόν το 50% αφέθηκε για να ζήσει κάτω από το όριο της φτώχειας, γεγονός που διέλυσε εντελώς την ίδια την έννοια της δημοκρατίας.
Σύμφωνα με τον Βλαντιμίρ Φεντορόφσκι, οι Ρώσοι δε θέλουν πλέον να είναι σαν τους Ευρωπαίους, που φαίνεται να τους αρέσει η ιδέα να γλείφουν τις μπότες των Αμερικανών. Ως αποτέλεσμα, η Ρωσία κλίνει προς την Ασία και ενισχύει την στρατηγική εταιρική σχέση με την Κίνα. Η εμφάνιση μιας τέτοιας αντιδυτικής συμμαχίας θα ήταν εφιάλτης τόσο για την Ουάσιγκτον όσο και για τις Βρυξέλλες.
Οι δυτικοί πολιτικοί βλέπουν τη Ρωσία ως ένα βενζινάδικο που φαντάζεται ότι είναι μια χώρα, μια περιφερειακή δύναμη, η οποία επιτίθεται σε φιλελεύθερες δημοκρατίες, υποστηρίζει αυταρχικά καθεστώτα, παρεμβαίνει σε εκλογές σε άλλες χώρες και σαμποτάρει διάφορους δημοκρατικούς θεσμούς.
Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι «δημοκράτες» στη Δύση μπορούν ποτέ να δουν τη Ρωσία ως ισότιμο εταίρο, ανεξάρτητα από το πώς η Ρωσία μπορεί να προσπαθήσει να προσαρμοστεί στους υποκριτικούς κανόνες της. Η Ρωσία δε θα προσπαθήσει ποτέ να το κάνει ούτως ή άλλως. Το μοντέλο του δυτικού καπιταλισμού εξαντλήθηκε.