Του Στρατή Μαζίδη
Όμως υπήρχε ένα πρόβλημα. Η Ευρώπη είχε κουραστεί να πολεμάει. Οι Γερμανοί μαζεύονταν κι οπισθοχωρούσαν, αλλά στην πράξη αυτό γινόταν με δυσκολία ενώ στα τέλη του 1944 αποπειράθηκαν για τελευταία φορά να αντιστρέψουν την κατάσταση με τη μάχη των Αρδεννών.
Ο πόλεμος έπρεπε να τελειώσει και έτσι οι Σύμμαχοι θυμήθηκαν να επιστρατεύσουν εκ νέου τους βομβαρδισμούς των γερμανικών πόλεων, όπως εκείνος με την επιχείρηση Γόμορρα του Αμβούργου το καλοκαίρι του 1943 όταν περίπου 9.000 τόνοι βομβών έπεσαν κατά τα τρία κύματα των επιδρομών μέσα σε μια εβδομάδα.
Παραμονές της Διάσκεψης της Γιάλτας και με τον Στάλιν να πιέζει για βομβαρδισμούς στα νώτα της Βέρμαχτ ώστε να βαδίσει πιο γρήγορα δυτικά, ο Τσόρτσιλ θα συμπεριλάβει και τη Δρέσδη στον κατάλογο των υποψήφιων προς ισοπέδωση πόλεων.
Η Δρέσδη με τα πολιτιστικά μνημεία και τα πανέμορφα κτίριά της, γνωστή και ως Φλορεντία του Βορρά, είχε γίνει το καταφύγιο πολλών Γερμανών εσωτερικών προσφύγων. Κανείς δεν πίστευε πως θα γινόταν ποτέ στόχος επίθεσης ακριβώς λόγω της ιστορίας της κι ως εκ τούτου ήταν ουσιαστικά ανοχύρωτη.
Όμως ο Ταξίαρχος Χάρις και 805 βομβαρδιστικά αεροπλάνα είχαν άλλη γνώμη. Χιλιάδες βόμβες και τόνοι εκρηκτικών εξαφάνισαν το 90% του ιστορικού κέντρου ενώ οι νεκροί ξεπέρασαν τους 20.000.
Οι εικόνες του βομβαρδισμού σόκαραν ακόμη και τους δυτικούς με τον Τσόρτσιλ βλέποντάς τες να αναρωτιέται "αν γίναμε τα ίδια τέρατα με αυτούς".
Η ισοπέδωση της Δρέσδης φαίνεται εκ του αποτελέσματος πως ισοπέδωσε και τις όποιες εναπομείνασες δυνάμεις της ναζιστικής Γερμανίας, αφού 2 1/2 μήνες αργότερα ο Κόκκινος Στρατός μπήκε στο Βερολίνο, άρα ως στρατηγική κίνηση μάλλον κρίνεται επιτυχημένη.
Το ζήτημα της εκδίκησης ταυτόχρονα με τα υπόλοιπα δεν μπορεί να μην εξεταστεί. Οι Γερμανοί έχυσαν άφθονο αίμα. Βασάνισαν ανθρώπους. Έκαναν πειράματα. Άφησαν ορφανά, χήρες και χαροκαμένους γονείς. Σκόρπισαν δυστυχία. Η επιτυχία τους βασίστηκε σε αυτή, διότι με την τακτική του Blitzkrieg βομβάρδιζαν τα πάντα. Δεν άφηναν τίποτε όρθιο. Ο γερμανικός λαός στήριζε τον Χίτλερ και τις πρακτικές του. Πανηγύριζε τις νίκες του. Ζητούσε κι άλλες.
Οι Σύμμαχοι τους κέρασαν αυτό που τόσα χρόνια τους έδιναν οι Γερμανοί. Κατά μία έννοια ο βομβαρδισμός της Δρέσδης ήταν σε ένα βαθμό νομοτελειακός. Οι Γερμανοί θέρισαν ό,τι έσπειραν. Έπαθαν αυτό που συνέβη λίγο αργότερα με τους Ιάπωνες σε Χιροσίμα-Ναγκασάκι, που όμως όσο ήταν υπέρ τους η πλάστιγγα, έκαναν τρις χειρότερα από τους ναζί.
Αυτός όμως είναι ο πόλεμος. Δεν έχει λουλούδια. Αφαιρείς ζωές; Θα έρθει η στιγμή που θα χάσεις και τη δική σου. Για αυτό πρέπει ο άνθρωπος να είναι πολύ προσεκτικός στο τι λέει και τι εύχεται.