Eric Zuesse - southfront.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η αυτοκρατορία των ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη αυτοκρατορία που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος και έχει περίπου 800 στρατιωτικές βάσεις σε ξένες χώρες, σε όλο τον πλανήτη. Αυτό είναι ιστορικά πρωτοφανές. Αλλά είναι —όπως όλα τα ιστορικά φαινόμενα— μόνο προσωρινό. Ωστόσο, οι πολλοί προπαγανδιστές τους —όχι μόνο στα μέσα ενημέρωσης, αλλά και στον ακαδημαϊκό κόσμο και τις ΜΚΟ (και οι Ροδεσιστές κυριαρχούν σε όλες αυτές τις κατηγορίες) — ισχυρίζονται ότι η αυτοκρατορία των ΗΠΑ (ή ΗΒ-ΗΠΑ) είναι μόνιμη ή πως είναι απαραίτητο γίνει μόνιμη. Πολλοί υποθέτουν ότι «η άνοδος και η πτώση των μεγάλων δυνάμεων» δε θα σχετίζεται απαραίτητα με τις Ηνωμένες Πολιτείες (δηλαδή ότι η Αμερική δεν θα πέσει ποτέ από την κυρίαρχη δύναμη του κόσμου) και, έτσι, πιστεύουν πως ο «Αμερικανικός Αιώνας» (που έχει βιώσει τόσους καταστροφικούς πολέμους και τόσους πολλούς περιττούς πολέμους) - και μάλιστα θα έπρεπε - να διαρκέσει επ 'αόριστον, στο μέλλον.
Αυτή η άποψη είναι το ψέμα για το μόνιμο πόλεμο έναντι μόνιμης ειρήνης: ισχυρίζεται ότι ένας κόσμος στον οποίο οι δισεκατομμυριούχοι της Αμερικής, που ελέγχουν την κυβέρνηση των ΗΠΑ (και το αμερικανικό κοινό δεν έχουν πλέον καμία επιρροή στην κυβέρνησή τους), θα πρέπει να συνεχίσουν τους «κανόνες» τους -βασισμένη στη διεθνή τάξη», στην οποία αυτοί οι δισεκατομμυριούχοι καθορίζουν ποιοι «κανόνες» θα επιβληθούν και ποιοι «κανόνες» δεν θα επιβληθούν και στην οποία οι διεθνείς νόμοι της «διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες» (που προέρχονται από τα Ηνωμένα Έθνη) θα επιβάλλονται ΜΟΝΟ εάν και όταν οι δισεκατομμυριούχοι της Αμερικής θέλουν να επιβληθούν. Το ιδανικό, γι' αυτούς, είναι μια συνολική παγκόσμια δικτατορία, από δισεκατομμυριούχους των ΗΠΑ (και του Ηνωμένου Βασιλείου).
Με άλλα λόγια: η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν και επίσης οποιοδήποτε έθνος (όπως η Συρία, η Λευκορωσία και η Βενεζουέλα) του οποίου η σημερινή κυβέρνηση βασίζεται σε κάποιο από αυτά τα τρία για διεθνή υποστήριξη, δε θέλουν να γίνουν μέρος της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ. Δε θέλουν να καταληφθούν από τα στρατεύματα των ΗΠΑ. Δε θέλουν η εθνική τους ασφάλεια να εξαρτάται από την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δισεκατομμυριούχων της Αμερικής. Βασικά, θέλουν τα Ηνωμένα Έθνη να έχουν τις εξουσίες που ο εφευρέτης τους, FDR, είχε σκοπό να έχει, οι οποίες ήταν ότι θα λειτουργούσε ως η μοναδική διεθνής δημοκρατική δημοκρατία των εθνών-κρατών και, ως εκ τούτου, θα έχει τον αποκλειστικό απόλυτο έλεγχο όλων των πυρηνικών και άλλων στρατηγικών όπλων και στρατιωτικών δυνάμεων, έτσι ώστε να μην υπάρξει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ενώ η Rhodes ήθελε μια παγκόσμια δικτατορία από μια ενοποιημένη αριστοκρατία ΗΠΑ/ΗΒ, οι «εχθροί» τους θέλουν μια παγκόσμια δημοκρατία των εθνών (η FDR την ονόμασε «Ηνωμένα Έθνη»), που θα κυβερνά όλες τις διεθνείς σχέσεις και θα διευθετείται σε δικαστήρια εξουσιοδοτημένα από τον ΟΗΕ με δικαιοδοσία για όλα τα θέματα διεθνών σχέσεων.
Με άλλα λόγια: δεν θέλουν μια εισβολή όπως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους (έθνη υποτελή) στο Ιράκ το 2003 —μια εισβολή χωρίς το ok από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και τη Γενική Συνέλευση— να μπορεί να γίνει , για πάντα, ενάντια σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ έθνος. Θέλουν οι επιθετικοί πόλεμοι (τους οποίους οι αριστοκρατίες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους «δικαιολογούν» ως απαραίτητους για την επιβολή «δημοκρατίας» και «ανθρωπιστικών αξιών» σε άλλα έθνη) να αντιμετωπίζονται ως τα διεθνή εγκλήματα πολέμου που είναι στην πραγματικότητα.
Ωστόσο, κάτω από την επικρατούσα πραγματικότητα - ότι το διεθνές δίκαιο είναι ό,τι λέει το καθεστώς των ΗΠΑ - μια διεθνής τάξη που ελέγχεται από τον ΟΗΕ δεν υπάρχει και ίσως δεν θα υπάρξει ποτέ και, έτσι, οι δηλωμένοι (ή χρισμένοι ή διορισμένοι) «εχθροί» του καθεστώτος των ΗΠΑ (επειδή κανένας από αυτούς δεν είναι στην πραγματικότητα εχθρός τους — κανένας δε θέλει να βρίσκεται σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ) προτείνουν αντ 'αυτού μια «πολυμερή τάξη» για την αντικατάσταση «της ηγεμονίας των Αμερικανών» ή παγκόσμια δικτατορία από το καθεστώς των ΗΠΑ.
Αντίθετα, θέλουν μια διεθνή δημοκρατία, όπως ήλπιζε η FDR, αλλά είναι πρόθυμοι να συμβιβαστούν απλώς με το διεθνή πλουραλισμό — και αυτό ονομάζεται (και πάντα ονομαζόταν) «διεθνής ισορροπία δυνάμεων». Αναγνωρίζουν ότι αυτή η (ισορροπία δυνάμεων) προκάλεσε τον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά - από τη στιγμή που ο Χάρι Σ. Τρούμαν, στις 25 Ιουλίου 1945, τελικά εγκατέλειψε τις προθέσεις του FDR για τον ΟΗΕ και την αντικατέστησε με τον Ψυχρό Πόλεμο για να κατακτήσουν οι ΗΠΑ ολόκληρο τον κόσμο (και στη συνέχεια να σχηματίσουν το ΝΑΤΟ, κάτι που θα ήταν αντίθετο στο FDR) — θέλουν να επιστρέψουν (τουλάχιστον προσωρινά) στο σύστημα ισορροπίας δυνάμεων πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αντί να συνθηκολογήσουν με τον διεθνή ηγεμόνα (οι δισεκατομμυριούχοι της Αμερικής, ο ελεγκτής της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ).
Έτσι: η συμμαχία Ρωσίας-Κίνας-Ιράν δεν είναι εναντίον του καθεστώτος των ΗΠΑ, αλλά απλώς κάνει ό,τι μπορεί για να μην κατακτηθεί από αυτό. Θέλουν να διατηρήσουν την εθνική τους κυριαρχία και τελικά να γίνουν έθνη-κράτη μέσα σε ένα υποκατάστατο του ΟΗΕ, το οποίο θα σχεδιαστεί για να ταιριάζει στο μοτίβο του FDR, αντί του μοτίβου του Τρούμαν (το τρέχον, ανίσχυρο, φόρουμ ομιλίας U.N.).
Πάρτε, ως παράδειγμα αυτού που φοβούνται, όχι μόνο την περίπτωση της εισβολής των Ροδεσιστών στο Ιράκ το 2003, αλλά την περίπτωση του πραξικοπήματος της Αμερικής κατά της Ουκρανίας, το οποίο ο Ομπάμα είχε αρχίσει να σχεδιάζει το αργότερο το 2011 και το οποίο μέχρι το 2013 συνεπαγόταν το σχέδιο του να αρπάξει την κορυφαία ναυτική βάση της Ρωσίας, στην Κριμαία (η οποία ήταν μέρος της Ρωσίας από το 1783 έως το 1954 όταν ο Σοβιετικός δικτάτορας μετέφερε την Κριμαία στην Ουκρανία). Ο Ομπάμα εγκατέστησε ναζί για να διοικήσουν το ουκρανικό του καθεστώς και ήλπιζε τελικά η Ουκρανία να γίνει αποδεκτή στο ΝΑΤΟ, ώστε οι αμερικανικοί πύραυλοι να εγκατασταθούν εκεί στα σύνορα της Ρωσίας, μόλις πέντε λεπτά πτήσης με πυραύλους μακριά από τη Μόσχα. Ο Αλέξανδρος Μερκούρης στο The Duran είχε τίτλο στις 4 Ιουλίου 2021, «Το δίλημμα του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα της Ουκρανίας» και εξήγησε ξεκάθαρα τη συντονισμένη επιθετικότητα των ΗΠΑ και των συμμάχων που ενεπλάκη στους ελιγμούς των ΗΠΑ. Οι «ειδήσεις» των ΗΠΑ και των συμμάχων τους το έκρυψαν. Επίσης εκείνη την ημέρα, ο Μερκούρης έβαλε τίτλο «Σε κοινή δήλωση Ρωσίας-Κίνας Συμφωνούν βαθύτερη Συμμαχία, Εξισορροπώντας ΗΠΑ και ΝΑΤΟ», και ανέφερε μια ιστορική συμφωνία μεταξύ αυτών των δύο χωρών, για συντονισμό για τη δημιουργία της ίδιας της ευρασιατικής υπερδύναμης που πάντα φοβόντουσαν οι Ροδεσιστές. Είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που στόχευαν τα καθεστώτα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Αλλά ήταν η απάντηση στον αχόρταγο ιμπεριαλισμό των Ροδεσιστών.
Το να οδηγήσεις τόσο τη Ρωσία όσο και την Κίνα σε μια γωνία ήταν να τους οδηγήσεις μαζί. Πήγαν στην ίδια γωνία, όχι σε διαφορετικές γωνίες. Έρχονταν μαζί, δεν χώριζαν. Και το Ιράν το έκανε τρίο.
Λοιπόν: έτσι οι διορισμένοι «εχθροί» του καθεστώτος των Η.Π.Α. ήρθαν να ενωθούν μαζί σε ένα εικονικό αντίστοιχο της αμερικανικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ των φιλοιμπεριαλιστικών εθνών. Είναι μια αμυντική συμμαχία, ενάντια σε μια επιθετική συμμαχία - μια αντιιμπεριαλιστική συμμαχία, ενάντια σε μια φιλοιμπεριαλιστική συμμαχία. Οι ακόρεστα ιμπεριαλιστικές εξωτερικές πολιτικές της Αμερικής, ουσιαστικά, ανάγκασαν τους «εχθρούς» της να σχηματίσουν τη δική τους συμμαχία. Είναι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν ως ανεξάρτητα έθνη.