Από: echedoros-a.gr
«Συμβάλλοντας στην εδραίωση διαρκούς ειρήνης, σταθερότητας και ασφάλειας στη Λιβύη με βάση το αμοιβαίο όφελος, η Τουρκία προκειμένου να αναπτύξει σχέσεις σε όλους τους τομείς μετά τις συνομιλίες στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό της Λιβύης Φαγιέζ αλ Σάρατζ και τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις 27 Νοεμβρίου 2019 υπογράφηκε η συμφωνία «Οριοθέτηση της Θαλάσσιας Δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο» και το μνημόνιο κατανόησης για την «Ασφάλεια και Στρατιωτική Συνεργασία», όπως σημειώνεται.
Συνεχίζει:
Η υπογραφή της δεύτερης συμφωνίας της Τουρκίας με τη Λιβύη, μετά από αυτήν με το Ψευδοκράτος [στο κείμενο ‘Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ]’ την οριοθέτηση της δικαιοδοσίας των θαλάσσιων περιοχών, θεωρείται σημαντικό επίτευγμα όσον αφορά τις πολιτικές που ακολουθεί στην Ανατολική Μεσόγειο και μεγάλη νίκη για την τουρκική διπλωματία.
Από την άλλη πλευρά, η συμφωνία είναι μια ισχυρή απάντηση στα μονομερή βήματα που έλαβε η Κυπριακή Δημοκρατία [στο κείμενο Ελληνοκυπριακή Διοίκηση (GCA)] για τον περιορισμό της θαλάσσιας δικαιοδοσίας από το 2003, ενεργώντας ως ο μοναδικός ιδιοκτήτης του νησιού και αντίθετη (!) με την αρχή της δικαιοσύνης.
Ωστόσο, η Τουρκία, η οποία τάσσεται υπέρ της δίκαιης κατανομής σύμφωνα με το (…)διεθνές δίκαιο, επαναλαμβάνει την έκκλησή της για τη διοργάνωση διεθνούς διάσκεψης με τη συμμετοχή όλων των παραγόντων στην Ανατολική Μεσόγειο με κάθε ευκαιρία.
Η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο
Η οριοθέτηση των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας (ΑΟΖ) έχει μεγάλη σημασία λόγω της παρουσίας της Συρίας, του Λιβάνου, του Ισραήλ, της Αιγύπτου, της Λιβύης, της Ελλάδας, του Ψευδοκράτους (ΤΔΒΚ) και της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ανατολική Μεσόγειο, εκτός από την Τουρκία.
Ενώ η Τουρκία αγωνίζεται για τα δικαιώματά (!) της που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο(!) στην περιοχή εδώ και πολλά χρόνια, το θέμα της οριοθέτησης των πόρων υδρογονανθράκων άρχισε να έρχεται στο προσκήνιο με την ανακάλυψη πόρων υδρογονανθράκων στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου να λαμβάνουν μέτρα σε αυτήν την περιοχή.
Αν και το Κυπριακό δεν επιλύθηκε αγνοώντας τα ίσα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, η Κυπριακή Δημοκρατία συνήψε συμφωνίες για τα θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο το 2003, τον Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010.
Η Τουρκία και το Ψευδοκράτος [ΤΔΒΚ] αντιτάχθηκαν έντονα σε αυτές τις συμφωνίες για πολλούς λόγους, ιδίως την παραβίαση των δικαιωμάτων της υφαλοκρηπίδας, και προειδοποίησαν τις χώρες της περιοχής να μην κάνουν αυτές τις συμφωνίες.
Με το Φόρουμ Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου που ιδρύθηκε στο Κάιρο από την Αίγυπτο, την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, προσπάθησαν να εξαλειφθούν παράγοντες όπως η Τουρκία, η Λιβύη και ο Λίβανος.
Στις συναντήσεις της με τις χώρες της περιοχής, η Κύπρος έκανε συμφωνίες οριοθέτησης σύμφωνα με την «αρχή της ίσης απόστασης», θεωρώντας το νησί της Κύπρου ως «ηπειρωτική χώρα», αλλά η αρχή της ισότητας δεν αναφέρεται κατά κανόνα στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).
Σύμφωνα - συνεχίζει το τούρκικο προπαγανδιστικό άρθρο- με την αρχή της «ισότιμης κατανομής», που είναι ο βασικός κανόνας του διεθνούς δικαίου, λιγότερη(!) υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ μπορεί να δοθεί στα νησιά σε σύγκριση με την ηπειρωτική χώρα. Στο σημείο αυτό λαμβάνονται υπόψη πολλοί παράγοντες, όπως το μέγεθος των νησιών, το μήκος των μετώπων τους, η θέση τους και η απόσταση τους από την ηπειρωτική χώρα.
«Μονομερή βήματα της Ελλάδας και της Κύπρου»
Στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Άγκυρας (DEHUKAM) ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Δρ. Χακάν Καράν, στην αξιολόγησή του στον ανταποκριτή του Anadolu για το θέμα, επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ μεταξύ των κρατών με αντίθετες ακτές στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να επιτευχθεί με συμφωνία ή δικαστική απόφαση για την βάση των ιδίων κεφαλαίων.
Επισημαίνοντας ότι η επίτευξη μιας τέτοιας συμφωνίας αποτελεί νομική υποχρέωση για τη συνεργασία των σχετικών κρατών, ο Καράν είπε, «Τόσο οι κινήσεις περιορισμού όσο και λειτουργίας της Κύπρου από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, καθώς και το αίτημα της Ελλάδας με βάση τον χάρτη της Σεβίλλης, να επιβάλουν μια περιοχή θαλάσσιας δικαιοδοσίας στην Τουρκία με επίκεντρο το Καστελόριζο 12 τετραγωνικών χιλιομέτρων είναι μονομερείς κρατικές πρακτικές που θα οδηγήσουν στον αποκλεισμό της Τουρκίας, η οποία έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην περιοχή.
Ο Καράν, από την άλλη, δήλωσε ότι η Τουρκία κατέληξε σε συμφωνία οριοθέτησης των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας με τη Λιβύη, «που επιχειρείται να αποκλειστεί ξανά στην περιοχή», προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα της, προσθέτοντας ότι με αυτή τη συμφωνία η Τουρκία αποκάλυψε επίσημα την υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο και τα σύνορα της ΑΟΖ.
«Τα σύνορα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο καθορίστηκαν από την Τουρκία»
Τονίζοντας ότι η σύναψη μιας τέτοιας συμφωνίας από την Τουρκία με τη Λιβύη, με την οποία έχει αμοιβαία θαλάσσια σύνορα, στη βάση της συνεργασίας, είναι «μια νόμιμη προσέγγιση», ο Καράν είπε:
«Αυτή η συμφωνία είναι η πιο σημαντική διπλωματική επίθεση μετά τη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936, προκειμένου να υποστηριχθεί η πολιτική της Τουρκίας για τη Γαλάζια Πατρίδα στην Ανατολική Μεσόγειο και να περιοριστεί η υφαλοκρηπίδα εντός της Γαλάζιας Πατρίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της. Με τον τρόπο αυτόν τα σύνορα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν καθοριστεί από την Τουρκία».
Από την άλλη πλευρά, ο Καράν επεσήμανε ότι υπάρχει ακόμη η πιθανότητα οι αποκλειστικές οικονομικές ζώνες που διεκδικούν άλλα κράτη στην περιοχή να έρχονται σε σύγκρουση με την Τουρκία και δήλωσε: «Είναι σημαντικό αυτή η σύγκρουση να επιλυθεί στη βάση της ισότητας με τη συμμετοχή όλων των παραγόντων με τις ακτές που έχουν στην Ανατολική Μεσόγειο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».
Πρόσθεσε:
«Τα επίσημα σύνορα, τα οποία πιστεύουμε ότι δημιουργήθηκαν στη βάση της δικαιοσύνης μέχρι την κοινή λύση, αποτελούν μέρος της Γαλάζιας Πατρίδας της Τουρκίας και αξίζει να την υπερασπιστούμε» είπε χαρακτηριστικά.
Anadolu